Η ανάπτυξη είναι η ευχή και η ελπίδα του κάθε πολίτη.
Όταν ο πολίτης εύχεται ανάπτυξη, ΕΛΠΙΖΕΙ όχι μόνο στην καλύτερη οικονομική του επάρκεια, αλλά κυρίως να μπορεί να ζει σε ένα κοινωνικό περιβάλλον, το οποίο συνολικά βελτιώνει τις υπηρεσίες υγείας, την ποιότητα της παιδείας, την εξασφάλιση ασφαλούς περιβάλλοντος, την έντιμη, ισότιμη και γρήγορη ανταπόκριση της κοινωνίας προς αυτόν και την βελτίωση των τεχνικών και πνευματικών υποδομών.
Όλες οι παραπάνω λειτουργίες βελτιωμένες δημιουργούν συνθήκες πραγματικής Ανάπτυξης και μόνο τότε καθιστούν τους πολίτες ΙΚΑΝΟΥΣ να παράγουν διαχρονικά πνευματικά και τεχνητά ΕΜΠΟΡΕΥΣΙΜΑ προϊόντα, διότι χωρίς αυτά δεν έρχεται μία μακρόχρονη οικονομική ανάπτυξη.
Πιστεύουμε ότι όλοι οι πολίτες είναι ικανοί να προσφέρουν, αναλογικά στην δημιουργία ανάπτυξης, σύμφωνα με την θέση που ο καθένας έχει επιλέξει ή έχει υποχρεωθεί να βρίσκεται.
Για την δημιουργία, επαρκών συνθηκών ανάπτυξης, υπεύθυνοι είναι οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι και οι ισχυροί διαχειριστές ή ιδιοκτήτες του μεγάλου κεφαλαίου.
Ο ι κοινωνικοί και πολιτικοί αντιπρόσωποι δεν βασίζουν, το κοινωνικό και οικονομικό πρόγραμμά τους, στην σύνθεση των εμπειριών και των προτάσεων των πρωταγωνιστών της υλοποίησης της ανάπτυξης, που είναι οι πολίτες.
Οι ισχυροί παράγοντες, διαχειριστές ή ιδιοκτήτες του κεφαλαίου, θέλουν να πείσουν (ή να υποτάξουν) τους πολίτες να ζουν σύμφωνα με τις επιλογές τους, από τις οποίες πρωταρχικά προσμένουν μεγαλύτερα κέρδη.
Έτσι οι κοινωνικοί και πολιτικοί αντιπρόσωποι λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία με τους ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες.
Η διάσταση των αποφάσεών τους, με τις απόψεις που έχουν οι πολίτες για την ανάπτυξη, δεν φέρνει την μακρόχρονη ανάπτυξη, φέρνει όμως περιοδικές καταστροφές (οι οποίες αντιμετωπίζονται με δάνεια) και απομονώνει τους ενεργούς πολίτες από τα κοινωνικοοικονομικά δρώμενα.
Η εφημερίδα της ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑΣ έχει προορισμό να δημοσιεύει και να προωθεί όλες τις νέες ωφέλιμες προτάσεις, για συγκεκριμένα θέματα, γενικά ή ειδικά που αφορούν την καλύτερη λειτουργία της κοινωνίας.
Θα περιμένει πάντα τις προτάσεις αυτές, για να καλούμε τους εκπροσώπους να τις υποστηρίζουν ή αιτιολογημένα να τις απορρίπτουν, έστω και αν χρειάζεται μερικές φορές να επιδείξουν ιδιαίτερη γενναιότητα και κοινωνικό πατριωτισμό.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΡΩΤΟΓΕΝΟΥΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
Είναι αναμφισβήτητη η χρησιμότητα της δημιουργίας αγαθών, τα οποία έχει ανάγκη ο άνθρωπος.
Η κοινωνία με ιδιαίτερο σεβασμό και συμπαράσταση πρέπει να αναγνωρίζει και να επιβραβεύει τους δημιουργούς των αγαθών, οι οποίοι όχι μόνο προσθέτουν πλούτο στην κοινωνία, με τα αγαθά που παράγουν, αλλά είναι υπεύθυνοι της υγείας και της ποιότητας ζωής των πολιτών.
Αρχικά ο πρωτογενής τομέας που παράγει γεωργικά ή κτηνοτροφικά ή αλιευτικά ή ορυκτά κλπ προϊόντα, πρέπει να καταστεί τουλάχιστον, ισότιμος με τους άλλους επαγγελματίες.
