Θα είναι τουλάχιστον αφελές να πιστεύει ένας πολίτης ότι ο πλούτος γιγαντώνεται με νόμιμους τρόπους.
΄Ολοι οι νόμοι ισχύουν για τους ασθενέστερους και επιβάλλονται σε αυτούς.
Οι ισχυροί οικονομικά σύμφωνα με το σκεπτικό και τους σχεδιασμούς τους δημιουργούν μεγάλο πλούτο με την ανοχή της κάθε εξουσίας, η οποία πολλές φορές νομιμοποιεί τις παράνομες πράξεις με στοχευμένους νόμους και διατάγματα, ευνοώντας «μερικούς» και όχι το σύνολο της κοινωνίας, με τη δικαιολογία ότι ο πλούτος είναι χρήσιμος στη χώρα.
Βέβαια δεν γίνεται λόγος για ελέγχους.
Το δόγμα είναι η απόλυτη ελευθερία, χωρίς περιορισμούς και προϋποθέσεις.
Οι πολιτικές εξουσίες έχουν παραδώσει την οικονομική εξουσία στον μεγάλο πλούτο και αυτός έχει επιβληθεί τελικά στην ίδια την πολιτική εξουσία.
Πως όμως δημιουργείται ο πολύ μεγάλος πλούτος;
Δυστυχώς τον δημιουργούν οι ίδιοι οι πολίτες, οι οποίοι με το σκεπτικό της αχαλίνωτης ελευθερίας ασπάζονται το σύστημα και προσπαθώντας να μικροπλουτίσουν αφήνουν ελεύθερους τους ισχυρούς να κάνουν ό,τι θέλουν, αλλά δεν καταλαβαίνουν ότι οι ισχυροί τελικό κλέβουν τον μικροπλουτισμό των πολιτών.
Ευτυχώς όπου υπάρχει Δημοκρατία και οι ασθενέστεροι μπορούν να αμυνθούν με τα ίδια όπλα που χρησιμοποιούν οι ισχυροί.
Θα προτείνουμε λοιπόν ένα ισχυρό όπλο, το οποίο μπορούν αν το θελήσουν οι πολίτες και οι πολιτικοί τους αντιπρόσωποι, να το ενεργοποιήσουν προς όφελος των κοινωνιών.
Αυτό είναι η ΚΟΣΤΟΛΟΓΗΣΗ.
Σύμφωνα με την κοστολόγηση όλα τα εμπορεύσιμα προϊόντα πρέπει να γράφονται αναλυτικά σε τιμολόγια και στη συνέχεια σε λογιστικές καταστάσεις.
Σήμερα αναγράφεται στις λογιστικές καταστάσεις μόνο το σύνολο του τιμολογίου και όχι κάθε ένα προϊόν που περιέχεται μέσα στο τιμολόγιο, με αποτέλεσμα να εξαφανίζονται λογιστικά τα προιόντα και η πορεία τους.
΄Ετσι με την αναλυτική καταγραφή παρακολουθείται η ροή του κάθε προϊόντος, από πού πωλείται και από ποιον αγοράζεται και εάν το προϊόν μεταποιείται ή ενώνεται με άλλα προϊόντα, επισημοποιείται η αναλογία συμμετοχής κάθε προϊόντος μέσα στο νέο σύνθετο προϊόν.
Παράλληλα με τα λογιστικά προγράμματα υπάρχει αυτόματη δυνατότητα να παρακολουθείται η εμπορική πορεία του κάθε προϊόντος (γεωργικού προϊόντος ή μεταλιευτικού ή βιομηχανικού, μεταλαγμένου ή τυποποιημένου κλπ).
΄Όλα αυτά τα στοιχεία υποβάλλονται σε ένα κεντρικό σύστημα κοστολόγησης του Κράτους, το οποίο μπορεί έτσι να γνωρίζει όλα τα προϊόντα που χρησιμοποιεί κάθε επιχείρηση και την αξία τους, αλά και όλα τα προϊόντα που πούλησε η επιχείρηση.
Το κράτος έτσι μπορεί να γνωρίζει τα πάντα, αλλά μόνο τότε μπορεί να είναι σωστό και δίκαιο για τους παρακάτω λόγους.
- Γνωρίζει ποιες επιχειρήσεις έχουν κέρδη ή ζημίες και η φορολόγηση θα γίνει πιο δίκαιη.
- Γνωρίζει τον αδικαιολόγητο πλουτισμό όπου υπάρχει και ανάλογα παρεμβαίνει
- Γνωρίζει ποιες επιχειρήσεις χρειάζονται προστασία με επιδοτήσεις ή άλλα κίνητρα.
