Η Ηθική του χρήματος

Ο τρόπος διαχείρισης των χρημάτων, από αυτούς που το κατέχουν  ή αυτούς που τα διαχειρίζονται και μόνο, είναι ένα σοβαρό θέμα συζήτησης, όπως και ο τρόπος που απέκτησαν το χρήμα.

Επομένως, πρέπει να κρίνεται ο άνθρωπος  για τις πράξεις απόκτησης και διαχείρισης χρημάτων, και όχι αποκλειστικά  η ύπαρξη  χρήματος στα χέρια κάποιων που το κατέχουν. Τελικά ίσως πρέπει να δεχτούμε την χρησιμότητα της απόκτησης χρήματος  και να αποδεχτούμε, ότι το χρήμα δεν κάνει κακό στον άνθρωπο, αλλά αποκαλύπτει τον χαρακτήρα του, με τον τρόπο που απέκτησε το χρήμα και τον τρόπο που το διαχειρίζεται.

Ο τρόπος απόκτησης του χρήματος είναι μία πρόκληση για τον άνθρωπο.

Η πρόκληση αυτή πηγάζει όχι μόνο  από την επιθυμία του ανθρώπου να έχει την δυνατότητα να αποκτήσει τα αγαθά που του χρειάζονται  ή αυτά που επιθυμεί να αποκτήσει, αλλά και να κατακτήσει πλούτο και εξουσία και τέλος να κυριαρχήσει.

Το χρήμα διευκολύνει όλες τις παραπάνω δραστηριότητες του ανθρώπου, γιατί μεταφέρεται και κρύβεται εύκολα σε αντίθεση με άλλες αξίες όπως είναι η γη, τα εμπορεύματα, τα μηχανήματα, τα προϊόντα κλπ.

Την δυνατότητα του κάθε  ανθρώπου να μεταφέρει και να κρύβει ή να φυλάσσει  χρήμα,  την οργάνωσαν ειδικοί έμπειροι στις χρηματοπιστωτικές εργασίες και νόμιμα την διευκολύνουν, ιδρύοντας θεσμικά α) χώρους φύλαξης χρημάτων, όπως τα Ταμιευτήρια, Θυρίδες κλπ, β) διαδρόμους διακίνησης αυτού, όπως εμβάσματα, επενδύσεις, χρηματιστήρια και γ) χώρους απόκρυψης αυτού, όπως ανώνυμες μετοχές και άλλα αξιόγραφα, αλλά και φυσικούς χώρους,  όπως πραγματικά ή εικονικά κράτη απόκρυψης και μη φορολόγησης του πλούτου και των ιδιοκτητών αυτού.

Η θεσμική ύπαρξη Ανωνύμων Τίτλων, θυρίδων φύλαξης και Απόκρυψης αξιών, Κρατών που επιτρεπουν την  απόκρυψη των ιδιοκτητών του χρήματος και μη φορολόγησης, καταδεικνύει την βούληση των κοινωνιών και ειδικά των εκπροσώπων των κοινωνιών, να αποδέχονται την ύπαρξη παράνομου χρήματος, του οποίου οι ιδιοκτήτες και ο τρόπος απόκτησης πρέπει  να αποκρυφτούν.

Όλοι οι κοινωνικοί εκπρόσωποι έχουν αποδεχτεί την ύπαρξη χρήματος, του οποίου ο τρόπος απόκτησης δεν είναι νόμιμος ή πολλές φορές είναι απάνθρωπος, και όχι μόνο έχουν αποδεχτεί την ύπαρξη αυτού του χρήματος, (μαύρο χρήμα)  αλλά και έχουν νομιμοποιήσει την φύλαξη και την διακίνηση του, και αυτή τους η συμπεριφορά τους κατατάσσει στην κατηγορία των ηθικών αυτουργών.

Παράλληλα βέβαια,  η κοινωνική ηθική επιτάσσει την οργάνωση δράσεων,  για να αποκαλυφθούν οι έχοντες αποκτήσει με παράνομο τρόπο χρήματα, ώστε να φορολογούν τα χρήματα αυτά και σε σπάνιες περιπτώσεις να τα κατάσχουν.

