1) Οι ιδιοκτήτες χρημάτων επιβάλλεται να αποφασίζουν για την χρησιμοποίηση των χρημάτων τους. Έτσι οι ιδιοκτήτες χρημάτων ως καταθέτες σε ταμιευτήρια των τραπεζών, πρέπει να συναποφασίζουν αναλογικά με τους μετόχους κάθε τράπεζας για τις δραστηριότητες της τράπεζας.
2) Αυτοί που καταθέτουν εισφορές από την εργασία τους και μόνο, για να έχουν μια σύνταξη, πρέπει να καταθέτουν τις εισφορές τους έντοκες σε δεσμευμένο λογαριασμό σε μία τράπεζα, εγγυημένο από το Κράτος, και το κεφάλαιο που θα συσσωρεύεται μπορούν να το παίρνουν, όταν σταματήσουν οριστικά να εργάζονται, σε μηνιαίες αναλήψεις υπολογισμένες με κριτήριο ότι θα ζήσουν για εκατό χρόνια ( όσο είναι το απώτερο προσδόκιμο της ζωής).
3) Η αξία πώλησης ενός αγαθού πρέπει να βασίζεται στο κόστος παραγωγής του. Ο πολίτης που αποκτά ένα αγαθό πρέπει να γνωρίζει το κόστος παραγωγής κάθε προϊόντος και αυτό πρέπει να αναγράφεται ευκρινώς και υποχρεωτικά πάνω στο προϊόν. Μόνο τότε ο αγοραστής ( ο καινούριος ιδιοκτήτης του προϊόντος) θα γνωρίζει και θα αξιολογεί το κάθε προϊόν, αλλά παράλληλα όμως θα ξεσκεπάζονται οι θεμιτές ή αθέμιτες επιβαρύνσεις, τις οποίες επικαρπούται κάθε ενδιάμεσος.
4) Οι ιδιοκτήτες γης έχουν δικαιώματα και κάτω από την ιδιοκτησία τους ( υπέδαφος) και πάνω από αυτό (στην ατμόσφαιρα) στον βαθμό που μπορούν μόνοι τους ή μαζί με τους συνορεύοντες να αξιοποιήσουν το υπέδαφος ή τον εναέριο χώρο τους. Το Κράτος έχει υποχρέωση να τους ενημερώνει για τη σύνθεση του υπεδάφους και τυχόν χρήση του εναέριου χώρου ( μέχρι ενός λογικού ύψους) από τρίτα άτομα. Εάν η ιδιοκτησία πωληθεί σε αξία στην οποία δεν συμπεριληφθεί η αξία του υπεδάφους ( ως άγνωστη) ο ιδιοκτήτης- πωλητής έχει ανάλογα δικαιώματα στην εκμετάλλευση του υπεδάφους.
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
Οι πολίτες ζουν μέσα σε ένα πολύπλοκο και δαιδαλώδες σύστημα διαχείρισης, το οποίο τους καθιστά μόνο θεατές, αν και είναι οι πρωταγωνιστές και χωρίς αυτούς δεν έχει λόγο ύπαρξης το κάθε σύστημα.
Είναι φυσική επιθυμία του κάθε πολίτη να γνωρίζει κάποια απλά, αλλά σημαντικά πράγματα, για να μπορεί να έχει σωστές αποφάσεις στην καθημερινότητά του
Οι πολίτες επιβάλλεται να επιδιώξουν μέσα από πολιτικά κόμματα που ανήκουν, ή μέσα από κοινωνικές οργανώσεις, ή κινήματα να ζητήσουν την καθιέρωση δύο νόμων για τα παρακάτω θέματα :
- Αναγραφή πάνω σε κάθε αγαθό, από τον παραγωγό του ή τον κατασκευαστή του, της τιμής πώλησής του και λεπτομερή στοιχεία δημιουργίας του αγαθού.
- ΄Ολοι οι παραγωγοί και δημιουργοί αγαθών και υπηρεσιών και οι έμποροι αυτών, πρέπει να τηρούν λογιστικά βιβλία με κοστολόγηση. Με την κοστολόγηση υπάρχει η δυνατότητα αυτόματης παρακολούθησης της διαδρομής ενός αγαθού ή υπηρεσίας.
Οι πολίτες δεν έχουν να φοβηθούν τίποτε όταν, όλες οι οικονομικές πληροφορίες είναι γνωστές.