- Ο παραγωγός ή δημιουργός προϊόντων, τιμολογώντας συνολικά δεν δίνει το δικαίωμα στον έμπορο κλπ. να πλουτίζει εις βάρος του.
- Με τα στοιχεία που δίνει η κοστολόγηση στον παραγωγό ή τον δημιουργό προϊόντων, του δίνεται η δυνατότητα να παίρνει πιο σωστές αποφάσεις.
Τέλος το Κράτος έχει τη δυνατότητα να δίνει δωρεάν όλα τα οικονομικά – λογιστικά στοιχεία και αποτελέσματα στους ιδιοκτήτες των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων.
Τηρώντας μία χώρα το παραπάνω σύστημα σε συνδυασμό και με την αναγραφή της τιμής παραγωγής πάνω στο προϊόν, η εκμετάλλευση πολίτη από πολίτη και του Κράτους παίρνει τέλος.
Γιατί άραγε στη σκιά πολλών νόμων, μας έχουν όλους να λειτουργούμε χύμα; Μήπως για να δημιουργούμε τον πρόσκαιρο μικροπολιτισμό μας, εγκαθιστούμε ένα παγκόσμιο σύστημα πανίσχυρων οικονομικών δυνάμεων, οι οποίες τελικά μας εκμεταλλεύονται;
Μην έχουμε καμία αμφιβολία γι’ αυτό.
ΠΕΡΙ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑΣ
Οι φόροι και η διάθεση τους πρέπει να ικανοποιούν το Δημόσιο αίσθημα και να γνωρίζει κάθε φορολογούμενος στο εκκαθαριστικό του, που πήγαν οι φόροι που πλήρωσε και μέσω του INTERNET τι συγκεκριμένες δαπάνες κάλυψαν.
Οι φόροι εισπράττονται από το Κράτος, τις Περιφέρειες ή Δήμους και είναι η Άμεση Φορολογία που είναι εμφανής και επιβάλλεται συνήθως από την Νομοθετική Αρχή του Κράτους και η ΕΜΜΕΣΗ φορολογία που υπάρχει μέσα στην τιμή του προϊόντος, που πρέπει πλέον να γίνει εμφανής και να αναγράφεται ξεχωριστά σε κάθε συσκευασία.
Οι φόροι, από ποιους πολίτες ή φορείς εισπράττονται και ποιο σκοπό καλύπτουν πρέπει να είναι ξεκάθαροι και πάγιοι και μόνο το ύψος αυτών μπορεί να τροποποιηθεί από την Νομοθετική Αρχή, η οποία μπορεί να επιβάλει έκτακτη φορολογία, λόγω ειδικών συνθηκών, αλλά μόνο προσωρινά.
Αφορολόγητο δεν υπάρχει.
Απαλλαγή φόρων μπορεί να αποφασίζει η Νομοθετική Αρχή είτε για μικρά εισοδήματα, είτε για δημιουργούς και παραγωγούς νέων προϊόντων, είτε για επανεπένδυση κερδών στην ίδια περιοχή, είτε για κέρδη που διανέμονται σε εργαζομένους, ή ομάδες πολιτών με ειδικές ανάγκες.
ΑΜΕΣΗ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ – ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Α. ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ
Η φορολογία του συνόλου της κοινωνίας για συντάξεις καταργείται και επιτρέπεται μόνο, κατόπιν απόφασης ειδικών κοινωνικών επιτροπών, όταν υπάρχουν συγκεκριμένα ελλείμματα κάλυψης συντάξεων, ξεχωριστά σε Δήμους, Περιφέρειες, Κράτος.
Αντί φορολογίας ή αυξημένων εισφορών, για τους νέους εργαζομένους, οι συντάξεις τους θα καλύπτονται από μία μικρή μηνιαία εισφορά, των ιδίων, η οποία θα κατατίθεται σε δεσμευμένο Τραπεζικό προσωπικό λογαριασμό, εγγυημένο από το Κράτος,
Όπως περιγράφεται στο κεφάλαιο Κοινωνική Ασφάλιση, είναι ένα νέο ασφαλιστικό σύστημα στο οποίο ο κάθε εργαζόμενος, μπορεί να τριπλασιάζει το τελικό ποσό που κατάθεσε για σύνταξη, με τον τόκο της Τράπεζας (ελάχιστο επιτόκιο 2%).
Το μεσοδιάστημα (25-30 χρόνια) οι υπάρχοντες συνταξιούχοι και οι παλαιότεροι εργαζόμενοι που δεν είναι δυνατόν να τους καλύψει ολοκληρωτικά το νέο συνταξιοδοτικό σύστημα, καλύπτουν τις δαπάνες των συντάξεων τους, από διάφορες πηγές όπως:
Α) Εισφορές των ιδίων των παλαιότερων εργαζομένων.
