Οι εργαζόμενοι (και ασφαλισμένοι) του κόσμου καταθέτουν κάθε μήνα για 30-40 χρόνια τις ασφαλιστικές τους εισφορές σε ανάλογα ταμεία. Τα ταμεία αυτά ή άλλοι φορείς, διαφορετικά σε κάθε κράτος, διαχειρίζονται τα χρήματα των εισφορών είτε πληρώνοντας συντάξεις παλαιών συνταξιούχων ή να εκμεταλλεύονται με κέρδη ή ζημίες ,όταν αυτά περισσεύουν. Τα χρήματα αυτά αναμφισβήτητα ανήκουν στους συνταξιούχους με την ελπίδα ότι στον συνταξιοδοτικό τους βίο θα έχουν εξασφαλίσει μία βιώσιμη σύνταξη. Δεν κρίνουμε στο παρόν αν το σύστημα εισφορών και συντάξεων είναι επαρκές και δίκαιο. Είναι όμως χρυσός κανόνας της ελεύθερης αγοράς, όποιος διαθέτει χρήματα για αξιοποίησή τους, από άλλους, να λαμβάνει ένα τόκο. Ένα ελάχιστο τόκο έστω 1%. Οι εισφορές των εργαζομένων επιβάλλεται να λαμβάνουν τον τόκο αυτόν, ο οποίος θα υπολογίζεται για όσα χρόνια παραμένουν οι εισφορές σε χέρια τρίτων. Δηλαδή για παράδειγμα για 35 έως την ημέρα της σύνταξης και για τα υπόλοιπα χρόνια μέχρι αποβίωσης του δικαιούχου, οπότε το συσσωρευμένο κεφάλαιο μειώνεται μηνιαίως κατά το ποσόν της μηνιαίας σύνταξης. Και βέβαια σταδιακά για τις επόμενες γενιές οι εισφορές επιβάλλεται να κατατίθεναι σε τραπεζικό δεσμευμένο και εγγυημένο από το Κράτος λογαριασμό, ώστε τον τόκο να τον πληρώνουν οι Τραπεζίτες με αποτέλεσμα αντί των Κρατών να επιβαρύνονται οι Τραπεζίτες οι οποίοι έτσι και αλλιώς ζητούν δάνειο από το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Μπορεί ο καθένας μας να διαπιστώσει εύκολα (ρωτόντας έναν υπάλληλο τράπεζας) ότι τα χρήματα που εισφέρει αυτός και ο εργοδότης του σε όλο τον εργάσιμο βίο για καταχώρηση μια σύνταξη τουλάχιστον με τόκο 1% υπερδιπλασιάζονται με απότελεσμα να έχει τουλάχιτον διπλάσια σύνταξη. Εργαζόμενοι διεκδικείστε ίση μεταχείρηση. Διεκδικείστε και εσείς τους ίδιους κανόνες με τους οποίους λειτουργούν, οι επενδυτές και όλοι οι ποίτες,μέσα στην ίδια κοινωνία, μέσα στο ίδιο σύστημα. ΄Ολα τα άλλα συνταξιοδοτικά συστήματα είναι ασκήσεις επί χάρτου χωρίς κανόνες, χωρίς μέλλον ασφαλές και όλα γίνονται με κακοδιαχείρηση και συχνά λαθροχειρίες πλουτίζοντας μερικοί από τα άτοκα χρήματα των εισφορών σας. Δημιουργείστε ένα κύμα απαίτησης μέσα από το ΙΝΤΕΡΝΕΤ διεθνώς και στις πλατείες επίσης. Διεκδικείστε αυτό που το ίδιο το σύστημα δίνει σε όλους τον τόκο και τελικά να πληρώνουν οι πλούσιοι (κυρίως οι Τραπεζίτες εσάς) και όχι εσείς οι εργαζόμενοι τους πλούσιους του συστήματος.
ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑΣ ΄ΕΡΓΩΝ
Μετά τις εκλογές για Δήμους και Περιφέρειες, οι νεοεκλεγέντες επιβάλλεται να παρουσιάζουν ένα πρόγραμμα έργων τα οποία έχουν αξιολογηθεί με προτεραιότητες και με αντικειμενικά κριτήρια.
Η παρουσίαση αυτού του προγράμματος στους πολίτες διαγράφει κάθε αμφισβήτηση ή και κάθε υπόνοια πελατειακής εξυπηρέτησης και αποκαθιστά την εμπιστοσύνη των πολιτών προς τις τοπικές αρχές.
