Ο βαθμός δημοκρατικότητας ενός Πολιτεύματος είναι ταυτισμένος με το μέτρο διάκρισης των λειτουργιών της εξουσίας, της Νομοθετικής, της Εκτελεστικής και τη Δικαιοσύνης. Η διάκριση επιτυγχάνεται με την ανάθεση σε τρία διαφορετικά Σώματα, αναδεικνυόμενα απ ευθείας από το Λαό, ώστε να αποκλείεται η συγκέντρωσή τους σε ένα μόνο πρόσωπο. «Εστι δη τρία μόρια των πολιτειών πασών…εν μεν τι το βουλευόμενον περί των κοινών, δεύτερον δε περί τας αρχάς …..τρίτον δε τι το
δικάζον» Ο Δημοσθένης αποδέχεται την αρχή της πλειοψηφίας, μόνο εφόσον τηρείται η διάκριση αυτών των διαδικασιών. Η διακήρυξη των δικαιωμάτων τού ανθρώπου και τού πολίτη το 1789, αναγράφει στο άρθρο 16 ότι: πάσα κοινωνία εις την οποία δεν περιορίζεται η διάκριση των εξουσιών δεν έχει Σύνταγμα.
Ο Μοντεσκιέ τονίζει ότι για να υπάρχει πολιτική ελευθερία πρέπει η εξουσία να συγκρατεί την
εξουσία μέσα στο κράτος. Στο σημερινό Ελληνικό Πολίτευμα ο Πρωθυπουργός καταλαμβάνει το αξίωμά του ως πρόεδρος της κομματικής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Στην ουσία, όμως, ως μονάρχης ενός από τα αυστηρώς αρχηγικά ελληνικά κόμματα, και κυβερνά με την ίδια δικτατορική νοοτροπία
όπως και το κόμμα του. Είναι μια αντιδημοκρατική, αλλά νόμιμη, πραγματικότητα, που ξεκινά από το ίδιο το Σύνταγμα, το οποίο επιτρέπει τη συγκέντρωση της εξουσίας σε ένα μόνο σώμα, τη Βουλή, και
την ανάθεσή της σε αρχηγικά κόμματα, μη θεσμοθετημένης εσωκομματικής δημοκρατίας. Για τούς συντάκτες τού Συντάγματός μας και τούς Αντιπροσώπους μας, οι οποίοι το ψήφισαν, θεωρήθηκαν δημοκρατικές διαδικασίες τα εξής:
Α. Να μην υπάρχει δεύτερο εκλεγμένο Σώμα για να νομοθετεί.
Β. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να μην έχει ρυθμιστικές αρμοδιότητες στη λειτουργία της Δικαιοσύνης να εμπλέκεται η Κυβέρνηση.
Γ. Να μην είναι θεσμοθετημένη η εσωκομματική δημοκρατία.
Δ. Οι αρχηγοί των κομμάτων να επιλέγουν τούς υποψήφιους βουλευτές.
Ε. Ο εκλογικός νόμος να είναι μεταβαλλόμενος κατά το δοκούν των κομμάτων.
ΣΤ. Η νομιμότητα των πράξεων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, να ελέγχεται από διοικητικούς παράγοντες και όχι από τη Δικαιοσύνη.
Ζ. Τα συνδικάτα να μην έχουν συνταγματική υπόσταση.
Η. Να μην υπάρχουν θεσμοί συμμετοχής και πρωτοβουλιών πολιτών. Να μην υφίσταται θεσμικά η κοινωνία πολιτών. Αυτή είναι η αντιδημοκρατική ελληνική πολιτειακή πραγματικότητα. Όλες οι άλλες, όμως, ευρωπαϊκές κοινωνίες (Αυστρία, Βέλγιο, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία,κλπ) έχουν φροντίσει να συμπεριλάβουν θεσμούς στα Συντάγματά τους που να κατοχυρώνουν τη διάκριση των λειτουργιών.
