Βρυξέλλες, 16 Ιανουαρίου 2012. Το 85% των καθαρών νέων θέσεων εργασίας1 στην ΕΕ μεταξύ του 2002 και του 2010 δημιουργήθηκαν από τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις (ΜΜΕ). Το ποσοστό αυτό είναι σημαντικά υψηλότερο από το 67% που είναι το μερίδιο των ΜΜΕ στη συνολική απασχόληση. Εντός της τάξης μεγέθους των ΜΜΕ, οι πολύ μικρές επιχειρήσεις (με λιγότερο από 10 εργαζομένους) είναι υπεύθυνες, με 58%, για το υψηλότερο ποσοστό της συνολικής Δεύτερον, οι νέες επιχειρήσεις (κάτω των πέντε ετών) είναι υπεύθυνες για τη συντριπτική πλειονότητα των νέων θέσεων εργασίας. Ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, κ. AntonioTajani, αρμόδιος για την επιχειρηματικότητα και τη βιομηχανία, δήλωσε: «Την κρίσιμη αυτή στιγμή για την ευρωπαϊκή οικονομία, βλέπουμε τις μικρές επιχειρήσεις να διαδραματίζουν και να επιβεβαιώνουν τον ρόλο τους ως κύριων δημιουργών νέων θέσεων εργασίας. Το σημαντικό μερίδιό τους στη δημιουργία θέσεων εργασίας υπογραμμίζει τη μεγαλύτερη από ποτέ οικονομική σημασία των ΜΜΕ και την ανάγκη υποστήριξής τους σε όλα τα επίπεδα. Οι μικρές και οι νέες επιχειρήσεις είναι σαφώς το κλειδί για την αποκατάσταση της οικονομικής ανάπτυξης». Η καινοτομία φαίνεται ότι έχει θετικό αντίκτυπο: οι καινοτόμες επιχειρήσεις, καθώς και οι επιχειρήσεις από πιο καινοτόμες χώρες, αναφέρουν συχνότερα αύξηση της απασχόλησης και σημειώνουν υψηλότερα ποσοστά αύξησης της απασχόλησης. Οι πολύ μικρές επιχειρήσεις αναφέρουν ότι έχουν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα σε σχέση με τους ανταγωνιστές τους όσον αφορά τα «ήπια» στοιχεία των πτυχών του ανθρώπινου δυναμικού μιας επιχείρησης: κλίμα εργασίας, ισορροπία μεταξύ εργασίας και ιδιωτικής ζωής, διευθέτηση του χρόνου εργασίας. Αλήθεια η Ελληνική κυβέρνηση δηλώνει ως αυτοσκοπός της, να φέρει στην Ελλάδα μεγάλες ξένες επενδύσεις και θριαμβολογεί αν έρθει κάποια. Ισως της είναι κουραστικό να ασχοληθεί με τους χιλιάδες μικρομεσαιους. Εχει στόχο την ανάπτυξη του λαού ή την μεγέθυνση των αριθμών.
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΔΙΚΑΙΕΣ ΚΑΙ ΙΣΟΔΥΝΑΜΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΜΟΥ
Η ευημερία και ανάπτυξη μιας κοινωνίας εάν δεν στηρίζονται στη Δικαιοσύνη , είναι πρόσκαιρες, γιατί δεν αρκεί η διάθεση κεφαλαίων (και μάλιστα δανείων). Το Κράτος πρέπει να αποκαθιστά με δίκαιους νόμους, μια ισότιμη δυνατότητα στις μικρές επιχειρήσεις, απέναντι στις μεγάλες, για να υπάρξει έτσι ένας τίμιος συναγωνισμός μεταξύ τους, με αποτέλεσμα να λειτουργούν όλες μαζί με όρους και συνθήκες επιβίωσης και παντοτινής ανάπτυξης.