Απεναντίας, όταν το σύστημα δουλεύει στην αδιαφάνεια, επωφελούνται οι δυνατότεροι εις βάρος των ασθενέστερων.
Οι ασθενέστεροι συχνά αποδέχονται όμως την αδιαφάνεια για να έχουν ένα κάποιο όφελος, το οποίο μετά το ακριβοπληρώνουν από την εκμετάλλευση που τους γίνεται.
΄Οταν είναι όλα διαφανή, ίσως να χάνουν με την αρνητική έννοια αυτό που θέλουν να αποκρύψουν, αλλά πρέπει να σκεφτούν ότι με την διαφάνεια :
- Δεν πλουτίζει κανείς εις βάρος του παραγωγού ή του κατασκευαστή, ή του δημιουργού.
- Υποχρεώνουν την πολιτική εξουσία να αποδείξει με διαφάνεια ποιες ομάδες της κοινωνίας θέλει και οφείλει να υποστηρίζει (με φοροαπαλλαγές, ελαφρύνσεις, επιδοτήσεις, κλπ).
- Ο κάθε πολίτης γνωρίζει την πραγματική αξία του αγαθού που αγοράζει (ανεξάρτητα ποια είναι η τιμή πώλησής του) και μπορεί να αποφασίζει εν γνώσει του.
Τους παραπάνω νόμους, αν τους θεωρούν σωστούς οι πολίτες, ποιους περιμένουν να τους καθιερώσουν; Η εξουσία; Αυτή και να θέλει, δεν μπορεί.
Οι πολίτες όλοι ανεξάρτητα ιδεολογίας, αν θέλουν, ΜΠΟΡΟΥΝ.
<<ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΓΟΡΕΣ ΚΑΙ ΠΩΛΗΣΕΙΣ ΕΛΕΓΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ, ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΑΓΟΡΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΠΟΥΛΙΕΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΝΟΜΟΘΕΤΕΣ>>.
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΔΙΚΑΙΕΣ ΚΑΙ ΙΣΟΔΥΝΑΜΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΜΟΥ
Η ευημερία και ανάπτυξη μιας κοινωνίας εάν δεν στηρίζονται στη Δικαιοσύνη , είναι πρόσκαιρες, γιατί δεν αρκεί η διάθεση κεφαλαίων (και μάλιστα δανείων).
Το Κράτος πρέπει να αποκαθιστά με δίκαιους νόμους, μια ισότιμη δυνατότητα στις μικρές επιχειρήσεις, απέναντι στις μεγάλες, για να υπάρξει έτσι ένας τίμιος συναγωνισμός μεταξύ τους, με αποτέλεσμα να λειτουργούν όλες μαζί με όρους και συνθήκες επιβίωσης και παντοτινής ανάπτυξης.
Βασικές συνθήκες μιας ελεύθερης πραγματικά αγοράς περιέχονται στις παρακάτω προτάσεις :
- Η μικρή επιχείρηση να φορολογείται μόνο στα κέρδη της και να αναγνωρισθεί ότι είναι αφορολόγητα όλα τα έσοδά της, τα οποία ισοδυναμούν με τις πάγιες και σταθερές δαπάνες της.
- Τα κέρδη που επενδύονται παραγωγικά στην ίδια επικράτεια της κοινωνίας που παράγονται, να έχουν μειωμένο συντελεστή φορολόγησης.
(Σημείωση : Οι μεγάλες επιχειρήσεις έχουν μεγάλα κέρδη σε σχέση με τις πάγιες δαπάνες τους, τα οποία συχνά επενδύονται στο εξωτερικό).
- Ειδική υπηρεσία πληροφόρησης σε κάθε Υπουργείο και σε κάθε Πρεσβεία ή Προξενείο, να υποχρεούνται να δίνουν ακριβή και υπεύθυνη πληροφόρηση σε οποιαδήποτε επαγγελματική ενημέρωση της ζητηθεί.
(Σημείωση : Οι μεγάλες επιχειρήσεις έχουν δυνατότητα δικής τους πληροφόρησης).
- Τα κρατικά κέντρα ερευνών (Πανεπιστήμια κλπ.) να προσφέρουν τις τεχνολογικές τους γνώσεις και μελέτες επί πιστώσει και πληροφορίες δωρεάν στις μικρές επιχειρήσεις.
