Ο συνδικαλισμός κατάντησε να σημαίνει: συμφέροντα, καιροσκοπισμός, εξαρτήσεις από εργοδότες και διάφορα κέντρα εξουσίας (π.χ. κρατικά όργανα, κόμματα…), προετοιμασία για αναρρίχηση στα κέντρα εξουσίας (μελλοντικός βουλευτής, υπουργός, διευθυντικό στέλεχος),
Μέσα στα συνδικάτα κυριαρχούν τα χαρακτηριστικά παραγοντισμός, αρχομανία, διακρίσεις σε διοικούντες, προνόμια στους ηγέτες, γραφειοκρατία, μικροπαραταξιακές κόντρες και άλλα πολλά.
Δεν χρειάζονται «διοικητές» στα εργατικά σωματεία. Υπάρχουν στους χώρους εργασίας αυτοί που διοικούν και διατάζουν (εργοδότες, διευθυντές, προϊστάμενοι). Τα σωματεία πρέπει να έχουν συναδελφικότητα και αυτοοργάνωση. Το Διοικητικό Συμβούλιο έχει έναν τυπικό χαρακτήρα.
Ανώτερο όργανο είναι η Γενική Συνέλευση. Μέχρι την επόμενη Γενική Συνέλευση ρόλο συντονισμού και διεκπεραίωσης, για την υλοποίηση των αποφάσεων της προηγούμενης, έχει το ανοιχτό μάζεμα των «πρόθυμων συναδέλφων».
Έχοντας κατακτήσει μια συναντίληψη για τα βασικά ζητήματα, τα μέλη κινούνται εξασφαλίζοντας την όσο το δυνατό μεγαλύτερη συμφωνία, ακόμη και την ομοφωνία.
Επιδίωξή είναι ο Σύλλογος να μπορεί να εκπροσωπείται από κάθε συνάδελφο, σε συλλογικές διαπραγματεύσεις, παραστάσεις σε εργοδότες, εργατικές διαφορές στην Επιθεώρηση Εργασίας, συνδικαλιστικές συσκέψεις… Συνδικαλιστής είναι κάθε εργαζόμενος που παλεύει με συνειδητό τρόπο, δεν είναι ο εκλεγμένος σε κάποιο Δ.Σ. Από αυτή τη σκοπιά προωθούνται όλοι οι ενεργοί εργαζόμενοι με εναλλαγή στα τυπικά αξιώματα που ο νόμος απαιτεί να υπάρχουν. Ως πρόεδρος, αντιπρόεδρος, γεν. γραμματέας μπορεί να οριστούν με εναλλαγή αρκετοί συνάδελφοι.
Τότε γιατί κάνουμε εκλογές στο Σύλλογο;», θα ρωτήσει κάποιος. Δύο είναι οι λόγοι:
α) Γιατί, όπως προαναφέραμε, σωματείο χωρίς εκλεγμένο Δ.Σ. και συγκροτημένο προεδρείο δεν μπορεί να υπάρξει.
β) Γιατί, μπορεί στο Σύλλογο να μην έχει σημασία ποιος θα εκλεγεί, έχει όμως μεγάλη σημασία πόσοι θα ψηφίσουν.
Ο συνδικαλισμός είναι εθελοντική προσφορά και όχι επάγγελμα. Όλοι οι συνδικαλιστές δουλεύουν κανονικά το 8ωρο τους. Απουσιάζουν από τη δουλειά μόνο όταν πρέπει να παρευρεθούν κάπου εκπροσωπώντας το Σύλλογο, και αυτό το κάνουν όχι σε βάρος των υπολοίπων συναδέλφων στο χώρο εργασίας. Αξιοποιείτε τα ρεπό μας για συνδικαλιστικά τρεχάματα, δεν χρησιμοποιούντε τις συνδικαλιστικές άδειες που ο νόμος προβλέπει. «Όλα για όλους, τίποτα για μας!