Βασικές συνθήκες μιας ελεύθερης πραγματικά αγοράς περιέχονται στις παρακάτω προτάσεις :
- Η μικρή επιχείρηση να φορολογείται μόνο στα κέρδη της και να αναγνωρισθεί ότι είναι αφορολόγητα όλα τα έσοδά της, τα οποία ισοδυναμούν με τις πάγιες και σταθερές δαπάνες της.
- Τα κέρδη που επενδύονται παραγωγικά στην ίδια επικράτεια της κοινωνίας που παράγονται, να έχουν μειωμένο συντελεστή φορολόγησης.
(Σημείωση : Οι μεγάλες επιχειρήσεις έχουν μεγάλα κέρδη σε σχέση με τις πάγιες δαπάνες τους, τα οποία συχνά επενδύονται στο εξωτερικό).
- Ειδική υπηρεσία πληροφόρησης σε κάθε Υπουργείο και σε κάθε Πρεσβεία ή Προξενείο, να υποχρεούνται να δίνουν ακριβή και υπεύθυνη πληροφόρηση σε οποιαδήποτε επαγγελματική ενημέρωση της ζητηθεί.
(Σημείωση : Οι μεγάλες επιχειρήσεις έχουν δυνατότητα δικής τους πληροφόρησης).
- Τα κρατικά κέντρα ερευνών (Πανεπιστήμια κλπ.) να προσφέρουν τις τεχνολογικές τους γνώσεις και μελέτες επί πιστώσει και πληροφορίες δωρεάν στις μικρές επιχειρήσεις.
(Σημείωση : Οι μεγάλες επιχειρήσεις έχουν δυνατότητα πρόσβασης σε παγκόσμια ερευνητικά κέντρα και πολλές διαθέτουν δικά τους εργαστήρια ερευνών).
- Η εμπορία των προϊόντων των μικρών επιχειρήσεων να έχει στη διάθεσή της κοινούς αποθηκευτικούς ή εξαγωγικούς μέσω των οποίων θα γίνεται η διάθεση των προϊόντων τους για λογαριασμό της μικρής επιχείρησης.
- Ο ιδιοκτήτης της μικρής επιχείρησης με τους λίγους εργαζόμενους έχουν μια ανθρώπινη σχέση πάνω στην οποία μπορεί να στηρίζεται η συνεργασία τους. Εάν δεν υπάρχει η σχέση αυτή, το διαζύγιό τους (δηλαδή η απόλυση) πρέπει να είναι ελεύθερο (από ποινές), αλλά αιτιολογημένο.
7 Να παρέχεται σε όλα τα αδειοδοτούμενα από το Κράτος, Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, συγκεκριμένος χρόνος δωρεάν και με ακροαματικότητα, για να παρουσιάζουν οι μικρές επιχειρήσεις τα προϊόντα ή τις υπηρεσίες τους. (Οι μεγάλες επιχειρήσεις έχουν τη δυνατότητα της διαφήμισης).
- Για τα δάνεια οι μικρές επιχειρήσεις θα υποχρεούνται να πληρώνουν μόνο τον τόκο (και μάλιστα μικρό, ως επιδοτούμενο από το Κράτος ή τις Τράπεζες). Η εξόφληση των κεφαλαίων θα γίνεται μόνο ως ποσοστό από τα κέρδη αν υπάρχουν.
- Τις νέες μικρές επιχειρήσεις όταν ξεκινούν, το Κράτος με ειδική αναπτυξιακή εταιρεία (θερμοκοιτίδα) θα τις ανατρέφει (ειδικά όταν πρόκειται για νέα εμπορεύσιμα προϊόντα). Θα εγγυάται τα δάνειά τους. Τα δάνεια θα είναι από ειδικά διαθέσιμα κεφάλαια που θα αναλαμβάνουν τον κίνδυνο της αποτυχίας μαζί με τον επενδυτή, ο οποίος αρκεί να διαθέτει μία ωφέλιμη και καλά μελετημένη πρόταση και ένα κατάλληλο βιογραφικό.
Το Κράτος πρέπει πρώτα να συμπαραστέκεται στις νέες μικρές επιχειρήσεις, να ρισκάρει μαζί τους Δεν πρέπει να συμπαραστέκεται κατά προτίμηση σε αυτούς που μπορούν και μόνοι τους να αναπτυχθούν.