(Σημείωση : Οι μεγάλες επιχειρήσεις έχουν δυνατότητα πρόσβασης σε παγκόσμια ερευνητικά κέντρα και πολλές διαθέτουν δικά τους εργαστήρια ερευνών).
- Η εμπορία των προϊόντων των μικρών επιχειρήσεων να έχει στη διάθεσή της κοινούς αποθηκευτικούς ή εξαγωγικούς μέσω των οποίων θα γίνεται η διάθεση των προϊόντων τους για λογαριασμό της μικρής επιχείρησης.
- Ο ιδιοκτήτης της μικρής επιχείρησης με τους λίγους εργαζόμενους έχουν μια ανθρώπινη σχέση πάνω στην οποία μπορεί να στηρίζεται η συνεργασία τους. Εάν δεν υπάρχει η σχέση αυτή, το διαζύγιό τους (δηλαδή η απόλυση) πρέπει να είναι ελεύθερο (από ποινές), αλλά αιτιολογημένο.
7 Να παρέχεται σε όλα τα αδειοδοτούμενα από το Κράτος, Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, συγκεκριμένος χρόνος δωρεάν και με ακροαματικότητα, για να παρουσιάζουν οι μικρές επιχειρήσεις τα προϊόντα ή τις υπηρεσίες τους.
(Οι μεγάλες επιχειρήσεις έχουν τη δυνατότητα της διαφήμισης).
- Για τα δάνεια οι μικρές επιχειρήσεις θα υποχρεούνται να πληρώνουν μόνο τον τόκο (και μάλιστα μικρό, ως επιδοτούμενο από το Κράτος ή τις Τράπεζες).
Η εξόφληση των κεφαλαίων θα γίνεται μόνο ως ποσοστό από τα κέρδη αν υπάρχουν.
- Τις νέες μικρές επιχειρήσεις όταν ξεκινούν, το Κράτος με ειδική αναπτυξιακή εταιρεία (θερμοκοιτίδα) θα τις ανατρέφει (ειδικά όταν πρόκειται για νέα εμπορεύσιμα προϊόντα).
Θα εγγυάται τα δάνειά τους. Τα δάνεια θα είναι από ειδικά διαθέσιμα κεφάλαια που θα αναλαμβάνουν τον κίνδυνο της αποτυχίας μαζί με τον επενδυτή, ο οποίος αρκεί να διαθέτει μία ωφέλιμη και καλά μελετημένη πρόταση και ένα κατάλληλο βιογραφικό.
Το Κράτος πρέπει πρώτα να συμπαραστέκεται στις νέες μικρές επιχειρήσεις, να ρισκάρει μαζί τους.
Δεν πρέπει να συμπαραστέκεται κατά προτίμηση σε αυτούς που μπορούν και μόνοι τους να αναπτυχθούν.
ΠΕΡΙ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑΣ
Οι φόροι και η διάθεση τους πρέπει να ικανοποιούν το Δημόσιο αίσθημα και να γνωρίζει κάθε φορολογούμενος στο εκκαθαριστικό του, που πήγαν οι φόροι που πλήρωσε και μέσω του INTERNET τι συγκεκριμένες δαπάνες κάλυψαν.
Οι φόροι εισπράττονται από το Κράτος, τις Περιφέρειες ή Δήμους και είναι η Άμεση Φορολογία που είναι εμφανής και επιβάλλεται συνήθως από την Νομοθετική Αρχή του Κράτους και η ΕΜΜΕΣΗ φορολογία που υπάρχει μέσα στην τιμή του προϊόντος, που πρέπει πλέον να γίνει εμφανής και να αναγράφεται ξεχωριστά σε κάθε συσκευασία.
Οι φόροι, από ποιους πολίτες ή φορείς εισπράττονται και ποιο σκοπό καλύπτουν πρέπει να είναι ξεκάθαροι και πάγιοι και μόνο το ύψος αυτών μπορεί να τροποποιηθεί από την Νομοθετική Αρχή, η οποία μπορεί να επιβάλει έκτακτη φορολογία, λόγω ειδικών συνθηκών, αλλά μόνο προσωρινά.
ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ – ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Α.ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΚΑΛΥΨΗ ΔΑΠΑΝΩΝ ΜΙΣΘΩΝ
Οι Κρατικές, Περιφερειακές και Δημοτικές υπηρεσίες εξυπηρετούν το σύνολο της κοινωνίας και οι εργαζόμενοι τους εργάζονται για τον σκοπό αυτό.
