ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ
ΘΕΣΕΙΣ
- ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
Οι συνταξιούχοι της χώρας ζουν ένα μεγάλο δράμα με τις περικοπές των συντάξεων τους και τη σχεδόν καθημερινή ειδησεογραφία για το αν θα πληρωθούν ή όχι οι συντάξεις, αυτόν και τον άλλο μήνα, ή αν τελικά θα γίνουν ή όχι νέες περικοπές. Τροφοδοτείται η <<τρομοκρατική>> ειδησεογραφία και με δηλώσεις κυβερνητικών παραγόντων, για την κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος και με <<διαβεβαιώσεις>> ότι τους επόμενους μήνες θα πληρωθούν κανονικά οι συντάξεις, αλλά σύντομα θα υπάρξει πρόβλημα και θα πρέπει να αναζητηθούν λύσεις.
Όλοι οι υπουργοί Παιδείας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων επιδίωξαν να συνδέσουν το όνομα τους με μεγάλες αλλαγές και να μείνουν στην ιστορία αλλά το μόνο που πέτυχαν ήταν εμβαλωματικές ρυθμίσεις, προσωρινές διευθετήσεις και μετάθεση στο μέλλον.
Από το 1950 έως το 1980, τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων έμειναν δεσμευμένα από το κράτος με ασήμαντο επιτόκιο, πολύ κάτω του πληθωρισμού, για να χρηματοδοτηθεί η ανάπτυξη της χώρας.
Αν δεν είχε γίνει αυτή η δέσμευση, μόνο το ΙΚΑ, σύμφωνα με υπολογισμούς της ΓΣΕΕ, θα είχε στο τέλος της 10ετίας του 1990 αποθεματικά πάνω από 30 τρις δραχμές. Η δεύτερη ληστεία έγινε μέσω του Χρηματιστηρίου, όταν με κυβερνητική απόφαση επετράπη η τοποθέτηση του 20% αρχικά και μετά του 23% των αποθεματικών των Ταμείων σε μετοχές και σε τραπεζικές επενδύσεις υψηλού ρίσκου. Με την κατάρρευση του Χρηματιστηρίου, τα ασφαλιστικά ταμεία έχασαν 3,5 δις ευρώ. Η επόμενη ληστεία έγινε με τα <<δομημένα>> ομόλογα και με το <<κούρεμα>> της 21 ης Μαρτίου 2012. Τα ταμεία έχασαν 8,3 δις ευρώ από τα αποθεματικά τους. Έχασαν επίσης από την αύξηση της ανεργίας και τη μείωση των μισθών 9,5 δις ευρώ, από την
εισφοροδιαφυγή 8,5 δις ευρώ. Παράλληλα, και το κράτος χρωστάει από εισφορές προς τα Ταμεία 12 δις. Ευρώ.
ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΛΗΣΤΕΙΕΣ, το κράτος φόρτωσε, ειδικά το ΙΚΑ με δικές του υποχρεώσεις. Σε ανακοίνωση της διοίκησης του ΙΚΑ το 1976 με τίτλο <<Οδηγός του ασφαλισμένου>> αναφέρεται ότι: το ΙΚΑ βοηθά το κράτος σε ορισμένους τομείς της δραστηριότητας του. Συγκεκριμένα, Α) για να βοηθήσει τις εξαγωγές επιστρέφει τις εργοδοτικές εισφορές για ορισμένα εξαγόμενα προϊόντα, β) εισπράττει μειωμένες εισφορές από βιομηχανίες που ιδρύονται στην επαρχία, γ) για την ανάπτυξη του τουρισμού επιστρέφει τμήμα των εισφορών στα ξενοδοχεία, όπου διανυκτερεύουν ξένοι τουρίστες, δ) δίνει συντάξεις σε όλους τους πρόσφυγες ομογενείς που ήρθαν στην πατρίδα από την Τουρκία, Αίγυπτο, Ρουμανία, Αλβανία, ε) για την ανάπτυξη της μαθητείας με την επαγγελματική κατάρτιση των ανηλίκων εισπράττει ελάχιστες εισφορές για την ασφάλιση τους, στ) για την επιβίωση του επαρχιακού Τύπου έχει μειώσει σοβαρά τις υποχρεώσεις πολλών ασφαλιστικών ταμείων που είχαν χρεοκοπήσει (καπνεργατών, τροχιοδρομικών, κλπ.).