Β) Αποθεματικό των Ταμείων τους (τα οποία με το νέο σύστημα δεν χρειάζονται)
Γ) Εξόφληση υποχρεώσεων του Κράτους προς τα Ταμεία και επιστροφή σε αυτά κάθε ποσού ή περιουσίας, που υφάρπαζε από τα Ταμεία για άλλους σκοπούς.
Τα επιστρεφόμενα από το δημόσιο χρήματα δεν προέρχονται από φορολογία αλλά από εκποίηση κρατικού πλούτου.
Β.ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΚΑΛΥΨΗ ΔΑΠΑΝΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΜΙΣΘΩΝ ΚΑΙ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ
Οι Κρατικές, Περιφερειακές και Δημοτικές υπηρεσίες εξυπηρετούν το σύνολο της κοινωνίας και οι εργαζόμενοι τους εργάζονται για τον σκοπό αυτό.
Είναι λοιπόν φυσικό τους μισθούς τους, να πληρώνει το σύνολο της κοινωνίας και μάλιστα αναλογικά ως προς το βαθμό όχλησης απασχόλησης των υπηρεσιών αυτών, από άτομα ή επιχειρήσεις.
Ένας γενικός και ελάχιστος φόρος αναλογικά επί των εσόδων, μισθωτών και επιχειρήσεων, μπορεί να καλύπτει τους μισθούς και τις δαπάνες λειτουργίας όλων των υπηρεσιών. Δεν μπορεί ωστόσο, να υπερβαίνει το 5% των εσόδων από κάθε πηγή.
Ο φόρος αυτός, γεννά και την αμφίδρομη σχέση πολιτών και παρεχομένων υπηρεσιών, και δίνει εύκολα την δυνατότητα υπολογισμού των δαπανών των υπηρεσιών, με αποτέλεσμα ο στοχευμένος αυτός φόρος να μπορεί να μειωθεί σε ένα οργανωμένο και αποτελεσματικό κράτος ή να αυξηθεί σε ένα σπάταλο Κράτος.
Οι αυξομειώσεις του φόρου αυτού μπορεί να γίνονται ανά Δήμο, Περιφέρεια και Κράτος ξεχωριστά μετά από αιτιολογική αλλά υποχρεωτική έκθεση κοινωνικών επιτροπών σε όλα τα επίπεδα.
Ο φόρος αυτός δεν μπορεί να διατεθεί για άλλους σκοπούς και καταβάλλεται αυτόματα με κάθε πράξη και εκκαθαρίζεται ετησίως.
Γ. ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΥΓΕΙΑ
Το Κράτος σε όλους τους πολίτες του υποχρεούται να παρέχει :
1) Επαρκείς και ασφαλείς για την υγεία πάγιες εγκαταστάσεις και εξοπλισμό, όπως Ιατρεία- Κέντρα Υγείας – Νοσοκομεία.
Οι δαπάνες κατασκευής τους επιστρέφονται στο Κράτος σε βάθος χρόνου από τα έσοδα λειτουργίας τους.
Οι μονάδες υγείας λειτουργούν αυτόνομα με τιμολόγιο των υπηρεσιών της η κάθε μία, και διαχειρίζονται από Διοίκηση στην οποία συμμετέχει η Περιφέρεια ή ο Δήμος αλλά κυρίως το προσωπικό τους.
Τα έσοδά τους εισπράττονται από κάθε πολίτη, ο οποίος διαθέτει ατομική καρτέλα, στην οποία καταγράφονται οι εισφορές του, που έχουν κατατεθεί σε έντοκο δεσμευμένο και εγγυημένο από το Κράτος έντοκο Τραπεζικό Λογαριασμό, από τον οποίο πληρώνει ο καθένας τις δαπάνες υγείας του.
Το Κράτος καλύπτει τις ελλειμματικές καρτέλες (όταν οι δαπάνες υγείας είναι μεγαλύτερες των εισφορών) και εισπράττει τις πλεονασματικές καρτέλες μετά θάνατον (όταν οι εισφορές είναι μεγαλύτερες των δαπανών υγείας).
2) Λεπτομερής και υποχρεωτική αλλά δωρεάν περιοδική προληπτική ιατρική με ενήμερο βιβλιάριο, η οποία θα μειώσει ασθένειες, θανάτους και δαπάνες υγείας.
3) Κάλυψη δαπανών υγείας για χρόνιες ασθένειες.
Η κάλυψη των δαπανών αυτών θα προέρχεται κυρίως :
1) Από φόρους ρύπανσης της ατμόσφαιρας, νερών και εδάφους σε αυτούς που προξενούν την ρύπανση.