Τα έσοδα του Συλλόγου προέρχονται από τις συνδρομές των μελών, από εισφορές μελών και φίλων, από εκδηλώσεις, χοροεσπερίδες, εράνους, πώληση εντύπων, λαχειοφόρους, δωρεές, ενισχύσεις από άλλους συνδικαλιστικούς φορείς.
ΚΟΣΤΟΛΟΓΗΣΗ
Θα είναι τουλάχιστον αφελές να πιστεύει ένας πολίτης ότι ο πλούτος γιγαντώνεται με ηθικούς τρόπους.
Οι πολιτικές εξουσίες έχουν παραδώσει την οικονομική εξουσία στον μεγάλο πλούτο και αυτός έχει επιβληθεί τελικά στην ίδια την πολιτική εξουσία.
Πως όμως δημιουργείται ο πολύ μεγάλος πλούτος;
Δυστυχώς τον δημιουργούν οι ίδιοι οι πολίτες, οι οποίοι με το σκεπτικό της αχαλίνωτης ελευθερίας ασπάζονται το σύστημα και προσπαθώντας να μικροπλουτίσουν αφήνουν ελεύθερους τους ισχυρούς να κάνουν ό,τι θέλουν, αλλά δεν καταλαβαίνουν ότι οι ισχυροί τελικό κλέβουν τον μικροπλουτισμό των πολιτών.
Ευτυχώς όπου υπάρχει Δημοκρατία και οι ασθενέστεροι μπορούν να αμυνθούν με τα ίδια όπλα που χρησιμοποιούν οι ισχυροί.
Θα προτείνουμε λοιπόν ένα ισχυρό όπλο.
Αυτό είναι η ΚΟΣΤΟΛΟΓΗΣΗ.
Σύμφωνα με την κοστολόγηση παρακολουθείται η ροή του κάθε προϊόντος, από πού πωλείται και από ποιον αγοράζεται και εάν το προϊόν μεταποιείται ή ενώνεται με άλλα προϊόντα, επισημοποιείται η αναλογία συμμετοχής κάθε προϊόντος μέσα στο νέο σύνθετο προϊόν.
Παράλληλα με τα λογιστικά προγράμματα υπάρχει αυτόματη δυνατότητα να παρακολουθείται η εμπορική πορεία του κάθε προϊόντος (γεωργικού προϊόντος ή μεταλιευτικού ή βιομηχανικού, μεταλαγμένου ή τυποποιημένου κλπ).
΄Όλα αυτά τα στοιχεία υποβάλλονται σε ένα κεντρικό σύστημα κοστολόγησης του Κράτους, Το κράτος έτσι μπορεί να γνωρίζει τα πάντα, αλλά μόνο τότε μπορεί να είναι σωστό και δίκαιο για τους παρακάτω λόγους.
- Γνωρίζει ποιες επιχειρήσεις έχουν κέρδη ή ζημίες και η φορολόγηση θα γίνει πιο δίκαιη.
- Γνωρίζει τον αδικαιολόγητο πλουτισμό όπου υπάρχει και ανάλογα παρεμβαίνει.
- Γνωρίζει ποιες επιχειρήσεις χρειάζονται προστασία με επιδοτήσεις ή άλλα κίνητρα.
- Ο παραγωγός ή δημιουργός προϊόντων, τιμολογώντας συνολικά δεν δίνει το δικαίωμα στον έμπορο κλπ. να πλουτίζει εις βάρος του.
- Με τα στοιχεία που δίνει η κοστολόγηση στον παραγωγό ή τον δημιουργό προϊόντων, του δίνεται η δυνατότητα να παίρνει πιο σωστές αποφάσεις.
Τέλος το Κράτος έχει τη δυνατότητα να δίνει δωρεάν όλα τα οικονομικά – λογιστικά στοιχεία και αποτελέσματα στους ιδιοκτήτες των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων.
Τηρώντας μία χώρα το παραπάνω σύστημα σε συνδυασμό και με την αναγραφή της τιμής παραγωγής πάνω στο προϊόν, η εκμετάλλευση πολίτη από πολίτη και του Κράτους παίρνει τέλος.