Ένας γενικός και ελάχιστος φόρος αναλογικά επί των εσόδων, μισθωτών και επιχειρήσεων, μπορεί να καλύπτει τους μισθούς και τις δαπάνες λειτουργίας όλων των υπηρεσιών. Δεν μπορεί ωστόσο, να υπερβαίνει το 5% των εσόδων από κάθε πηγή.
Ο φόρος αυτός δεν μπορεί να διατεθεί για άλλους σκοπούς και καταβάλλεται αυτόματα με κάθε πράξη και εκκαθαρίζεται ετησίως.
Β. ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΥΓΕΙΑ
Το Κράτος σε όλους τους πολίτες του υποχρεούται να παρέχει : 1)Επαρκείς και ασφαλείς για την υγεία πάγιες εγκαταστάσεις και εξοπλισμό, όπως Ιατρεία- Κέντρα Υγείας – Νοσοκομεία.
Οι δαπάνες κατασκευής τους επιστρέφονται στο Κράτος σε βάθος χρόνου από τα έσοδα λειτουργίας τους.
Οι μονάδες υγείας λειτουργούν αυτόνομα με τιμολόγιο των υπηρεσιών της η κάθε μία, και διαχειρίζονται από Διοίκηση στην οποία συμμετέχει η Περιφέρεια ή ο Δήμος αλλά κυρίως το προσωπικό τους.
Τα έσοδά τους εισπράττονται από κάθε πολίτη, ο οποίος διαθέτει ατομική καρτέλα, στην οποία καταγράφονται οι εισφορές του, που έχουν κατατεθεί σε έντοκο δεσμευμένο και εγγυημένο από το Κράτος έντοκο Τραπεζικό Λογαριασμό, από τον οποίο πληρώνει ο καθένας τις δαπάνες υγείας του.
Το Κράτος καλύπτει τις ελλειμματικές καρτέλες (όταν οι δαπάνες υγείας είναι μεγαλύτερες των εισφορών) και εισπράττει τις πλεονασματικές καρτέλες μετά θάνατον (όταν οι εισφορές είναι μεγαλύτερες των δαπανών υγείας).
2) Λεπτομερής και υποχρεωτική αλλά δωρεάν περιοδική προληπτική ιατρική με ενήμερο βιβλιάριο, η οποία θα μειώσει ασθένειες, θανάτους και δαπάνες υγείας.
3) Κάλυψη δαπανών υγείας για χρόνιες ασθένειες.
Η κάλυψη των δαπανών αυτών θα προέρχεται κυρίως :
1) Από φόρους ρύπανσης της ατμόσφαιρας, νερών και εδάφους σε αυτούς που προξενούν την ρύπανση.
2) Από φόρους σε τυποποιημένα προϊόντα, τα οποία περιέχουν ουσίες που βλάπτουν την υγεία. 3) Από αποζημιώσεις του Κράτους ή των Κατασκευαστών για κακοτεχνίες που γίνονται αιτία ατυχημάτων.
4) Από μακρόχρονους χαμηλότοκους δανεισμούς του Κράτους για κατασκευές υποδομών υγείας που αποσβένονται από τα ίδια τα ιδρύματα.
Γ) ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ – ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ – ΑΣΦΑΛΕΙΑ
Οι πάσης φύσεως επιχειρήσεις χρειάζονται για να αναπτυχθούν ένα ανάλογο κοινωνικό επίπεδο μόρφωσης – πολιτισμού και ασφάλειας του προσωπικού τους.
Είναι λογικό λοιπόν να εισφέρουν για τις κοινωνικές δαπάνες που αφορούν τους κλάδους αυτούς, που σημαίνει ότι θα φορολογούνται για τους σκοπούς αυτούς τα κέρδη τους κατά 15%, ποσοστό που θα εξαρτάται από τις αποφάσεις της εκάστοτε εκλεγμένης Νομοθετικής Αρχής του Κράτους και θα αφορά όμοια όλο το Κράτος.
Δ) ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ.
Για την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας ενός Κράτους, αλλά και για την περιβαλλοντική προστασία της ίδιας της κρατικής περιουσίας, πρέπει να επιβάλλεται ένας φόρος, μόνο για τους σκοπούς αυτούς, τον οποίο καθορίζει η εκάστοτε εκλεγμένη Νομοθετική Αρχή του Κράτους για όλη την Κρατική Επικράτεια.