Είναι όλοι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι οποίοι πέραν του επιχειρηματικού κινδύνου, εκτίθενται και σε κινδύνους μερικής ή ολικής καταστροφής του εισοδήματος τους, από φυσικά φαινόμενα.
Η κοινωνία επιβάλλεται να καλύψει τις ζημιές από καιρικά φαινόμενα, για να μπορούν, οι εργαζόμενοι στη φύση, να θεωρούνται ισοδύναμοι επαγγελματίες και να διέπονται από τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις.
Για να τοποθετηθεί η κοινωνία, στην δίκαιη και αποτελεσματική λειτουργία της πρωτογενούς παραγωγής, θα πρέπει να διαχωρίσει τους παραγωγούς επιχειρηματικής δράσης από τους παραγωγούς οικογενειακής δράσης.
Σε αυτές τις δύο κατηγορίες παραγωγών πρέπει να δημιουργηθούν ιδιαίτερες συνθήκες λειτουργίας , οι οποίες θα βασίζονται σε κανόνες ανάπτυξης της επιχειρηματικότητας και κανόνες ποιότητας προιόντων και ποιότητας ζωής, για όλη την κοινωνία.
ΚΑΝΟΝΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ
Η καθιέρωση πάγιων κανόνων λειτουργίας του πρωτογενούς παραγωγικού τομέα, ρυθμίζει σε μεγάλο βαθμό την λειτουργία του συνόλου, μιας πραγματικά ελεύθερης αγοράς.
Ξεκινούμε το μεγάλο αυτό θέμα, περιμένοντας προτάσεις των αναγνωστών μας, και παραθέτουμε τους παρακάτω κανόνες.
- Κρατικός φορέας ασφαλίζει, υποχρεωτικά, τις δαπάνες που προκαθορίζονται για την επόμενη παραγωγή, από ζημιές κάθε μορφής καιρικών συνθηκών (εκτός και αν υπάρχει αμέλεια του παραγωγού).
Ιδιωτικός φορέας ασφαλίζει, προαιρετικά, την προσδοκόμενη διαφορά της αξίας της τρέχουσας παραγωγής από την προηγούμενη, αφαιρούμενου του κόστους παραγωγής.
- Οι επιδοτήσεις θα έχουν χαρακτήρα αναπτυξιακό και όχι θεραπευτικό.
Το Κράτος παρέχει υψηλές επιδοτήσεις, για πάγιες εγκαταστάσεις, εξοπλισμούς και καλλιέργεια δέντρων.
Ο παραγωγός δανειοδοτείται για το 100% νέων εγκαταστάσεων και εξοπλισμού και δενδρωδών καλλιεργειών, ενώ οι υποθήκες και τα ενέχυρα αρκούνται μόνο στα δανειοδοτούμενα έργα.
Τις επιδοτήσεις καταβάλει το Κράτος σε 10 τουλάχιστον ετήσιες δόσεις, με τις οποίες εξοφλούνται οι ετήσιες δόσεις των αντίστοιχων δανείων.
Τα δάνεια πρέπει να έχουν περίοδο χάριτος τουλάχιστον 2 έτη, να είναι χαμηλότοκα (έως 3%) και διάρκειας 30 ετών.
Έτσι ο παραγωγός δεν πληρώνει δόσεις δανείου για 10 τουλάχιστον χρόνια.
Οι επιδοτήσεις λειτουργικών δαπανών καταβάλλονται στον προμηθευτή.
- Όλα τα παραγώμενα προϊόντα και τα υποπροϊόντα αυτών, τιμολογούνται.
Το αφορολόγητο όριο καθορίζει η εκάστοτε Νομοθετική Αρχή. Έτσι οι παραγωγοί τιμολογούν πραγματικά τους εμπόρους για να μην αισχροκερδούν εις βάρους τους.
- Αναγνωρίζονται στον παραγωγό ως δαπάνη, τα πάσης φύσεως έξοδα της παραγωγής ( ιδιαίτερα της αυταπασχόλησης τους) και η αξία τυχόν ζημιών.
- Δεν επιτρέπεται η κατάτμηση αγρών ή βοσκοτόπων κάτω ενός προκαθορισμένου ορίου, επιχειρηματικής ή οικογενειακής βιωσιμότητας.
Η αγορά κληρονομικών δικαιωμάτων επί αγρών, και γειτνιοζόντων αγρών δανειοδοτείται και επιδοτείται ως πάγιο.
