ΠΟΛΙΤΗΣ ΕΡΩΤΗΣΗ : Γνωρίζω ότι Κράτος είναι υπηρεσίες οι οποίες εργάζονται για να υπηρετούν τους πολίτες, ειδικά όπου έχουν ανάγκη.
΄Ολοι εμείς οι πολίτες αποτελούμε την Κοινωνία.
Αλλά και οι υπηρεσίες του Κράτους αποτελούνται από πολίτες που είναι και αυτοί ένα μέρος της Κοινωνίας.
Θέλω λοιπόν Κράτος, να μου απαντήσεις σε μερικές βασικές απορίες μου, όπως γιατί πολλοί πολίτες είναι στενοχωρημένοι και άλλοι ευχαριστημένοι μαζί σου και γιατί είσαι φτωχό, με μερικούς πολίτες, πλούσιους και βολεμένους και άλλους φτωχούς και εγκαταλειμμένους, ή εσύ Κράτος είσαι πλούσιο και πολλοί πολίτες φτωχοί;
ΚΡΑΤΟΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Αγαπητέ Πολίτη. Εγώ το Κράτος δεν είμαι τίποτε. Δεν είμαι δηλαδή ένα μυαλό που αποφασίζει. Είμαι απλά ένα εργαλείο, το οποίο χρησιμοποιείτε πάλι εσείς οι πολίτες. Καλά ή κακά.
Μην είσαι λοιπόν προβληματισμένος μαζί μου. Να είσαι προβληματισμένος με τους πολίτες που εσύ στέλνεις να με διαχειρίζονται ή με τους πολίτες που με κάποιο τρόπο δουλεύουν σε μένα για σένα.
Θα απαντήσω όμως στα ερωτήματά σου.
Εγώ το Κράτος δεν θέλω να είμαι ούτε πλούσιο, ούτε φτωχό. Θέλω όμως να έχω χρήματα για να μπορώ να βοηθώ τους πολίτες.
Να τρέχω σε βοήθεια για την υγεία τους, για την εκπαίδευσή τους, για την ασφάλειά τους από κακούς πολίτες ή από άλλες κοινωνίες, ή Κράτη και τέλος να δημιουργώ όλες τις υποδομές που χρειάζονται οι πολίτες για να συγκοινωνούν, να επικοινωνούν, να πληροφορούνται, κλπ.
΄Όλα αυτά τα έξοδα αγαπητέ πολίτη, ποιος θα τα δώσει;
Εγώ δεν μπορώ να σου προσφέρω τίποτε άλλο. Αλλά αυτά τα σημαντικά για να σου τα προσφέρω χρειάζεται εσύ να δώσεις ανάλογα χρήματα.
Ποιος θα σου πει πόσα χρήματα θα δίνεις δεν είναι δουλειά μου. Είναι μία δουλειά, μία ιερή αποστολή των ανθρώπων που στέλνεις με την ψήφο σου στη Βουλή.
Αυτοί δεν είναι Κράτος. Είσαι εσύ με τους αντιπροσώπους σου. Εγώ είμαι ένα εργαλείο σου λέω και πάλι και αν θες απαίτησε να με χειρίζονται έμπειροι πολίτες και αυτοί να είναι αντιπρόσωποί σου.
ΟΧΙ όμως οι Βουλευτές. Γιατί άλλο πράγμα είναι η ιδεολογία και άλλο πράγμα η διαχείρισή μου.
Και να σου πω κάτι. Οι άνθρωποι που με καθιέρωσαν στον Κόσμο, στην Αρχαία Ελλάδα, έλεγαν ότι φοβόνταν ένα πράγμα. Την αυθαιρεσία.
Εάν εσύ την ανέχεσαι, τότε υποφέρω και εγώ.
ΠΟΛΙΤΗΣ ΕΡΩΤΗΣΗ : φίλε μου Κράτος. Σοφά μίλησες και παραδέχτηκες ότι είσαι ένα εργαλείο, το οποίο χειρίζονται πολίτες. Αλλά πες μου σε παρακαλώ τι είδους εργαλείο είσαι;
Εγώ γνωρίζω ότι κάθε εργαλείο και μάλιστα καλό εργαλείο κάνει μερικές συγκεκριμένες δουλειές και τις κάνει καλά, εάν βέβαια είναι καλοσυντηρημένο.
Εσύ όλες τις ευθύνες τις ρίχνεις στους διαχειριστές σου.
Λοιπόν και εγώ ο πολίτης δεν είμαι μάντης να σου βρω τους καλλίτερους διαχειριστές.
Εσύ θα πρέπει να δουλεύεις σαν ένα καλό εργαλείο και όταν σε χρησιμοποιούν άσχετοι ή έξυπνοι με πονηρούς σκοπούς να μην δουλεύεις όπως θέλουν. Δεν έχεις αντανακλαστικά; Δεν έχεις αυτοάμυνα και αυτοπροστασία;
Τι είσαι; ΄Ενα εργαλείο άψυχο, χωρίς σκοπό, χωρίς άμυνα;
ΚΡΑΤΟΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Δεν είμαι ακριβώς έτσι.