Η τότε διοίκηση του ΙΚΑ υπογράμμιζε: <<Πάνω στο τεράστιο αυτό έργο, που αθόρυβα επιτελεί το ΙΚΑ, στηρίζει και την αξίωση να έλθει αρωγό το κράτος με ετήσιες επιχορηγήσεις από τον κρατικό προϋπολογισμό και είναι ευτύχημα για τους ασφαλισμένους ότι το κράτος άρχισε να το ενισχύει οικονομικά>>.
Σοβαροί επιστήμονες, ειδικοί σε θέματα ασφαλιστικού, που προέβλεψαν εγκαίρως και με ακρίβεια την έκταση και την οξύτητα του προβλήματος επισημαίνουν ότι από το σύστημα θα λείψουν 2 δις. Ευρώ το 2015, 2,5 δις. Ευρώ το 2016 και 3 δις. Ευρώ το 2017.
Τα ποσά είναι μεγάλα και το κράτος δεν έχει τη δυνατότητα να τα καλύψει.
Το δημοφιλές επιχείρημα να πληρώσουν οι επιχειρηματίες που συστηματικά εισφοροδιαφεύγουν ακούγεται δίκαιο και ριζοσπαστικό, ωστόσο η δομή της ελληνικής οικονομίας (το 90% των επιχειρήσεων είναι μικρές και μικρομεσαίες) το ακυρώνει στην πράξη. Η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα έχει πληγεί βάναυσα και αδυνατεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της. Η βίαιη προλεταριοποίηση σε μεγάλο κομμάτι της μικρομεσαίας τάξης και καταστροφικές συνταγές λιτότητας την αποτελείωσαν.
Ποια είναι η οριστική λύση στο ασφαλιστικό πρόβλημα, ώστε να σταματήσει το καθημερινό μαρτύριο των συνταξιούχων;
2)ΕΝΑΣ ΘΕΜΕΛΙΟΣ ΛΙΘΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΤΙΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ
Οι κανόνες με τους οποίους λειτουργεί το Παγκόσμιο Χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι το όπλο των δυνατών για να κυριαρχούν.
Αυτό το ίδιο όπλο, τους ίδιους κανόνες, ας το πάρουν οι πολίτες στα χέρια τους, διεκδικώντας το, για να ισορροπήσουν την κυριαρχία των δυνατών.
Ας απαιτήσουμε λοιπόν, οι εργαζόμενοι να λαμβάνουν ένα ενιαίο μισθό μέσα στον οποίο θα περιλαμβάνεται η αποζημίωση της εργασίας τους και οι εισφορές για υγεία και σύνταξη.
Έτσι για να μπορεί ο κάθε εργοδότης να λειτουργεί, πρέπει να έχει ΜΙΣΘΟΔΟΤΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΟΤΗΤΑ και όχι μόνο Ασφαλιστική Ενημερότητα όπως σήμερα.
Τότε ο εργοδότης θα πρέπει να έχει πληρώσει μισθούς και εισφορές για να μπορεί να λειτουργεί.
Εάν δεν μπορεί να πληρώσει τους μισθούς, να υπάρχει η δυνατότητα να διαπραγματευτεί ρύθμιση του μισθού με τον εργαζόμενο, με την προϋπόθεση πληρωμής των εισφορών.
Μόνο έτσι ισχυροποιείται η θέση του κάθε εργαζομένου, γιατί εάν δεν συμφωνήσει ρύθμιση των μισθών του και καταβολή των εισφορών του, ο εργοδότης δεν μπορεί να λειτουργεί χωρίς ΜΙΣΘΟΔΟΤΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΟΤΗΤΑ. Ο μισθός, η εισφορά για την υγεία, και η εισφορά για την σύνταξη κατατίθενται σε έντοκους ξεχωριστούς τραπεζικούς λογαριασμούς, των οποίων ιδιοκτήτης είναι ο εργαζόμενος, εγγυητής το Κράτος και ο τρόπος διαχείρισης των λογαριασμών αυτών, αποτελεί ένα νέο ασφαλιστικό σύστημα, βασισμένο σε υγιείς και ισότιμες σχέσεις, το οποίο περιγράφουμε στην επόμενη σελίδα.