- Όλοι οι μη χρησιμοποιούμενοι επί 10ετία αγροί και βοσκότοποι (ιδιοκτησίας Κράτους ή Δήμων ή Ιδιωτών κλπ) αποδίδονται υποχρεωτικά για χρήση, σε επαγγελματίες γεωργούς ή κτηνοτρόφους με τις νόμιμες προβλεπόμενες διαδικασίες.
Εάν υπάρχει εν ενεργεία μελέτη αξιοποίησης της ανεκμετάλλευτης γης η 10ετία παρατείνεται σε 20ετία.
ΚΑΝΟΝΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
Η ανάδειξη και παρουσίαση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών κάθε προϊόντος και οι επιπτώσεις του στην υγεία, αξιολογούν και καθιερώνουν κάθε προϊόν.
Η ωφέλεια του παραγωγού ταυτίζεται με αυτήν του πολίτη καταναλωτή, αρκεί να δίνεται η δυνατότητα στον καταναλωτή να μπορεί να συγκρίνει και να αξιολογεί.
Με γνώμονα ότι κάθε προϊόν έχει την δική του αξία, αναφέρουμε ενδεικτικά κανόνες λειτουργίας που διασφαλίζουν τα παραπάνω και περιμένουμε προτάσεις των αναγνωστών μας.
- Οι εργαζόμενοι και οι επιστήμονες, που εργάζονται στην πρωτογενή παραγωγή, μιας περιοχής , έχουν την δυνατότητα να προκαλέσουν μεταξύ τους, τοπικό δημοψήφισμα, με το αποτέλεσμα του οποίου επιβάλουν στις Διοικητικές Αρχές να υποστηρίζουν τις ποικιλίες που καλλιεργούν ή εκτρέφουν ή τους σπόρους που χρησιμοποιούν.
- Υποχρεωτική λειτουργία σε κάθε Περιφέρεια Τράπεζας Σπόρων (με ανάλογα σπόρια και μητρικά φυτά) για διάσωση των γνήσιων τοπικών ποικιλιών με το σύστημα δανεισμού σπόρων και σταθμό αναπαραγωγής για τοπικές ράτσες ζώων.
- Η διακίνηση πάσης φύσεως κρεάτων, ψαριών ή των υποπροϊόντων αυτών, γίνεται μόνο εάν έχουν τυλιχτεί με επικολούμενη διαφανή μεμβράνη (συνολικά όλο το ζώο ή το τεμάχιο) πάνω στην οποία αναγράφονται όλα τα στοιχεία πιστοποίησης και εμπορίας τα οποία προβλέπει η Νομοθεσία. Σε ανάλογη συσκευασία με στοιχεία πιστοποίησης διακινούνται όλα τα γεωργικά προϊόντα.
- Αναγραφή και πιστοποίηση, στην υποχρεωτική ετικέτα κάθε προϊόντος, του κτήματος παραγωγής, των χρησιμοποιούμενων σπόρων ή φυτώριων (και την προέλευση τους), της σύνθεσης του χώματος και των χρησιμοποιηθέντων λιπασμάτων και φαρμάκων και η αναγραφή των υγιεινών ή βλαβερών ουσιών που περιλαμβάνει το προϊόν και οι επιπτώσεις τους.
Επίσης ο χρόνος φύτευσης και συγκομιδής , ως και η τιμή πώλησης του από τον παραγωγό.
- Ψευδή ετικέτα επί του προϊόντος από γεωργό, κτηνοτρόφο ή αλιέα τους υποχρεώνει σε αποζημίωση εάν ένας καταναλωτής υποστεί βλάβη.
- Επειδή τα φρέσκα προϊόντα είναι τα πλέον υγιή, θα πρέπει να υποστηρίζεται η διακίνηση τους και η προσωρινή τους φύλαξη, σε υγιείς συνθήκες και με τρόπο να υποστηρίζεται ο μικρός παραγωγός, ο οποίος δεν έχει δυνατότητα τυποποίησης. Για τον λόγο αυτό προτείνουμε:Α) Την δυνατότητα, γεωργών και κτηνοτρόφων να διατηρούν σε ιδιαίτερο χώρο της οικίας τους, εκθετήριο και παρασκευαστήριο ιδιοκατασκευασμάτων, τα οποία δεν φορολογούνται, αλλά υποχρεωτικά καταγράφονται, για να δικαιολογούνται από παραγόμενα δικά τους προϊόντα.Β) Σε κάθε πρωτεύουσα αντιπεριφέρειας, να υπάρχει ένας κατασκευασμένος χώρος μόνιμης έκθεσης προς πώληση μόνο από παραγωγούς οικογενειακής δράσης, όπου θα μισθώνονται χώροι φύλαξης και συντήρησης αυτών.
