Ζούμε και γνωρίζουμε όλοι πως λειτουργεί το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα. Δεν πρέπει να εκμηδενίζουμε τον τρόπο λειτουργίας του, αλλά έχουμε συνειδητοποιήσει επί δεκαετίες ότι ο τρόπος λειτουργίας των κομμάτων και ο τρόπος άσκησης της εξουσίας όλο και απομακρύνεται από τους πολίτες με αποτέλεσμα να μην συνειδητοποιούν οι εξουσιασμένοι τον καθημερινό σφυγμό της πρσπάθειας δημιουργίας ή επιβίωσης των πολιτών και των επιχειρήσεών τους. Από την άλλη πλευρά οι πολίτες αμφισβητούν τον τρόπο λειτουργίας των κομμάτων (καμία, υπεύθυνη επιτροπή τους για τέσσερα χρόνια, δεν επισκέπτεται τις τοπικές κοινωνίας σε ανοικτές συζητήσεις και όχι ομιλίες και όχι κομματικές) και αμφισβητούν  και την ικανότητα των  προσώπων, αλλά και την δυνατότητα και αποτέλεσματικότητα που τους παρέχει το  ίδιο το σύστημα που υπηρετούν και τέλος η αμφισβήτηση ξεκινά ότι οι εκλεγμένοι δεν είναι επιλεγμένοι ή προτεινόμενοι από την ίδια την κοινωνία  η οποία, όπως λέμε, γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα. Επειδή πάντα ελπίζουμε στο ότι όλα καλλιτερεύουν, αποδεχόμαστε το σύστημα όπως λειτουργεί, αλλα αντιλαμβανόμαστε αν και δεν θέλουμε να παραδεχτούμε ότι τα πράγματα χειροτερεύουν. Και δεν το παραδεχόμαστε γιατί δεν χειροτερεύουν τόσο γρήγορα, άρα όχι για μας, αλλά για το μέλλον. Δηλαδή τα παιδιά μας. Αυτοί που συμμετέχουν στην διαχείρηση του συστήματος είναι οι απόλυτα υπεύθυνοι.  Διότι μέσα σε οποιοδήποτε σύστημα αν επικρατεί η δικαιοσύνη, η αξιοκρατία και η εντιμότητα στην καθημερινότητα, όλα καλλιτερεύουν.

Οι Διαχειριστές λοιπόν της εξουσίας, έχουν στόχο να ζουν εξουσιάζοντας και αν θέλουμε να τους κρίνουμε θετικά ας δεχτούμε ότι προσπαθούν για το καλλίτερο. Στο σημείο ακριβώς αυτό αποτυγχάνουν οι προσπάθειές τους. Διότι θέλοντας από την μία να εξουσιάζουν με ομάδες δικές τους πάντα μειώνουν, αδικούν και παραβλέπουν και δεν αναγνωρίζουν και δεν συνεργάζονται σε ανωτέρους τους υπόλοιπους  πατριώτες μας, σε όποια διαφορετική κοινωνική ομάδα και εάν είναι ενταγμένος ή όχι. Μόνο περιστασιακά και επιλεκτικά. Αυτό ποδοπατά ψυχικά, συναισθηματικά, όχι μόνο τον πολίτη, αλλά και την ύπαρξή του ως πατριώτη. Γιατί επιτέλους πρέπει να αναγνωρίσουμε και να συνεργάζοται όλοι με τους ανιδιοτελεις. κοινωνικούς πατριώτες. Οι πολιτικοί βολεμένοι στο σύστημά τους δεν επιθυμούν αλλαγές με τις οποίες οι πολίτες θα αισθάνονται και θα είναι  συνυπεύθυνοί τους. Για να γίνουν έτσι  όλοι οι πολίτεςπιο ορεξάτοι, πιο υπεύθυνοι κοινωνικά, πιο ενεργητικοί για ένα καλλίτερο αύριο. Εμείς οι πολίτες όμως ας κάνουμε ένα εύκολο μικρό βήμα για να καταγράψουμε ένα καινούργιο δρόμο που σταδιακά θα υποχρεωθούν να ακολουθήσουν τα κόμματα. Ας καθιερώσουμε άτυπες προκριματικές εκλογές. Δηλαδή ας δημιουργήσουμε ιστοσελίδες στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ, στις οποίες ο καθένας επωνύμως  οροεκλογικά θα προτείνει, με αιτιολόγηση υποψήφιους για κάθε κόμμα, στην Περιφέρεια που ζει. Μα θα μου πείτε και θα γίνε με αυτό; Θα γίνει κάτι σημαντικό.

Θα επιτύχουμε την Δημόσια συζήτηση, την σύγκριση προσώπων που υποδεικνύουν οι πολίτες με αυτά που υποδεικνύουν οι εξουσίες των κομμάτων και  θα μπορούμε μέσα από τις άτυπες αυτές συζητήσεις να αξιολογούνται τα πρόσωπα, τα οποία θα διαχειρίζονται το μέλλον μας. Και αν οι επιλογές των κομμάτων είναι επιτυχημένες θα είμαστε ευτυχείς, αν όμως δεν είναι θα ξεμπροστιάσουμε τα κόμματα με την ελπίδα να διορθωθούν.

Δημ. Ηλιάκης