Στην Ελλάδα της εκμηδενισμένης Λαϊκής Κυριαρχίας, της μιας Βουλής, της πλειοψηφίας που εκλέγει τον Ανώτατο Άρχοντα, που νομοθετεί, που κυβερνά, που ορίζει την ηγεσία της Δικαιοσύνης και καθιστά τον Πρωθυπουργό παντοδύναμο διαχειριστή της εξουσίας, κατά τη διάρκεια των 4 χρόνων της κυβερνητικής του θητείας, έχει έρθει ο καιρός για βασικές πολιτειακές αλλαγές. Υπάρχει ένα χρέος προς τον Ελληνικό Λαό, τον πολιτικά αναβαθμισμένο, για ένα αντάξιότου, δημοκρατικότερο Πολίτευμα.
ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑΣ ΓΙΑ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Μέσα στα πλαίσια της επίσημης διαβούλευσης, καλούμε τους πολίτες που συμφωνούν να στείλουν την πρότασή τους για την ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ κλπ. στην ηλεκτρονική διεύθυνση της Κυβέρνησης www.syntagma-dialogos.gov.gr ή στην εφημερίδα μας email: k.kainotomia@gmail.com, site:www.koinonikikainotomia.gr Fax: 2831023392
ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΚΑΙ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΟ
Η Εκτελεστική Αρχή είναι ένα Σώμα, το οποίο απαρτίζεται από εκλεγμένα από τους πολίτες
μέλη, που τα διακρίνει η πείρα τους στη λειτουργία της κοινωνίας. Το Σώμα αυτό έχει σκοπό την
επίβλεψη, τον έλεγχο και την προσαρμογή όλων των υπηρεσιών του κράτους στους Νόμους, τους
θεσμούς, το Σύνταγμα και τις δικαστικές αποφάσεις, με στόχο ο πολίτης να γίνεται αποδέκτης,
με διαφάνεια όλων των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, χωρίς οι υπηρεσίες του κράτους, να
διαστρεβλώνουν ή να ακυρώνουν τις προθέσεις και το πνεύμα των Νομοθετών.
ΠΡΟΤΑΣΗ
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προΐσταται της Εκτελεστικής Αρχής. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας σε γενικές εκλογές εκλέγεται απευθείας από τους πολίτες. Ο Πρόεδρος, ως υποψήφιος, προτείνει για κάθε
τομέα του κράτους (Υπουργεία) στο ψηφοδέλτιό του, τρεις υποψήφιους, οι οποίοι επίσης ψηφίζονται. Οι πολίτες ψηφίζουν Πρόεδρο και ένα άτομο για κάθε τομέα, από αυτούς που προτείνει ο Πρόεδρος. Ο πολίτης μπορεί να ψηφίσει ένα Πρόεδρο, αλλά έχει και τη δυνατότητα να ψηφίσει έναν υπεύθυνο ενός τομέα, τον οποίο προτείνει ένας άλλος υποψήφιος Πρόεδρος. Ο εκλεγμένος Πρόεδρος είναι ο Ανώτατος
Άρχων της Δημοκρατίας με δεύτερο στην τάξη τον Πρωθυπουργό, ο οποίος είναι ο αρχηγός της
πλειοψηφίας της Νομοθετικής Βουλής.Η υπηρεσία ελέγχου της Κρατικής και Περιφερειακής λειτουργίας υπάγεται απευθείας εις τον Πρόεδρο.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Η δυνατότητα αυτή δίνει την ευκαιρία στον πολίτη να αξιολογεί τους ικανότερους και ηθικότερους, ανεξάρτητα συνδυασμών των υποψηφίων και έτσι σπάει η μονολιθικότητα των κομμάτων και μάλιστα σε θέματα Ελέγχων και Διαχείρισης των κρατικών υπηρεσιών, όπου το θέμα δεν είναι πολιτικοϊδεολογικό.