- Η αποτελεσματική διαχείριση της αυτοφυούς βλάστησης , η οποία διατίθεται για βόσκηση ζώων και ο εμπλουτισμός της θάλασσας και των βυθών της, για συμπλήρωση ή αύξηση της χλωρίδας και της πανίδας, είναι αποτελεσματικές δράσεις για να αυξηθούν τα φρέσκα και ποιοτικά διατροφικά προϊόντα κάθε περιοχής.
ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΟΜΟΙΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΥΠΑΙΘΡΟΥ
ΕΡΩΤΗΣΗ: Πρέπει να αναγνωρίσω, ότι ο κάτοικος της υπαίθρου έχει στην καθημερινότητα του περισσότερα προβλήματα από τον αστό (κάτοικο της πόλης).
Πρόβλημα είναι οι υπηρεσίες (Νοσοκομεία, Υπηρεσίες, Αστυνομία, κλπ) οι οποίες βρίσκονται μακριά και κοστίζουν χρόνο και χρήμα για να τις επισκεφτεί και συνήθως με πολλές επισκέψεις, για κάθε θέμα. Αυτό δημιουργεί μία αρνητικότητα ή αδιαφορία για καλή συνεργασία και αύξηση των δαπανών. Το ίδιο συμβαίνει και για προμήθειες υλικών αγαθών. Όσο για τις Διοικητικές αποφάσεις συνήθως Αστοί διαμορφώνουν το τι θα κάνουν οι κάτοικοι της Υπαίθρου.
Πέραν αυτού, ο κάτοικος της υπαίθρου είναι ο ίδιος και η παραγωγή του, εκτεθειμένοι στις καιρικές συνθήκες.
Διαπιστώνουμε λοιπόν άνισες συνθήκες διαβίωσης, που γεννούν σχεδόν μόνιμες διαμαρτυρίες των κατοίκων της υπαίθρου.
Τι θα έλεγες λοιπόν; Να αποδεχτούμε μοιρολατρικά αυτές τις συνθήκες της κοινωνίας ή να στοχεύσει η κοινωνία να εξομοιώσει τις συνθήκες διαβίωσης όλων;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η κοινωνία πάντα μεριμνούσε για τους κατοίκους της υπαίθρου. Με δρόμους, σχολεία, ιατρεία, επιδοτήσεις κλπ προσπαθούσε να τους βοηθήσει.
Πάντα οι αστοί και η Διοίκηση, βλέπουν ως μειονεκτικούς τους κατοίκους της υπαίθρου και προσπαθούν να τους βοηθήσουν, για να ζουν καλύτερα, αλλά κυρίως και για να παράγουν περισσότερα. Ποτέ όμως η Διοίκηση δεν δημιούργησε στους κατοίκους της υπαίθρου, συνθήκες όμοιας αντιμετώπισης με τους αστούς.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Με συγχωρείς για την παρέμβαση, αλλά θέλω να συμπληρώσω ότι πρέπει να δεχτούμε, ότι ίσως οι φυσικές συνθήκες όπως η απόσταση, η διασπορά των οικισμών, το ανάγλυφο του εδάφους και οι καιρικές συνθήκες, διαμορφώνουν διαφορετικές συνθήκες διαβίωσης, άνισες μεν, αλλά υποχρεωτικές και έτσι πάντα θα υπάρχουν οι άνισες συνθήκες λειτουργίας των κοινωνιών αυτών. Έτσι, που θα βιώνει ο κάθε πολίτης είναι επιλογή του, σύμφωνα με τις δυνατότητες του, και αυτό με κάνει να διερωτώμαι γιατί δεν δεχόμαστε αυτή την διαφορετικότητα;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Για καλύτερη κατανόηση μεταξύ μας, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε, ότι οι κάτοικοι της υπαίθρου είναι κυρίως ελεύθεροι επαγγελματίες και έτσι πρέπει να τους βλέπουν οι αστοί και η Διοίκηση. Μάλιστα είναι άνθρωποι που παράγουν και εμπορεύονται (πουλούν) τα αγαθά που παράγουν.