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ: ΠΡΩΤΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Ο άνθρωπος, ως πολίτης, δεν πρέπει να είναι υποκείμενο βοήθειας, αλλά Σεβασμού.
Δεν πρέπει να δέχεται να ζει κάτω από την κάθε απόφαση συμπόνιας, αλληλεγγύης, ελεημοσύνης που επινοούν οι αρμόδιοι που προγραμματίζουν.
Όλο το σύστημα πρέπει να υπακούει σε μερικές αρχές αξιοπρέπειας του ανθρώπου με επίκεντρο και πρωταγωνιστή το άτομο. Όπως:
1) Για την υγεία του ανθρώπου προέχει η προληπτική ιατρική, με πολύ σοβαρές και υποχρεωτικές εξετάσεις. Έτσι και οι ασθένειες, και οι θάνατοι και οι δαπάνες υγείας, θα περιοριστούν αισθητά εις βάρος αυτών που πλουτίζουν από τις αρρώστιες των πολιτών.
2) Η υγεία δεν είναι υπόθεση των εργαζομένων και των εισφορών τους, αλλά του κάθε ανθρώπου.
3) Κάθε πολίτης είναι διαχειριστής των δικών του εισφορών. Οι εισφορές του σε έντοκο εγγυημένο από το Κράτος, λογαριασμό ανάλογης Τράπεζας, δημιουργούν μία καρτέλα όπου φαίνονται και οι προσωπικές του δαπάνες υγείας.
Τις δαπάνες που είναι πάνω από τις εισφορές καλύπτει το Κράτος. Τις εισφορές που είναι πάνω από τις δαπάνες εισπράττει το Κράτος σε ειδικό κοινωνικό λογαριασμό, ο οποίος αν χρειαστεί συμπληρώνεται από τον Κρατικό προϋπολογισμό, για να καλύψει τις ελλειμματικές καρτέλες των πολιτών.
Έτσι ο Κεντρικός Διαχειριστικός λογαριασμός του Κράτους συνδέεται με την καρτέλα υγείας του κάθε πολίτη.
4)Ο ασφαλισμένος διαλέγει και πληρώνει από τα έσοδα της καρτέλας του, την κλινική, τον γιατρό ή το νοσοκομείο, τα οποία πρέπει να έχουν αναρτημένο τιμολόγιο για όλες τις υπηρεσίες που παρέχουν.
ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΠΟΛΙΤΗ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΠΟΛΙΤΗΣ ΕΡΩΤΗΣΗ : Γνωρίζω ότι Κράτος είναι υπηρεσίες οι οποίες εργάζονται για να υπηρετούν τους πολίτες, ειδικά όπου έχουν ανάγκη.
Θέλω λοιπόν Κράτος, να μου απαντήσεις γιατί πολλοί πολίτες είναι στενοχωρημένοι και άλλοι ευχαριστημένοι μαζί σου και γιατί είσαι φτωχό, με μερικούς πολίτες, πλούσιους και βολεμένους ή εσύ Κράτος είσαι πλούσιο και πολλοί πολίτες φτωχοί;
ΚΡΑΤΟΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Αγαπητέ Πολίτη. Εγώ το Κράτος δεν είμαι τίποτε. Είμαι απλά ένα εργαλείο, το οποίο χρησιμοποιείτε πάλι εσείς οι πολίτες. Καλά ή κακά. Θα απαντήσω όμως στα ερωτήματά σου. Εγώ το Κράτος δεν θέλω να είμαι ούτε πλούσιο, ούτε φτωχό. Θέλω όμως να έχω χρήματα για να μπορώ να βοηθώ τους πολίτες. ΄Όλα αυτά τα έξοδα αγαπητέ πολίτη, ποιος θα τα δώσει; Ποιος θα σου πει πόσα χρήματα θα δίνεις δεν είναι δουλειά μου. Εγώ είμαι ένα εργαλείο σου λέω και πάλι και αν θες απαίτησε να με χειρίζονται έμπειροι πολίτες . Οι άνθρωποι που με καθιέρωσαν στον Κόσμο, στην Αρχαία Ελλάδα, έλεγαν ότι φοβόνταν ένα πράγμα. Την αυθαιρεσία. Εάν εσύ την ανέχεσαι, τότε υποφέρω και εγώ.