2) Από φόρους σε τυποποιημένα προϊόντα, τα οποία περιέχουν ουσίες που βλάπτουν την υγεία.
3) Από αποζημιώσεις του Κράτους ή των Κατασκευαστών για κακοτεχνίες που γίνονται αιτία ατυχημάτων.
4) Από μακρόχρονους χαμηλότοκους δανεισμούς του Κράτους για κατασκευές υποδομών υγείας που αποσβένονται από τα ίδια τα ιδρύματα.
Δ) ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ – ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ – ΑΣΦΑΛΕΙΑ
Οι πάσης φύσεως επιχειρήσεις χρειάζονται για να αναπτυχθούν ένα ανάλογο κοινωνικό επίπεδο μόρφωσης – πολιτισμού και ασφάλειας.
Είναι λογικό λοιπόν να εισφέρουν για τις κοινωνικές δαπάνες που αφορούν τους κλάδους αυτούς, που σημαίνει ότι θα φορολογούνται για τους σκοπούς αυτούς τα κέρδη τους κατά 15%, ποσοστό που θα εξαρτάται από τις αποφάσεις της εκάστοτε εκλεγμένης Νομοθετικής Αρχής του Κράτους και θα αφορά όμοια όλο το Κράτος.
Ε) ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ.
Για την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας ενός Κράτους, αλλά και για την περιβαλλοντική προστασία της ίδιας της κρατικής περιουσίας, πρέπει να επιβάλλεται ένας φόρος, μόνο για τους σκοπούς αυτούς, τον οποίο καθορίζει η εκάστοτε εκλεγμένη Νομοθετική Αρχή του Κράτους για όλη την Κρατική Επικράτεια.
ΣΤ) ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΑΣΘΕΝΕΣΤΕΡΩΝ
Για να εξασφαλίσουν όλοι οι πολίτες ένα ανεκτό βιοτικό επίπεδο και μία αντισταθμιστική συμπαράσταση, όπου οι άνισες υπηρεσίες κυρίως του Κράτους αλλά και Περιφερειών και Δήμων, προσφέρουν περισσότερα σε γεωγραφικά τμήματα της Επικράτειας ή σε ομάδες της κοινωνίας, το Κράτος ή οι Περιφέρειες και οι Δήμοι πρέπει να εξισορροπούν τις ανισότητες και να εξασφαλίζουν ανεκτό βιοτικό επίπεδο όλων των πολιτών με έμμεσους φόρους σε είδη πολυτελείας
(μεγαλύτεροι φόροι) και μη αναγκαία είδη (μετριότερους φόρους) τους οποίους διαθέτουν αποκλειστικά για τους σκοπούς αυτούς.
Οι παραπάνω φόροι μπορεί να επιβάλλονται και από το Κράτος, αλλά και από Περιφέρειες ή Δήμους ανάλογα με τις συνθήκες της κάθε περιοχής.
Οι φόροι αυτοί καταβάλλονται και αποδίδονται άμεσα.
Ζ) ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ.
Για να αναπτυχθεί μία κοινωνία και μάλιστα οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις της, εκτός από τις κοινωνικές υποδομές τις οποίες αναλύσαμε σε άλλα κεφάλαια, απαιτούνται και τεχνικές υποδομές κατασκευών, επικοινωνιών, πληροφόρησης, κλπ.
Αυτές οι υποδομές θα αποτελέσουν το κίνητρο ανάπτυξης και αύξησης του πλούτου των κοινωνιών συνολικά και όχι μόνο των ολίγων.
Τις δαπάνες λοιπόν αυτές είναι λογικό να τις αναλάβουν κυρίως οι ίδιες οι επιχειρήσεις καταβάλλοντας τους παρακάτω φόρους :
1) Το ΦΠΑ με συντελεστές που ορίζει η εκάστοτε Νομοθετική Αρχή.
2) Φόρο επί κεφαλαίων στάσιμων που δεν επενδύονται για μεγάλο χρονικό διάστημα.
3) Φόρο σε κάθε μορφή χρηματοπιστωτικής συναλλαγής.
4) Φόρο επί των μερισμάτων (εισοδημάτων) που έχουν οι επιχειρηματίες ως άτομα από τις επιχειρήσεις τους.
Τυχόν δάνεια για την κάλυψη δαπανών κατασκευής υποδομών Ανάπτυξης θα καλύπτονται από τους φόρους αυτούς.
Δαπάνες υποδομής είναι και οι επιδοτήσεις που δίνει για παραγωγικούς σκοπούς το Κράτος.
Ο ΦΠΑ εισπράττεται και αποδίδεται ΑΜΕΣΑ.