Το διεθνές σύστημα ήταν και εξακολουθεί να είναι ένα σύστημα κυρίαρχων κρατών.
Αυτά αποτελούν την σπονδυλική στήλη του παγκόσμιου συστήματος, αυτά διαμορφώνουν το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινείται το διεθνές πολιτικό και οικονομικό σύστημα, και αυτά αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο πάνω στον όποιο ασκείται και δοκιμάζεται το διεθνές δίκαιο και τα δικαιώματα που απορρέουν από αυτό.
Ας μην ξεχνάμε, την περίπτωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία αποτελείται από ένα σύνολο κυρίαρχων κρατών, που έχουν εκχωρήσει, με την θέληση τους, μέρος της κυριαρχίας τους, με την ελπίδα να απολαμβάνουν κοινές αξίες, όπως η δημοκρατία, η οικονομία της αγοράς, κλπ.
Το σύστημα αυτό γέννησε απογοήτευση και σύγχυση σε τρίτους αλλά και σε Ευρωπαίους πολίτες και ειδικά στους πολίτες των μικρότερων χωρών, οι οποίες προσδέθηκαν στο οικονομικό άρμα των ισχυρών, και βλέπουν να απαξιώνονται σταδιακά και οι κοινές αξίες, χάρη των οποίων δημιουργήθηκε όλη αυτή, η εθελούσια Ένωση Κρατών.
Η οικονομική κυριαρχία των μεγάλων χωρών είναι αναπόφευκτη λόγω μεγέθους της αγοράς τους και ως επακόλουθο της οικονομίας τους.
Ο ανταγωνισμός από τις μικρές χώρες είναι ελεγχόμενος.
Η οικονομική δυναμική, έχει ανάγκη να διαχέεται εκτός συνόρων σε όλους τους τομείς όπως στην διατροφή, στον Πολιτισμό, στην Παιδεία, κλπ.
Έτσι η κοινωνική εξάρτηση σε όλες της, τις μορφές, διαπλάθεται.
Η Αριστερά και η Δεξιά αγκαλιασμένες μοιράζονται τιμάρια ως τιμητές της κοινωνίας. Η κάθε μικρή χώρα είχε πάντα κυβερνήσεις συνεργασίας με συμμετοχή όλων των κομμάτων.
Δεξιοί και σοσιαλιστές στην επίσημη κυβέρνηση, αριστεροί στην πραγματικοί κυβέρνηση των συνδικαλιστών.
Οι μεν δεν θέλουν να κάνουν τίποτα, οι δε εξασφαλίζουνε ότι δεν θα γίνει τίποτα.
Αυτή η ιστορία μοιάζει με πανεπιστημιακό κτίριο.
Έχει καταληφθεί. Οι καταληψίες διαφωνούν, βρίζονται και αλλάζουν βάρδιες μεταξύ τους με έτοιμες λίστες που προσφέρονται πακέτο, σαν ένα σετ μαχαιροπίρουνα, στους κομματικά προαγόμενους.
Στους ικανότερους δεν μένει άλλη λύση από την φυγή.
Και κάποιοι βέβαια θα πούνε: <<Σιγά, και που θα πάς;>>
Έλα τώρα, μετριότητα και μικροπρέπεια υπάρχουν παντού.
Αυτό πράγματι, ειπώθηκε από ένα συμβιβασμένο ρεαλιστή σε ένα νεαρό αριστούχο επιστήμονα που έφευγε από την πατρίδα του. Και αυτός απάντησε.
<<Ίσως έχεις δίκιο, αλλά εκεί που πάω, δεν θα πονάω τόσο, γιατί δεν θα είναι η πατρίδα μου>>.
<<ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΑΠΟΚΡΟΥΣΘΟΥΝ ΜΕ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ, ΑΝ ΔΕΝ ΤΙΜΩΡΗΘΟΥΝ ΠΡΩΤΑ ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ Σ’ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ>>.