Η ΥΓΕΙΑ ΣΕ ΔΙΑΛΟΓΟ – ΠΡΩΤΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Ένιωσα την ανάγκη να προκαλέσω αυτόν τον διάλογο, με γνωστούς φίλους έμπειρους και προβληματισμένους, γύρω από τα θέματα της κοινωνικής ασφάλισης. Η ανάγκη αυτή μου γεννήθηκε αφού διάβασα την προδημοσίευση της πρώτης σελίδας της εφημερίδας <<,Κοινωνική Καινοτομία>> και μάλιστα τα <<ΑΚΑΤΑΛΑΒΙΣΤΙΚΑ>> που συμβαίνουν εδώ και χρόνια, σχεδόν παγκοσμίως, για την ασφάλιση των πολιτών. Διερωτήθηκα λοιπόν, τι έχει ανάγκη να ασφαλίσει και να εξασφαλίσει ένας πολίτης;
Χωρίς περιστροφές ήρθε η απόλυτη σκέψη.
Ο πολίτης θέλει να ασφαλίσει την αντιμετώπιση των προβλημάτων που τυχόν έχει η υγεία του και να εξασφαλίσει μία καλή επιβίωση όταν πέραν της επιθυμίας του, δεν μπορεί να εργαστεί, δηλαδή όταν είναι άνεργος, ή όταν σπουδάζει και μάλιστα στην Ανώτατη εκπαίδευση και όταν λόγω ηλικίας δεν μπορεί να εργαστεί.
Για να καλυφτούν οι παραπάνω ανάγκες, δημιουργούνται απίστευτα περίπλοκες υπηρεσίες, εναλλασσόμενες αποφάσεις με νέα μέτρα, ίσως χιλιάδες μέτρα με, υπέρογκες δαπάνες διαχείρισης του προβλήματος.
Όλα γίνονται για ένα ιερό σκοπό. Της ασφάλισης του πολίτη. Τις δαπάνες τις εισφέρει πάντα ο ίδιος ο πολίτης, είτε με τις εισφορές εκ της εργασίας του (άσχετα εάν λογιστικά καταβάλονται από τον ίδιο ή τον εργοδότη του) είτε με τους φόρους.
Πόσα όμως από αυτά τα χρήματα καταλήγουν στον ίδιο τον πολίτη; Και πόσα ξοδεύονται για τους διαχειριστές, τους μεσολαβητές, τους Διοικούντες, τους βιομηχάνους της υγείας και άλλους;
Επιτρέπεται να γνωρίζουμε;.
Οι συντάξεις συνεχώς μειώνονται, η Ανώτατη εκπαίδευση στηρίζεται κυρίως στους γονείς και σε προσωπική εργασία, ο άνεργος δέχεται σαν επαίτης για λίγο διάστημα ελεημοσύνη (επιδόματα) για στοιχειώδη επιβίωση και η υγεία των πολιτών ολοένα γίνεται και πιο εμπορεύσιμη αντί να αντιμετωπίζεται προληπτικά με σοβαρότητα.
Πες μου, καλέ μου, γιατί όλα αυτά;
Πες μου τι μπορεί να γίνει αύριο και να αγωνιστώ για να υπάρχει κάτι καλύτερο.
Δεν μπορεί ο Άνθρωπος να ζει σε ένα τέτοιο περιβάλλον.
Είναι εντελώς θλιβερό για τον κάθε άνθρωπο και για κάποιους ανθρώπους που αγωνίζονται πραγματικά μέσα σε αυτό το Σύστημα, μήπως και μπορέσουν κάτι να περισώσει ο καθένας τους.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αγαπητέ μου φίλε οι διαπιστώσεις σου είναι σωστές αν και θα πρέπει να δεχτούμε ότι το πρόβλημα της κοινωνικής ασφάλισης δεν είναι το ίδιο έντονο σε όλους του πολίτες.
Μία μερίδα έχει την οικονομική άνεση και αντιμετωπίζει την ασφάλεια της και μάλιστα σε υψηλό ή ικανοποιητικό επίπεδο, άλλη μερίδα έχει πρόβλημα και μία άλλη μερίδα έχει μεγάλο πρόβλημα.
