Όσοι ασχολούνται επαγγελματικά ή ερασιτεχνικά με το ψάρεμα εκτός από τους «θησαυρούς» που κουβαλάνε κάθε φορά έχουν να μοιραστούν μια διαπίστωση κοινώς και ευρέως αποδεκτή.
Πρόκειται για την αραίωση των ελληνικών θαλασσών, αριθμητικά καθώς επίσης σε ποικιλομορφία από διάφορους πληθυσμούς ψαριών. Την αιτία εύκολα υποπτευόμαστε εφόσον οι ιθύνοντες επιδίδονται σε υπεραλίευση με στόχο συγκεκριμένα είδη ψαριών. Σε αυτήν την προσπάθεια εύκολα συμπαρασύρονται πληθυσμοί ψαριών που απλά δεν πληρούν τις προϋποθέσεις και καταλήγουν νεκρά πάλι στο νερό, βορρά για άλλους θαλάσσιους οργανισμούς. Παράλληλα, ο επαγγελματικός εξοπλισμός για αλιεία όπως, τα δίχτυα, δεν επιτρέπουν διαχωρισμό της λείας, συγκεντρώνει κάθε είδος και σε όποιο μέγεθος προκύψει ανεξαιρέτως.
Μπορούμε να συμβάλλουμε; Κάθε εμπορική σχέση και συνδιαλλαγή προϋποθέτει ένα δέκτη που στην προκειμένη περίπτωση είναι ο καταναλωτής, δηλαδή όλοι μας. Θα ήταν πολύ ωφέλιμο να συνειδητοποιήσουμε πόσο επηρεάζεται ο θαλάσσιος πλούτος μας από το δάχτυλο που θα σηκώσουμε για να γνωστοποιήσουμε στον ψαρά ή στο σερβιτόρο την επιθυμία μας.
Σαν συνειδητοποιημένοι καταναλωτές θα πρέπει να αποφεύγουμε να παραγγέλνουμε σε εστιατόρια και ψαροταβέρνες πολύ μικρά ψάρια όπως μικρά μπακαλιαράκια, μικρές κουτσομούρες, μικρά καλαμαράκια- τον γόνο κ.α. Αντίστοιχα, δεν πρέπει να τα αγοράζουμε από τον ψαρά ή να αποτελούν τα λάφυρα του ερασιτεχνικού μας ψαρέματος.
Καθοριστική μπορεί να εξελιχθεί η πρόταση των Σεφ στα πιάτα μας για την ισορροπία της θαλάσσιας αλυσίδας. Όσο περισσότερο οι οικολογικές τους ανησυχίες επηρεάζουν τις μαγειρικές τους συνήθειες, ο κύκλος της υδάτινης ζωής ενισχύεται. Οι συνταγές πρέπει να προωθούν την κατανάλωση ψαριών που χαρακτηρίζει την τοπική αλιεία αποφεύγοντας τα εισαγόμενα, τα καλλιεργούμενα και τα πολύ μεγάλα ψάρια που έχουν πιθανόν μεγαλύτερες συγκεντρώσεις σε βαρέα μέταλλα. Τα είδη που πετιούνται πίσω στη θάλασσα νεκρά όπως ο σπάρος, η φρίσσα, ο συκιός και η τσέρουλα προβλέπονται σε συνταγές και έχουν ιδιαίτερη νοστιμιά. Επίσης, είναι σημαντικό οι Έλληνες Σεφ να λαμβάνουν υπόψη ποια ψάρια κινδυνεύουν ώστε να στρέψουν το ενδιαφέρον τους σε άλλα μέτριας ή χαμηλής ευπάθειας. Σε άμεσο κίνδυνο λοιπόν είναι τα εξής: τόννος, λυθρίνι, πεσκαντρίτσα, ροφός, σαργός, μπακαλιάρος, λαβράκι.
Ο κ.Στεργίου, καθηγητής στο τμήμα Βιολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, και οι συνεργάτες του εκτός το ελάχιστο επιτρεπόμενο μήκος αλίευσης που ορίζει η νομοθεσία, αναφέρουν το ελάχιστο προτεινόμενο μήκος αλίευσης.
Η επίσημη ηλεκτρονική ψαρο-εγκυκλοπαίδεια fishbase http://fishbase.org ή για τα ευρωπαϊκά ύδατα http://www.fishbaseorg/search.php?region=europe έχει καταγεγραμμένα πάνω από 32.500 είδη και διαθέτει όλες τις πληροφορίες που τα αφορούν. Για ενδιαφερόμενους που έρχονται σε επαφή για πρώτη φορά με το θαλασσόκοσμο ίσως βοηθήσει περισσότερο μια πρώτη ηλεκτρονική πλοήγηση στον ιστότοπο GAIApedia – GAIApedia