ΠΟΛΙΤΗΣ ΕΡΩΤΗΣΗ :
Λοιπόν και εγώ ο πολίτης δεν είμαι μάντης να σου βρω τους καλλίτερους διαχειριστές. Εσύ θα πρέπει να δουλεύεις σαν ένα καλό εργαλείο και όταν σε χρησιμοποιούν άσχετοι ή έξυπνοι με πονηρούς σκοπούς να μην δουλεύεις όπως θέλουν. Δεν έχεις αντανακλαστικά; Δεν έχεις αυτοάμυνα και αυτοπροστασία; Τι είσαι; ΄Ενα εργαλείο άψυχο, χωρίς σκοπό, χωρίς άμυνα;
ΚΡΑΤΟΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Δεν είμαι ακριβώς έτσι. Το κακό γίνεται πρώτα και μετά προσπαθούν κάποια εξαρτήματά μου να το αποκαταστήσουν. Και προσπαθούν συνήθως. Γι’ αυτό φθείρονται και αυτά. Αφού είμαι λοιπόν το εργαλείο σας επισκευάστε με , φτιάξτε με όπως με χρειάζεσθε κάθε περίοδο. ξέρω ότι θέλετε, ότι μπορείτε και δεν βλέπω να το κάνετε. Γιατί; Σας ερωτώ.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΠΟΛΙΤΗ : Κράτος με φέρνεις τώρα στη θέση να απολογούμαι. Δεν το δέχομαι, αλλά, θα το κάνω. Δεν είναι η κοινωνία μία. Είναι διαιρεμένη. Την έχουν διαιρέσει. Υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, αστοί και χωρικοί, ορεινοί και ναυτικοί, αφεντικά και εργαζόμενοι και δεν φτάνει αυτό, αλλά είμαστε και χωρισμένοι σε πολιτικά κόμματα με διαφορετικές ιδέες, λες και στην πράξη δεν θέλουμε οι πολλοί το ίδιο πράγμα. Αν εννοείς λοιπόν στην ερώτησή σου ότι είμαστε δειλοί ή απαθείς, σου λέω ΟΧΙ. Είμαστε διαιρεμένοι και γινόμαστε ανήμποροι. Παραδεχόμαστε ότι στα βασικά, τα απλά και τα αυτονόητα δεν έχουμε ενωθεί, δεν υπάρχει φορέας για τα απλά και τα αυτονόητα. Αγωνιζόμαστε όμως και τα βελτιώνουμε, αλλά τόσο αργά που δεν προλαβαίνουμε ποτέ τα καινούργια προβλήματα που έρχονται. Και χρόνια τώρα περιμένουμε από εσένα τουλάχιστον να έχεις εξυπηρετήσει την καθημερινότητά μας. Δεν το καταλαβαίνεις; Μα τι εργαλείο είσαι τέλος πάντων;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΚΡΑΤΟΥΣ : Πολίτη μου, ναι δεν ξέρω και εγώ τι εργαλείο είμαι. Είμαι σαν και σας, εσείς με φτιάχνετε. Μυαλό εγώ δεν έχω. Μα έχω ψυχή. Η ψυχή μου είστε όλοι εσείς οι πολίτες. Και τελικά είμαι η Πατρίδα σας. Εγώ το Κράτος, είμαι εσύ. Ο κάθε πολίτης. Φτιάξτε με, σε παρακαλώ. Είμαι άρρωστο. Βγάλτε τα τσιμπούρια από πάνω μου.
ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΕΤΑΙ. Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΛΕΓΧΕΙ
<<ΤΟ ΒΑΘΟΣ ΤΩΝ ΘΕΜΕΛΙΩΝ ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ ΤΟ ΥΨΟΣ ΤΟΥ ΤΕΙΧΟΥ>>
Στην λειτουργία τους οι Κρατικές Υπηρεσίες πρέπει να ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΟΥΝΤΑΙ. Η αυτοδιοικητική υπηρεσία του Κράτους, κατευθύνεται και ελέγχεται από την ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΑΡΧΗ(υπουργός) και σε καμία περίπτωση από την Νομοθετική Αρχή (δηλαδή τους βουλευτές). Διότι το σύμπλεγμα Νομοθετώ και Διαχειρίζομαι γεννά διαπλοκή και πελατολόγιο, ενώ η ανεξάρτητη, εκλεγμένη ισχυρή Εκτελεστική Αρχή εγγυάται την αντικειμενική και πλήρη εφαρμογή των Νόμων. Για την επιτυχή λειτουργία των παραπάνω η όλη δομή, διαχωρίζεται στα εξής επίπεδα:
1) Κρατικές Υπηρεσίες ΕΠΙΠΕΔΟΥ Α’ που έρχονται άμεσα σε επαφή με τον πολίτη
2) Κρατικές Υπηρεσίες ΕΠΙΠΕΔΟΥ Β’ που οργανώνουν, προγραμματίζουν και διοικούν τις υπηρεσίες επιπέδου Α΄.
3) Κοινωνικές υπηρεσίες ΕΛΕΓΧΟΥ για την καλή εκτέλεση και πρόοδο των υπηρεσιών Α’ και Β’ ΕΠΙΠΕΔΟΥ.
Οι υπηρεσίες Α και Β ΕΠΙΠΕΔΟΥ οργανώνονται σε Περιφερειακή ή και Κρατική εμβέλεια. Οι υπηρεσίες ΕΛΕΓΧΟΥ είναι ανεξάρτητες από την δομή της κρατικής λειτουργίας, οι λειτουργοί της δεν προέρχονται από αυτήν, αλλά είναι γνώστες της κρατικής λειτουργίας όλων των δομών της και η οργάνωση της είναι Κρατικής εμβέλειας.
ΡΥΘΜΙΣΤΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ
Α) ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΕΛΕΓΧΟΥ
Η υπηρεσία ελέγχου είναι αρμόδια για το σύνολο των υπηρεσιών του Κράτους και των Περιφερειών και διοικείται από μικτή 7μελή επιτροπή, η οποία εναλλάσσεται κάθε 3ετία και αποτελείται από
1) Εκπρόσωπο από τα σωματεία Εισαγγελέων – Δικαστών
2) Εκπρόσωπο από το σύνολο των Επιμελητηρίων
3) Εκπρόσωπο από την Συνομοσπονδία Εργαζομένων
4) Εκπρόσωπο από το κεντρικό όργανο της Αυτοδιοίκησης
5) Εκπρόσωπο από την Εκτελεστική Αρχή
6) Εκπρόσωπο από το Νομοθετικό Σώμα
7) Εκπρόσωπο από το σώμα ορκωτών λογιστών – φοροτεχνικών
Η επιτροπή διαθέτει πλήρη οργανωμένη υπηρεσία σε όλη την Κρατική Επικράτεια. Η επιτροπή αυτοδιοικείται, με ενισχυμένες δυνατότητες παρέμβασης, και διαθέτει ειδικό σώμα ελεγκτών οι οποίοι ελέγχουν τους υπολοίπους ελεγκτές της υπηρεσίας αυτής. Τα μέλη της επιτροπής αυτής δεν μπορούν να επανεκλεγούν για δεύτερη θητεία.