Επίσης διαφοροποιείται από Κράτος σε Κράτος. Θέλω να σου πω ότι ο άνθρωπος αντιμετωπίζεται εμπορικά και οι έχοντες και κατέχοντες είναι ικανοποιημένοι, ενώ οι υπόλοιποι αντιμετωπίζονται ως αδύναμοι, που πρέπει να βοηθηθούν και από αυτό το σημείο αρχίζουν τα προβλήματα.
Ο άνθρωπος, ως πολίτης, δεν πρέπει να είναι υποκείμενο βοήθειας, αλλά Σεβασμού.
Δεν πρέπει να δέχεται να ζει κάτω από την κάθε απόφαση συμπόνιας, αλληλεγγύης, ελεημοσύνης που επινοούν οι αρμόδιοι που προγραμματίζουν.
Όλο το σύστημα πρέπει να υπακούει σε μερικές αρχές αξιοπρέπειας του ανθρώπου με επίκεντρο και πρωταγωνιστή το άτομο. Όπως:
1) Για την υγεία του ανθρώπου προέχει η προληπτική ιατρική, με πολύ σοβαρές και υποχρεωτικές εξετάσεις. Έτσι και οι ασθένειες, και οι θάνατοι και οι δαπάνες υγείας, θα περιοριστούν αισθητά εις βάρος αυτών που πλουτίζουν από τις αρρώστιες των πολιτών.
2) Η υγεία δεν είναι υπόθεση των εργαζομένων και των εισφορών τους, αλλά του κάθε ανθρώπου.
3) Κάθε πολίτης είναι διαχειριστής των δικών του εισφορών. Οι εισφορές του σε έντοκο εγγυημένο από το Κράτος, λογαριασμό ανάλογης Τράπεζας, δημιουργούν μία καρτέλα όπου φαίνονται και οι προσωπικές του δαπάνες υγείας.
Τις δαπάνες που είναι πάνω από τις εισφορές καλύπτει το Κράτος. Τις εισφορές που είναι πάνω από τις δαπάνες εισπράττει το Κράτος σε ειδικό κοινωνικό λογαριασμό, ο οποίος αν χρειαστεί συμπληρώνεται από τον Κρατικό προϋπολογισμό, για να καλύψει τις ελλειμματικές καρτέλες των πολιτών.
Έτσι ο Κεντρικός Διαχειριστικός λογαριασμός του Κράτους συνδέεται με την καρτέλα υγείας του κάθε πολίτη.
4) Ο ασφαλισμένος διαλέγει και πληρώνει από τα έσοδα της καρτέλας του, την κλινική, τον γιατρό ή το νοσοκομείο, τα οποία πρέπει να έχουν αναρτημένο τιμολόγιο για όλες τις υπηρεσίες που παρέχουν.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Θα υπάρχουν και ιδιώτες Ιατροί και Κλινικές;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ο πολίτης έχει τα χρήματα των εισφορών του (στην τσέπη του (καρτέλα) και εάν δεν τον καλύπτει η καρτέλα, τον καλύπτει το Κράτος.
Αυτός αποφασίζει και όλοι οι κρατικοί ή ιδιωτικοί φορείς θα προσπαθούν να του προσφέρουν καλύτερες και φθηνότερες υπηρεσίες. Πάνω σε αυτές τις πρακτικές και με κέντρο τον άνθρωπο, πρέπει να δημιουργηθεί ένα νέο σύστημα υγείας, το οποίο θα κρίνει και θα προσέχει ο κάθε άνθρωπος.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Και πώς μπορεί να γίνει αυτό;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Επιβάλλεται να το επιβάλουμε είτε στο μυαλό των πολιτικών εκπροσώπων ή με νέους εκπροσώπους.
Και θα τονίσω ότι μπορεί να επιβληθεί εύκολα γιατί ωφελούνται όλοι οι τίμια και ηθικά σκεπτόμενοι είτε είναι απλοί πολίτες, είτε πολιτικοί, είτε επιχειρηματίες.
ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ: Νομίζω ότι πρέπει να ακούσουμε και άλλους φίλους, για να μας πουν τις απόψεις τους, και σύντομα να καταγράψουμε μαζί τους ένα λειτουργικό ολοκληρωμένο σύστημα υγείας, βασισμένο στην πλήρη κάλυψη του κάθε πολίτη.