Τα κριτήρια με τα οποία γίνεται η αξιολόγηση πρέπει και αυτά να δημοσεύονται ώστε και οι πολίτες να αντιλαμβάνονται και να αποδέχονται αυτά εάν είναι αντικειμενικά.
Οι τοπικές αρχές σύμφωνα με τις εκάστοτε οικονομικές τους δυνατότητες, υλοποιούν τα έργα, όπως έχουν ταξινομηθεί από την αξιολόγηση. Βέβαια για έκτακτους λόγους, όπως φυσικών καταστροφών κλπ., προβλέπονται οι ειδικές παρεμβάσεις.
Το ύψιστο του πολιτεύματος και της έντιμης ανάπτυξης της κοινωνίας είναι η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ.
Αυτήν αν αποκαταστήσουμε πρώτα, τότε και μόνο μπορούμε να μιλάμε για μια αδιάκοπη βελτίωση της κοινωνίας.
Αφού δεν αξιολογούν δημοσίως τα έργα οι πλειστο των τοπικών αρχών, οι πολίτες δικαιούνται χωρίς κανένα νέο νόμο, να επιβάλλουν αυτόν τον τρόπο λειτουργίας.
Μέσα από τα κόμματα, μέσα από συλλόγους, μέσα από το ΙΝΤΕΡΝΕΤ, μπορούν οι πολίτες να το απαιτούν κάθε στιγμή.
Μόνο τότε ο λαός θα γίνεται όλο και πιο σεβαστός.
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ
Κάθε επιχείρηση μικρή ή μεγάλη εκτός της λειτουργικής της διαδικασίας με την οποία απασχολεί εργαζόμενους, τεχνολογία, άλλα επαγγέλματα, καθώς επίσης καταναλώνει υλικά που παράγουν άλλες επιχειρήσεις, δημιουργεί όφελος για πολλούς αλλά και για την ίδια, το λεγόμενο κέρδος, το οποίο είναι σημαντικό να γνωρίζει η κοινωνία που και πως διατίθεται.
Πέραν όμως των τοπικών και υποχρεωτικών λειτουργιών της, κάθε επιχείρηση μπορεί να συμμετέχει (και πολλές το κάνουν) σε κοινωνικές ανάγκες και μάλιστα εκεί που το Κράτος δεν μπορεί να βοηθήσει.
Έχουμε επιχειρήσεις που υποστηρίζουν ομάδες πολιτών στις δραστηριότητες τους ή συνεισφέρουν σε ακραίες περιπτώσεις φτώχειας ή υποστηρίζουν προχωρημένες σπουδές νέων ή ακόμα συνεισφέρουν στο περιβάλλον όπου δραστηριοποιούνται για τη βελτίωση του.
Η οριζόντια κριτική λοιπόν για τις επιχειρήσεις δεν είναι σωστή. Δεν είναι όλες το ίδιο. Ο πολίτης επιβάλλεται να γνωρίζει πρώτα πριν αξιολογήσει μια επιχείρηση σε μια ιδιωτική ή δημόσια συζήτηση ή στο διαδίκτυο κι επιβάλλεται να το κάνει με χρήση στοιχείων.
Με αυτό τον τρόπο, μαθαίνοντας, όλος ο κόσμος θα υποστηρίζει τον σωστό και τίμιο επαγγελματία και σιγά-σιγά θα ξεκαθαρίσει η αγορά.
Δεν γίνεται αλλιώς να έχουμε υγιή αγορά στην κοινωνία που ζούμε.
Οι επιχειρήσεις που είναι σωστές στη ποιότητα των προϊόντων, τα διακινούν τίμια και συμπαραστέκονται στην κοινωνία πρέπει να υποστηρίζονται.
Για να μπορεί όμως ο πολίτης να κρίνει, πρέπει και να γνωρίζει. Οι πολίτες πρέπει να βρουν τον τρόπο να γνωρίζουν. Τρόποι υπάρχουν αν θέλουν να τους χρησιμοποιήσουν.
Ο κάθε πολίτης μπορεί να γνωρίζει κάθε λεπτομέρεια οικονομική (όπως τη γνωρίζει και η εφορία) και επιπλέον μπορεί να γνωρίζει την ποιότητα των πωλούμενων προϊόντων, την τιμή αυτών συγκριτικά καθώς επίσης τις συμπεριφορές, σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο, των διαχειριστών της κάθε επιχείρησης.
Πολίτες βάλτε τις επιχειρήσεις στο κόσκινο σας, δημόσια και κυρίως μέσω διαδικτύου. Κοσκινίστε τις. Θα κάνετε καλό στην κοινωνία και στα παιδιά σας.