Οι πολίτες ζουν μέσα σε ένα πολύπλοκο και δαιδαλώδες σύστημα διαχείρισης, το οποίο τους
καθιστά μόνο θεατές, αν και είναι οι πρωταγωνιστές και χωρίς αυτούς δεν έχει λόγο ύπαρξης το κάθε σύστημα. Είναι φυσική επιθυμία του κάθε πολίτη να γνωρίζει κάποια απλά, αλλά σημαντικά πράγματα, για να μπορεί να έχει σωστές αποφάσεις στην καθημερινότητά του Οι πολίτες επιβάλλεται να επιδιώξουν μέσα από πολιτικά κόμματα που ανήκουν, ή μέσα από κοινωνικές οργανώσεις, ή κινήματα να ζητήσουν την καθιέρωση δύο νόμων για τα παρακάτω θέματα:
1. Αναγραφή πάνω σε κάθε αγαθό, από τον παραγωγό του ή τον κατασκευαστή του, της τιμής
πώλησής του και λεπτομερή στοιχεία δημιουργίας του αγαθού.
2. Όλοι οι παραγωγοί και δημιουργοί αγαθών και υπηρεσιών και οι έμποροι αυτών, πρέπει να
τηρούν λογιστικά βιβλία με κοστολόγηση. Με την κοστολόγηση υπάρχει η δυνατότητα αυτόματης
παρακολούθησης της διαδρομής ενός αγαθού ή υπηρεσίας. Οι πολίτες δεν έχουν να φοβηθούν τίποτε όταν, όλες οι οικονομικές πληροφορίες είναι γνωστές. Απεναντίας, όταν το σύστημα δουλεύει στην
αδιαφάνεια, επωφελούνται οι δυνατότεροι εις βάρος των ασθενέστερων. Οι ασθενέστεροι συχνά αποδέχονται όμως την αδιαφάνεια για να έχουν ένα κάποιο όφελος, το οποίο μετά το ακριβοπληρώνουν από την εκμετάλλευση που τους γίνεται. Όταν είναι όλα διαφανή, ίσως να χάνουν με την αρνητική έννοια αυτό που θέλουν να αποκρύψουν, αλλά πρέπει να σκεφτούν ότι με την διαφάνεια:
1. Δεν πλουτίζει κανείς εις βάρος του παραγωγού ή του κατασκευαστή, ή του δημιουργού.
2. Υποχρεώνουν την πολιτική εξουσία να αποδείξει με διαφάνεια ποιες ομάδες της κοινωνίας
θέλει και οφείλει να υποστηρίζει (με φοροαπαλλαγές, ελαφρύνσεις, επιδοτήσεις, κλπ).
3. Ο κάθε πολίτης γνωρίζει την πραγματική αξία του αγαθού που αγοράζει (ανεξάρτητα ποια είναι
η τιμή πώλησής του) και μπορεί να αποφασίζει εν γνώσει του. Τους παραπάνω νόμους, αν τους θεωρούν
σωστούς οι πολίτες, ποιους περιμένουν να τους καθιερώσουν; Η εξουσία; Αυτή και να θέλει, δεν
μπορεί. Οι πολίτες όλοι ανεξάρτητα ιδεολογίας, αν θέλουν, ΜΠΟΡΟΥΝ.
ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ
ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΣΗΣ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΑΠΟΚΤΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΗΤΑ ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ Η ΔΙΑΔΙΚΣΙΑ ΤΗΣ ΜΑΘΗΣΗΣ ΑΠΟΚΤΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΚΑΙ ΤΟ «ΕΓΩ» ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΜΑΘΗΤΗ ΕΝΤΑΣΣΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ «ΕΜΕΙΣ» ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ.
Η παραδοσιακή τάξη διατηρείται, απλά διαφοροποιείται η στρατηγική και οι μέθοδοι που εφαρμόζονται.Οι μαθητές χωρίζονται σε ομάδες κοινές για όλα τα μαθήματα και σταθερές, με κριτήρια τη γενική νοημοσύνη ή τη γενική τους επίδοση ή κινητές με κριτήρια την ικανότητα, την κλίση ή την επίδοση στα διάφορα μαθήματα. Είναι γεγονός ότι η ομαδική εργασία γενικώς είναι πιο ευχάριστη από την ατομική, διότι συμβαδίζει με την ανάγκη των παιδιών για δράση και ενέργεια. Ντροπαλοί και εσωστρεφείς μαθητές, οι οποίοι έχουν αναστολές και δύσκολα εμπλέκονται στις μαθησιακές
δραστηριότητες, μπορούν στα πλαίσια της ομαδικής εργασίας να συμμετέχουν ενεργητικά στα δρώμενα
της τάξης. Και πάνω από όλα η ομαδική εργασία επιτρέπει από τη φύση της την αλληλοβοήθεια των μελών της και την διόρθωση των λαθών σε μία χαλαρή, ευχάριστη και πλήρως υποστηρικτική ατμόσφαιρα. Η ιδεώδης ομάδα της σχολικής εργασίας αποτελείται συνήθως από δύο μέχρι πέντε μέλη.
Τα κριτήρια συγκρότησης των ομάδων ποικίλλουν και ως τέτοια μπορούν να χρησιμοποιηθούν η φιλία,
οι συμπάθειες, η γειτνίαση του τόπου κατοικίας, τα κοινά ενδιαφέρονται, οι κλίσεις, το πνευματικό επίπεδο, η διδακτές ύλη κλπ. Ο δάσκαλος δίνει σαφείς και κατά το δυνατόν γραπτές οδηγίες για τον τρόπο εργασίας και ορίζει τον χρόνο παράδοσης ή παρουσίασης της εργασίας. Μετα από το περας των εργασιων των ομαδων πρεπει να καλουνται οι εκπροσωποι τους, να εκθετουν τα αποτελεσματα των εργασιων τους. Κστα την παρουσιαση, ακουν ολοι οι μαθητες προσεκτικα η παρακολουθουν τυχον οπτικοακουστικο υλικο. Επειτα ασκειται καλοπροεραιτη κριτικη των εργασιων από τους μαθητες και ετσι δημιουργειται γονιμος διαλογος. Γινεται επισης συνηθως και μια συντομη συζητηση επι των αποτελεσματων και μια συνοψη από τον δασκαλο στο τέλος σχετικα με ότι εχουν μαθει από την ομαδική εργασία. Με τον τρόπο αυτό πιστεύουν ότι αναπτύσσουν το άτομο, αλλά ταυτοχρονα υπηρετουν και την κοινωνική αποστολή του σχολείου που αποβλέπει στο να καταστήσει ικανούς τους μαθητές να εισέλθουν
στην κοινωνική και κοινωνική ζωή ως ενήλικοι.