Η διαχρονική όμως θεσμική καθιέρωση και αποδοχή της παράνομης απόκτησης και φύλαξης χρήματος,  διαπλάθει τους ανθρώπους και τον χαρακτήρα τους και επιβάλλει στις κοινωνίες τη μύηση της αποδοχής,  ότι ο τρόπος απόκτησης του χρήματος ναι μεν πρέπει να ελέγχεται, αλλά παράλληλα είναι πολύ σημαντικό να  αποδεχόμαστε τον κατέχοντα τα μαύρα χρήματα και συνήθως να τον αναγνωρίζουμε ως σεβαστό κοινωνικό πρόσωπο, όταν η διάθεση των χρημάτων του ή μέρος αυτών έχει μία χρησιμότητα για την κοινωνία ή μέρος αυτής.

Οι παραπάνω διαπιστώσεις συμβαίνουν σε όλες τις κοινωνίες με διάφορες εφαρμογές που έχουν επινοηθεί.

Θα πρέπει να αναρωτηθούμε, εάν οι πολίτες των κοινωνιών αποδέχονται για τον εαυτό τους να είναι κάτοχοι χρήματος, το οποίο θα αποκτήσουν με παράνομο τρόπο, και πιθανότατα να διαπιστώσουμε ότι η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών κατακρίνει αυτούς που αποκτούν με παράνομο και αθέμιτο τρόπο χρήματα, αλλά πολλοί από αυτούς, ίσως δεχτούν σε δεδομένη ευκαιρία, να ενεργήσουν για την απόκτηση παράνομου πλούτου.

Αυτή ακριβώς την πρόθεση πρέπει οι θεσμοί της πολιτείας να καταστέλλουν με απλές και λειτουργικές διαδικασίες όπως:

Α) Οι συναλλαγές  άνω των 3000 ευρώ να γίνονται στο Ταμείο Συναλλαγής  με την παρουσίαση της φορολογικής δήλωσης του συναλλασσόμενου.

Β) Οι εταιρικές συναλλαγές είτε είναι ενδοεταιρικές είτε προς τρίτους του εξωτερικού να δηλώνουν στο τραπεζικό έντυπο την προέλευση του χρήματος και τον προκαθορισμένο σκοπό του εμβάσματος και η ψευδής δήλωση ή αδικαιολόγητη παρέκκλιση  να υφίσταται υψηλή έκτακτη φορολόγηση,  η οποία παρακρατείται  από το έμβασμα ή επιβάλλεται στον αποστολέα και τον παραλήπτη.

Γ) Άμεση καταβολή του Φ.Π.Α. στον χρόνο εκτέλεσης της πράξης.

Δ) Συναλλαγές έως 1000 ευρώ να γίνονται ελεύθερα άνευ αποδεικτικών στοιχείων των  συναλλαγών και από 1000  ευρώ και πάνω να γίνονται εις εξόφληση αναφερομένων τιμολογίων κλπ.

Πιστεύουμε ότι κάθε ελεγκτική πράξη δεν πρέπει να εμποδίζει την λειτουργία της ελεύθερης αγοράς, αλλά κάθε κίνηση του χρήματος να καθίσταται υποχρεωτικά διαφανής.

Η διαφάνεια μειώνει τους οριζόντια τιμωρητικούς ή περιοριστικούς  νόμους.

 

ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΘΙΚΗ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ

ΕΡΩΤΗΣΗ  Διαβάζοντας το παραπάνω άρθρο διαπίστωσα ότι τίθεται θέμα για τον νόμιμο τρόπο απόκτησης χρήματος και μάλιστα προτείνονται θεσμικά τρόποι ελέγχου και διαφάνειας της κίνησης του χρήματος. Μου δημιουργείται έτσι η ανάγκη να ερωτήσω τα εξής:

Α) Οι νέοι όταν ξεκινούν μία επιχείρηση, και γενικότερα οι μικρές επιχειρήσεις, μπορούν να λειτουργούν με τα ίδια μέτρα ελέγχου και διαφάνειας που θα διέπουν τους ισχυρότερους, οι οποίοι είναι πιο προγραμματισμένοι και έχουν περισσότερες δυνατότητες προσαρμογής  και διαφυγής; Και Β) γνωρίζω ότι πάντα υπάρχουν αυστηροί νόμοι τιμωρίας όσων παρανομούν στις οικονομικές τους δραστηριότητες, ποιο είναι λοιπόν το καινούριο σύστημα αποτροπής παρανομιών;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ   Θα ήθελα  να σου απαντήσω πρώτα στην δεύτερη σημαντική ερώτηση ξεκαθαρίζοντας ότι σήμερα οι οικονομικές συναλλαγές λειτουργούν είτε ανεξέλεγκτα ή  μέσα σε ένα πλαίσιο χωρίς να ελέγχεται η πραγματική αιτία της συναλλαγής.

Επίσης πρέπει να σου δηλώσω την πίστη μου στην ελευθερία των συναλλαγών.

Δεν είναι όμως σωστό να τρέχει το νερό που πίνουμε από το  ποτάμι και να μην βάζουμε φίλτρα, αλλά να πίνουμε φάρμακα για τις αρρώστιες, που πάθαμε πίνοντας το νερό αυτό.

Τα φίλτρα λοιπόν πρέπει να μπαίνουν στην διαδρομή που κάνει το χρήμα, και τα φίλτρα αυτά πρέπει να είναι αποτελεσματικά.

Το σύστημα που υπάρχει σήμερα ψάχνει να βρει κάθε φορά ένα νέο φάρμακο για κάθε νέα αρρώστια και αυτό δεν έχει τελειωμό.

Με αυτό το σύστημα θα ζούμε πάντα έτσι, θα δοξάζουμε αυτούς που για κάθε νέα αρρώστια μας βρίσκουν ένα νέο φάρμακο.

Όσον αφορά την πρώτη ερώτηση σου, οι νέοι επιχειρηματίες στο ξεκίνημα τους,  αλλά και οι μικροί επιχειρηματίες στο σύνολο τους,  είναι δεδομένο ότι αντιμετωπίζουν δυσκολίες κατά την ίδρυση τους και την λειτουργία τους, τις οποίες μπορούν ή έχουν ξεπεράσει οι μεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις.

Για να υπάρχει λοιπόν ισότιμος ανταγωνισμός πρέπει να προσφέρονται θεσμικά ιδιαίτερες δυνατότητες μόνο στους νέους και τους μικρούς επιχειρηματίες, και αυτό δεν είναι ούτε προστασία ούτε ατομική εξυπηρέτηση.

Πρέπει να δεχτούμε ότι είναι υποχρέωση της πολιτείας να δίνει δυνατότητες στους ασθενέστερους για να μπορούν να ανταγωνιστούν τους ισχυρότερους και τα πλεονεκτήματα που αντλούν από την ίδια την πολιτεία.

Οι δυνατότητες, που πρέπει να προσφέρονται στους ασθενέστερους από την πολιτεία για κάθε ιδιαίτερη δράση, πρέπει να έχουν σκοπό να καλύπτονται νόμιμα οι αδυναμίες τους,  με ελαστική αντιμετώπιση και υποστηρικτική διάθεση, για να μην αναγκάζονται να προσφεύγουν σε πράξεις παράνομες ή πράξεις εξάρτησης τους,  οι οποίες μπορούν να σημαδέψουν την μελλοντική τους πορεία.

Θα ήθελα όμως να αφιερώσουμε μία ιδιαίτερη συζήτηση για συγκεκριμένες προτάσεις που αφορούν το σκοπό αυτό.

ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ  Αποδεχόμαστε λοιπόν την άποψη ότι η υποστήριξη των ασθενέστερων και των νέων δεν είναι πράξη προστασίας εκ μέρους της πολιτείας, αλλά πράξη ισονομίας και ισοτιμίας εκ μέρους της πολιτείας, για την λειτουργία μιας εξίσου για όλους ελεύθερης αγοράς.

Επίσης αποδεχόμαστε ότι η λειτουργία των ελευθέρων συναλλαγών δεν πρέπει να παρεμποδίζεται,  αλλά να φιλτράρεται  με κοινωνικά φίλτρα στην διαδρομή τους.