Για την ασφάλεια λοιπόν της παραγωγής τους, πρέπει να αντιμετωπίζουν τις καιρικές συνθήκες και να έχουν μετά την δυνατότητα να πουλήσουν στις τιμές που θα τους δώσουν ένα στοιχειώδες έστω κέρδος.
Για να λειτουργούν λοιπόν οι παραγωγοί όμοια με τους άλλους επαγγελματίες θα πρέπει να καθιερωθούν συνθήκες, που θα τους εξασφαλίζουν
- Από την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής για την οποία έχουν μέρος της ευθύνης οι αστοί.
- Την αντιμετώπιση της μεγάλης διακύμανσης των τιμών, για την οποία έχουν ευθύνη κυρίως η Διοίκηση Κρατών και η Παγκοσμιοποίηση
- Την αντιμετώπιση των καιρικών φαινομένων (ξηρασία, παγετός, βροχές, χαλάζι, ασθένειες, κλπ)
Εκτός τις παραπάνω συνθήκες, ο παραγωγός πολλές φορές δεσμεύεται από την έκταση που διαθέτει και δεν μπορεί να αποκτήσει εύκολα την έκταση που του είναι αναγκαία να επιβιώσει η επιχείρηση του.
Επίσης δεν του είναι προσιτή η τεχνολογία για να μεταποιήσει ή να τυποποιήσει τα προϊόντα του, μόνος ή με ομάδα και συνήθως τα πουλάει χύμα και ως πρώτη ύλη για περαιτέρω αξιοποίηση τους, από τρίτους.
Τα παραπάνω, αναφέρονται ενδεικτικά, ως μερικές βασικές αιτίες που φέρνουν τον παραγωγό σε μειονεκτική θέση, ως προς τους άλλους ελεύθερους επαγγελματίες.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Σε διαβεβαιώνω ότι αναγνωρίζω τις παραπάνω διαπιστώσεις, θα πρέπει όμως να τονίσω ότι οι παραγωγοί παίρνουν διάφορες επιδοτήσεις και αποζημιώσεις για να καλύψουν τα μειονεκτήματα αυτά. Αυτός δεν είναι ένας τρόπος συμπαράστασης της κοινωνίας;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Είναι ένας τρόπος, αλλά δεν λύνει τα προβλήματα. Οι επιδοτήσεις είναι όπως είναι το φάρμακο που δίνουμε στον ασθενή. Οι επιδοτήσεις πρέπει να έχουν χαρακτήρα αναπτυξιακό και όχι θεραπευτικό.
Δεν μπορεί ο παραγωγός να αγοράζει μηχανήματα, εργαλεία και εφόδια ακριβά και να μην μπορεί να τα πληρώσει και να αναγκάζεται πάντα να ζει χρεωμένος.
Οι επιδοτήσεις πρέπει να πηγαίνουν απευθείας στη μείωση του κόστους, όλων των αγορών που κάνει ο παραγωγός για την δημιουργία της παραγωγής του.
Όσο για τις αποζημιώσεις ζημιών λόγω καιρικών συνθηκών έστω και μερικώς αποζημιώνεται.
Δεν αποζημιώνεται όμως για την διακύμανση των τιμών ούτε για τις ζημιές της κλιματικής αλλαγής.
Αντίθετα για τις περιπτώσεις αυτές, τον εκμεταλλεύονται τρίτοι. Ένα ταμείο αποζημίωσης από την διακύμανση των τιμών θα του σταθεροποιούσε το εισόδημα του.
Ένα άλλο ταμείο, ενίσχυσης των παραγωγών για την προσαρμογή της παραγωγής τους στις κλιματικές αλλαγές, θα εξασφάλιζε την διαχρονική επιβίωση και δραστηριοποίηση των παραγωγών.
Τέλος, με κατάλληλους νόμους και ενισχύσεις η δημιουργία βιώσιμων κλήρων και παράλληλα, η διάθεση εκ μέρους των κρατικών Πανεπιστημίων, τεχνολογικών
Ιδρυμάτων κλπ όλης της τεχνολογίας (που πρέπει να αποτελεί Δημόσιο αγαθό) για μεταποίηση και τυποποίηση των παραγόμενων προϊόντων, θα αποκαταστήσει τους παραγωγούς ισότιμους ελεύθερους πολίτες μέσα στα πλαίσια μιας δίκαιης Κοινωνίας.