Μία μέρα, ο δάσκαλος έγραψε στον πίνακα την προπαίδεια του 9. 9Χ1 9Χ2 9Χ3 και ούτω καθεξής. Όταν τελείωσε και γύρισε προς την τάξη όλοι οι μαθητές γελούσαν με το λάθος που είχε κάνει στην πρώτη πράξη. Ο δάσκαλος τότε με γλυκύτητα είπε: έγραψα την πρώτη πράξη λάθος επίτηδες γιατί απλά ήθελα να σας εξηγήσω πως ο κόσμος, σας αντιμετωπίζει εκεί έξω. Βλέπετε ότι έχω γράψει 9 σωστές πράξεις. Κανείς όμως δεν μου είπε ότι ήμουν καλός δάσκαλος. Γελάσετε και με κρίνατε για ένα λάθος που έκανα. Αυτό είναι το δίδαγμα. Ο κόσμος δεν καταλαβαίνει τα εκατομμύρια σωστά πράγματα που κάνετε αλλά είναι έτοιμος να σας κρίνει για το μόνο ένα λάθος. Στην καθημερινή ζωή μας τείνουμε να εκφράζουμε ή να δεχόμαστε τέτοιου είδους απόψεις. Τι είναι όμως λάθος; Σε μία μαθηματική πράξη είναι εύκολο να το καταλάβουμε. Στην καθημερινότητά μας όμως τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα. Αν όμως σκεφτούμε λίγο περισσότερο, θα παρατηρήσουμε ότι τα λάθη είναι απλά διαφορετικές θέσεις. Αυτό που κρίναμε ως λάθος από τη δική μας οπτική γωνία είναι σωστό από μια άλλη οπτική γωνία. Κάποιες φορές τα αποτελέσματα των πράξεων μας μπορεί να μην είναι τα επιθυμητά και τους βάζουμε την ταμπέλα του λάθους. Όμως στο πέρασμα του χρόνου παρατηρούμε ότι πράξαμε σωστά. Ότι αυτό ήταν το καταλληλότερο να κάνουμε για εκείνη τη στιγμή. Τι είναι τελικά η αποδοχή; Απαιτούμε από τους γύρω μας κατανόηση, αλλά ακόμα δεν κατανοούμε τον εαυτό μας αλλά ούτε και τους άλλους. Δεν είναι καλό να λέμε για έναν άνθρωπο ότι είναι κακός αλλά ούτε και ότι είναι καλός. Μόνο ο Θεός ξέρει την αλήθεια για τον καθένα μας. Αποδοχή σίγουρα δεν σημαίνει παραίτηση. Σημαίνει εμπιστοσύνη στον Θεό, στην ύπαρξη μου. Και η εμπιστοσύνη σημαίνει πίστη. Παρατηρώ τους γύρω μου και καλλιεργούμαι. Αποδέχομαι το δικαίωμα να μπορώ να έχω διαφορετική άποψη και τρόπο έκφρασης τόσο εγώ όσο και οι άλλοι. Μπορούμε να παρατηρήσουμε τη φύση. Υπάρχει τεράστια ποικιλία χρωμάτων, σχημάτων, ειδών. Τίποτα δεν είναι το ίδιο. Το καθετί εξυπηρετεί το σκοπό του και συνυπάρχει με τα υπόλοιπα σε μια τέλεια αρμονία. Αυτό οι άνθρωπο το ονομάζουμε Φύση και εξυμνούμε τη μεγαλειώδη δύναμη της. Παρόμοια και εμείς οι άνθρωποι, μέσα από τη διαφορετικότητα αναπτύσσεται η δυναμική για την εξέλιξη της κοινωνίας. Η αποδοχή είναι τελικά δύναμη και υψηλή πνευματική στάση.