Και βέβαια με διαχειρίζονται πολίτες ενάρετοι ή πονηροί.
΄Όμως όταν με κακομεταχειριστούν έχω εξαρτήματα που αντιστέκονται. Παράδειγμα, τον κλέφτη θα τον σταματήσουμε. Τον αυθαίρετο θα τον τιμωρήσουμε. Τον κακό θα τον συνετήσουμε, κλπ.
Αλλά βλέπεις, πολίτη σου απαντώ με θα.
Το κακό γίνεται πρώτα και μετά προσπαθούν κάποια εξαρτήματά μου να το αποκαταστήσουν.
Και προσπαθούν συνήθως. Γι’ αυτό φθείρονται και αυτά.
Αλήθεια, δεν έχω αυτοάμυνα, ούτε αντανακλαστικά όπως είπες.
Εσείς οι πολίτες θέλετε όσο πιο πολύ ελευθερία γίνεται και με αποδυναμώνετε.
Ναι και εγώ θέλω να έχετε ελευθερία για να είμαι και εγώ ξεκούραστο και καλοσυντηρημένο.
Αλλά η Ελευθερία πρέπει να είναι όμοια για όλους και να στηρίζεται σε αδιαπραγμάτευτες αρχές δικαίου. Τότε και μόνο μπορώ να δουλέψω καλά, διαφορετικά δεν δουλεύω εγώ, σε διαχειρίζονται πολίτη μου αυτοί που είναι πραγματικά ελεύθεροι και κυριαρχούν, χωρίς εμένα, στους υπόλοιπους που νομίζουν ότι είναι ελεύθεροι.
Αφού είμαι λοιπόν το εργαλείο σας επισκευάστε με , φτιάξτε με όπως με χρειάζεσθε κάθε περίοδο.
Σκεφτείτε πως με θέλετε, εγώ είμαι πολυεργαλείο και με μετασκευάζετε όπως θέλετε. Αρκεί να ξέρετε τι θέλετε και να το κάνετε μόνοι σας ή με τους αντιπροσώπους σας. Είμαι ένα θλιμμένο εργαλείο γιατί ξέρω ότι θέλετε, ότι μπορείτε και δεν βλέπω να το κάνετε. Γιατί; Σας ερωτώ.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΠΟΛΙΤΗ : Κράτος με φέρνεις τώρα στη θέση να απολογούμαι. Δεν το δέχομαι, αλλά, θα το κάνω.
Είμαι ένας πολίτης, μιας κοινωνίας. Δεν είναι όμως η κοινωνία μία. Είναι διαιρεμένη. Την έχουν διαιρέσει.
Υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, αστοί και χωρικοί, ορεινοί και ναυτικοί, αφεντικά και εργαζόμενοι και δεν φτάνει αυτό, αλλά είμαστε και χωρισμένοι σε πολιτικά κόμματα με διαφορετικές ιδέες, λες και στην πράξη δεν θέλουμε οι πολλοί το ίδιο πράγμα.
Αν εννοείς λοιπόν στην ερώτησή σου ότι είμαστε δειλοί ή απαθείς, σου λέω ΟΧΙ. Είμαστε διαιρεμένοι και γινόμαστε ανήμποροι.
΄Ολα αυτά αν τα δεχτούμε ως ένα φυσικό ανθρώπινο τρόπο ζωής, παραδεχόμαστε ότι στα βασικά, τα απλά και τα αυτονόητα δεν έχουμε ενωθεί, δεν υπάρχει φορέας για τα απλά και τα αυτονόητα.
Αγωνιζόμαστε όμως και τα βελτιώνουμε, αλλά τόσο αργά που δεν προλαβαίνουμε ποτέ τα καινούργια προβλήματα που έρχονται. Και πορευόμαστε αγκομαχώντας. Και χρόνια τώρα περιμένουμε από εσένα τουλάχιστον να έχεις εξυπηρετήσει την καθημερινότητά μας. Δεν το καταλαβαίνεις; Μα τι εργαλείο είσαι τέλος πάντων;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΚΡΑΤΟΥΣ : Πολίτη μου, ναι δεν ξέρω και εγώ τι εργαλείο είμαι.
Είμαι σαν και σας, εσείς με φτιάχνετε.
Υποφέρω, θέλω να με φτιάξετε, να έχω αυτοέλεγχο, να έχω συγχρονισμό με σας, να δουλεύω αυτόματα, να με έχετε σύγχρονο με τις καινούριες σας ανάγκες για κάθε λεπτομέρεια, να δουλεύω τέλεια, πώς να στο πω, θέλω να δουλεύω σαν ένα καλό ελβετικό ρολόϊ, το ίδιο για όλους, χωρίς να μπορεί κανένας να χαλάει την λειτουργία μου.
Μυαλό εγώ δεν έχω. Μα έχω ψυχή.
Η ψυχή μου είστε όλοι εσείς οι πολίτες.
Και τελικά είμαι η Πατρίδα σας.
Εγώ το Κράτος, είμαι εσύ. Ο κάθε πολίτης.
Φτιάξτε με, σε παρακαλώ. Είμαι άρρωστο. Βγάλτε τα τσιμπούρια από πάνω μου.