Ε) ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΑΣΘΕΝΕΣΤΕΡΩΝ
Για να εξασφαλίσουν όλοι οι πολίτες ένα ανεκτό βιοτικό επίπεδο και μία αντισταθμιστική συμπαράσταση, όπου οι άνισες υπηρεσίες κυρίως του Κράτους αλλά και Περιφερειών και Δήμων, προσφέρουν περισσότερα σε γεωγραφικά τμήματα της Επικράτειας ή σε ομάδες της κοινωνίας, το Κράτος ή οι Περιφέρειες και οι Δήμοι πρέπει να εξισορροπούν τις ανισότητες και να εξασφαλίζουν ανεκτό βιοτικό επίπεδο όλων των πολιτών με έμμεσους φόρους σε είδη πολυτελείας
(μεγαλύτεροι φόροι) και μη αναγκαία είδη (μετριότερους φόρους) τους οποίους διαθέτουν αποκλειστικά για τους σκοπούς αυτούς.
Οι παραπάνω φόροι μπορεί να επιβάλλονται και από το Κράτος, αλλά και από Περιφέρειες ή Δήμους ανάλογα με τις συνθήκες της κάθε περιοχής.
Οι φόροι αυτοί καταβάλλονται και αποδίδονται άμεσα.
ΣΤ) ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ.
Για να αναπτυχθεί μία κοινωνία και μάλιστα οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις της, εκτός από τις κοινωνικές υποδομές τις οποίες αναλύσαμε σε άλλα κεφάλαια, απαιτούνται και τεχνικές υποδομές κατασκευών, επικοινωνιών, πληροφόρησης, κλπ.
Αυτές οι υποδομές θα αποτελέσουν το κίνητρο ανάπτυξης και αύξησης του πλούτου των κοινωνιών συνολικά και όχι μόνο των ολίγων.
Τις δαπάνες λοιπόν αυτές είναι λογικό να τις αναλάβουν κυρίως οι ίδιες οι επιχειρήσεις καταβάλλοντας τους παρακάτω φόρους :
1) Το ΦΠΑ με συντελεστές που ορίζει η εκάστοτε Νομοθετική Αρχή.
2) Φόρο επί κεφαλαίων στάσιμων που δεν επενδύονται για μεγάλο χρονικό διάστημα.
3) Φόρο σε κάθε μορφή χρηματοπιστωτικής συναλλαγής.
4) Φόρο επί των μερισμάτων (εισοδημάτων) που έχουν οι επιχειρηματίες ως άτομα από τις επιχειρήσεις τους.
Τυχόν δάνεια για την κάλυψη δαπανών κατασκευής υποδομών Ανάπτυξης θα καλύπτονται από τους φόρους αυτούς.
Δαπάνες υποδομής είναι και οι επιδοτήσεις που δίνει για παραγωγικούς σκοπούς το Κράτος.
Ο ΦΠΑ εισπράττεται και αποδίδεται ΑΜΕΣΑ.
<<ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΓΕΤΑΙ ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ ΚΑΙ ΝΑ ΚΟΒΕΤΑΙ ΔΙΑ ΠΥΡΟΣ ΚΑΙ ΣΙΔΗΡΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ <<ΑΠΟ ΤΟ ΣΩΜΑ Η ΑΣΘΕΝΕΙΑ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΨΥΧΗ Η ΑΜΑΘΕΙΑ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΛΙΑ Η ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΗ Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ Η ΔΙΧΟΝΟΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΟΛΑ Η ΕΛΕΙΨΗ ΜΕΤΡΟΥ.>>
ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ ΣΑΜΙΟΣ
(6Ος αιώνας π. Χ)
<<Η ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ ΑΛΛΑ ΤΗΣ ΧΥΔΑΙΟΤΗΤΑΣ>>
COCO CHANEL 1883-1971
ΓΑΛΛΙΔΑ ΣΧΕΔΙΑΣΤΡΙΑ ΜΟΔΑΣ
<<Η ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ ΤΙΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΕΣ.
Η ΦΤΩΧΕΙΑ ΤΙΣ ΜΟΝΑΡΧΙΕΣ>>
MONTESQUIEU 1689 – 1755
ΓΑΛΛΟΣ ΣΤΟΧΑΣΤΗΣ