Β) ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ Α ΚΑΙ Β ΕΠΙΠΕΔΟΥ
Η παραμονή στην ίδια θέση Διευθυντού σε τμήματα όλων των υπηρεσιών, δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερη των έξι (6) ετών, στις υπηρεσίες Α και Β επιπέδου. Κάθε Κρατική λειτουργική δομή (Υπουργείο ή Οργανισμός) διοικείται από Γενικό Διευθυντή, ο οποίος είναι μόνιμος στην θέση του και η πρόσληψη του γίνεται με υπερενισχυμένη πλειοψηφία, διοκομματικής επιτροπής της Εκτελεστικής Αρχής. Αποπομπή Γενικού Διευθυντή μπορεί να γίνει από την Νομοθετική Βουλή με πλειοψηφία 51% ή με δημοψήφισμα που προκαλείται από τους πολίτες με 300000 υπογραφές, ή και από το 33% των βουλευτών της Νομοθετικής Βουλής. Κρατικοί λειτουργοί Α ΕΠΙΠΕΔΟΥ, για να συνεχίσουν την υπηρεσία τους σε Β ΕΠΙΠΕΔΟ, θα πρέπει να περάσουν επιτυχώς από ειδικό σχολείο Διοίκησης και Προγραμματισμού. Είναι απαραίτητο για να προσληφθεί κάποιος σε υπηρεσία Β ΕΠΙΠΕΔΟΥ να έχει προϋπηρεσία στο Α ΕΠΙΠΕΔΟ και στην Περιφέρεια.
Για την ανάληψη καθηκόντων Διευθυντή σε τομέα Διεύθυνσης Β ΕΠΙΠΕΔΟΥ απαιτούνται ως κριτήρια:
1) Οι προγενέστερες βαθμολογίες των υπηρεσιακών εξετάσεων
2) Η βαθμολογία ειδικών γραπτών εξετάσεων για υπηρεσιακά γνωστικά θέματα
3) Αιτιολογημένες κοινές προτάσεις του συνόλου των λειτουργών του τομέα ΕΠΙΠΕΔΟΥ Α
4) Ιστορικό παρατηρήσεων των πολιτών κατά την διάρκεια όλης της πορείας του, με την αντίστοιχη έκθεση της ειδικής επιτροπής αξιολόγησης παραπόνων.
Η ΑΡΕΤΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΠΕΙΑΣ
Η Αρετή είναι ανώτερη από τον πλούτο και χρησιμότερη από την υψηλή καταγωγή. Γιατί όσα είναι αδύνατα για τους άλλους, αυτή τα καθιστά δυνατά. Με τα χρόνια κατάλαβα ότι για να σέβομαι τους συνανθρώπους μου, πρέπει να είμαι συνεπής με τη συνείδηση μου. Δηλαδή οι πράξεις μου να ανταποκρίνονται με τα λόγια μου και αυτά με τις σκέψεις μου και τα αισθήματα μου. Θέλει θάρρος να είσαι συνεπής, γιατί οι συνθήκες σε αναγκάζουν πολύ συχνά, άλλα να σκέφτεσαι, άλλα να λες και άλλα να πράττεις. Όταν όμως συμπεριφέρθηκα με συνέπεια, ακόμα και σε κακές μου πράξεις , δεν είχα παρεξηγήσεις, γιατί οι συνάνθρωποι μου, γνώριζαν τον σκοπό μου και την ανάλογη συμπεριφορά μου. Επιπλέον με την συνέπεια κέρδισα την εμπιστοσύνη των συνανθρώπων και τον σεβασμό. Τότε ένοιωσα ως μία σεβαστή προσωπικότητα. Ένιωσα περήφανος πολίτης και μπορούσα να διεκδικώ την καλή και ευγενική συμπεριφορά από τους άλλους. Και τότε είχα το θάρρος να απαιτώ το δίκιο μου αποφασιστικά και τότε αναρωτήθηκα, ότι ο άνθρωπος ο οποίος άλλα λέει και άλλα κάνει μάλλον θα πρέπει, από τον Νόμο, να θεωρείται ότι παρανομεί και να καταδικάζεται από τον νόμο και την κοινωνία, σε υποχρεωτική Κοινωνική Υπηρεσία, ως ποινή και μάλιστα βαρύτερη, όταν ο λόγος του ανθρώπου είναι δημόσιος.