Η θεσμική ύπαρξη Ανωνύμων Τίτλων, θυρίδων φύλαξης και Απόκρυψης αξιών, Κρατών που επιτρέπουν την απόκρυψη των ιδιοκτητών του χρήματος και μη φορολόγησης, καταδεικνύει τη βούληση των κοινωνιών, να αποδέχονται την ύπαρξη παράνομου χρήματος, του οποίου οι ιδιοκτήτες και ο τρόπος απόκτησης, πρέπει να αποκρυφτούν.
Πρέπει να δεχτούμε ότι είναι υποχρέωση της πολιτείας να δίνει δυνατότητες στους ασθενέστερους για να μπορούν να ανταγωνιστούν τους ισχυρότερους και τα πλεονεκτήματα που αντλούν από την ίδια την πολιτεία.
Αποδεχομαστε λοιπόν την άποψη ότι η υποστήριξη των ασθενέστερων και των νέων δεν είναι πράξη προστασίας εκ μέρους της πολιτείας, αλλά πράξη ισονομίας και ισοτιμίας εκ μέρους της πολιτείας, για τη λειτουργία μιας εξίσου για όλους ελεύθερης αγοράς.
Τελικά ίσως πρέπει να δεχτούμε τη χρησιμότητα της απόκτησης χρήματος και να αποδεχτούμε ότι το χρήμα δεν κάνει κακό στον άνθρωπο, αλλά αποκαλύπτει τον χαρακτήρα του, με τον τρόπο που απέκτησε το χρήμα και τον τρόπο που το διαχειρίζεται.
«Δεν είναι όμως σωστό να τρέχει το νερό που πίνουμε από το ποτάμι και να μην βάζουμε φίλτρα, αλλά να πίνουμε φάρμακα για τις αρρώστιες που πάθαμε πίνοντας το νερό αυτό.
Τα φίλτρα λοιπόν πρέπει να μπαίνουν στην διαδρομή που κάνει το χρήμα και τα φίλτρα αυτά πρέπει να είναι αποτελεσματικά».