ΠΟΛΙΤΕΣ ΚΑΙ ΠΕΛΑΤΕΣ
Βρισκόμαστε συχνά στην πόρτα ενός καταστήματος και στην πόρτα μιας υπηρεσίας του Κράτους ή της Αυτοδιοίκησης.
Ας θυμηθούμε λοιπό τι μας συμβαίνει.
Στο κατάστημα μας ρωτούν τι θέλουμε και συχνά προσπαθούν οι άνθρωποι του καταστήματος να καταλάβουν γιατί θέλουμε κάτι το συγκεκριμένο μήπως και μπορέσουν να μας παρουσιάσουν κάτι εναλλακτικό που να καλύπτει καλλίτερα τις επιθυμίες ή τις ανάγκες μας.
Και συνήθως είναι ευγενικοί, μας χαμογελούν και τέλος μας ευχαριστούν ανεξάρτητα αν αγοράσαμε κάτι ή όχι. Εκείνη τη στιγμή είμαστε σεβαστοί ΠΕΛΑΤΕΣ.
Στην υπηρεσία μπαίνουμε επίσης για να αποκτήσουμε κάτι για να καλύψουμε μια ανάγκη ή μια επιθυμία μας.,
Συνήθως πρέπει να περιμένουμε λίγο ή αρκετά για να μας μιλήσει κάποιος αρκετά σοβαρός και πολλές φορές με συμπεριφορά πώς να μας ξεφορτωθεί πιο γρήγορα. Σπανιότατα θα δεχθεί να συζητήσει τις συνθήκες της περίπτωσής μας, που μας έφεραν στο γραφείο του, πολύ εύκολα μας στέλνει σε ένα άλλο γραφείο για να του φέρουμε ένα άλλο έγγραφο που αυτός χρειάζεται και συχνά πολύ απλά θα δηλώσει αόριστα να ξαναπεράσουμε, χωρίς να καθορίσει πότε, για να ολοκληρώσει την υπηρεσία του προς εμάς.
Βέβαια δεν θα περιγράψω εδώ και άλλου είδους συμπεριφορές όπως εντελώς φανερά μπροστά σου εξυπηρετούνται άλλοι (για διάφορους λόγους) χάνοντας τη σειρά σου ή η ίδια εξυπηρέτηση δεν γίνεται για όλους ή και τέλος παίζει ρόλο και η αλληλοεξάρτηση μεταξύ πολίτη και υπαλλήλου. ΄Όταν μπήκες δεν άκουσες χαίρεται. Φεύγοντας δεν σου λένε αντίο. Το ευχαριστώ του υπαλλήλου είναι άγνωστο. Ο πολίτης πρέπει να λέει ευχαριστώ κλπ.
Εκείνη τη στιγμή αισθανόμαστε ταπεινωμένος ΠΟΛΙΤΗΣ.
Μήπως τελικά πρέπει να γίνουμε μόνο ΠΕΛΑΤΕΣ;
Βέβαια πάντα υπάρχουν λίγες εξαιρέσεις.
ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ
‘Ολοι οι πολίτες θέλουμε να είμαστε ευτυχισμένοι και ήρεμοι και να αισθανόμαστε ικανοποιημένοι από τη ζωή μας. Εάν έχουμε τα παραπάνω και ένα μηνιαίο εισόδημα να ζούμε ευπρεπώς, τότε δοξάζουμε το Θεό.
Αλλά και αν αποκτήσουμε το μηνιαίο εισόδημα που μας καλύπτει έχουμε τα υπόλοιπα;
Και εάν δεν τα έχουμε ποιος θα μας τα δώσει;
Μήπως δεν έχουμε αποφασίσει ότι αυτά δεν δίνονται, δεν χαρίζονται, αλλά κερδίζονται, όπως και ο μισθός μας;
– ΄Όταν ο πολίτης δεν συμμετέχει, δεν ερωτάται, αλλά είναι άβουλος θεατής των αποφάσεων άλλων.
– ΄Όταν ο πολίτης δεν γνωρίζει, δεν ενημερώνεται για ό,τι και πως γίνεται το κάθε τι γύρω του, είναι υπόδουλος αυτών που γνωρίζουν.
– ΄Όταν ο πολίτης διαπιστώνει ότι αυτό που αισθάνεται δίκαιο είναι διαφορετικό από την δικαιοσύνη που επικαλούνται οι διοικούντες αυτόν.
Μα αγαπητέ πολίτη δουλεύεις για το μισθό σου, αναρωτήσου όμως.
Δούλεψες ποτέ για την ευτυχία σου, την ηρεμία σου και την ανθρώπινη ικανοποίησή σου;
Διεκδίκησες ποτέ ή πάλεψες ποτέ γι’ αυτά στην καθημερινότητά σου;
Ποιος θα σου τα δώσει;
Αυτοί που με μια λευκή επιταγή (ψήφο) κάθε 4 χρόνια έδωσες την εντολή να σου τα προσφέρουν.
΄Εχεις την εντύπωση ότι αυτοί μπορούν να ασχοληθούν με τα όσα σου συμβαίνουν καθημερινά;
Δεν μπορούν και γι’ αυτό τελικά δεν ενδιαφέρονται.
Εσύ θα κερδίσεις με τη συμπεριφορά σου την ευτυχία, την ησυχία και την ικανοποίησή σου διεκδικώντας ΑΝ οι αντιπρόσωποι που ψήφισες ανοίξουν δρόμους στην κοινωνία μέσα στους οποίους θα μπορείς να βρεις τη δικαίωσή σου.