Η παραδοσιακη τάξη διατηρείται, απλά διαφοροποιείται η στρατηγική και οι μέθοδοι που εφαρμόζονται. Είναι γεγονός ότι η ομαδική εργασία γενικώς είναι πιο ευχάριστη από την ατομική, διότι συμβαδίζει με την ανάγκη των παιδιών για δράση και ενέργεια. Ντροπαλοί και εσωστρεφείς μαθητές, οι οποίοι έχουν αναστολές και δύσκολα εμπλέκονται στις μαθησιακές δραστηριότητες, μπορούν στα πλαίσια της ομαδικής εργασίας να συμμετέχουν ενεργητικά στα δρώμενα της τάξης. Και πάνω από όλα η ομαδική εργασία επιτρέπει από τη φύση της την αλληλοβοήθεια των μελών της και την διόρθωση των λαθών σε μια Χαλαρή ευχαριστη και πλήρως υποστηρικτική ατμόσφαιρα . Η ιδεώδης ομάδα της σχολικής εργασίας αποτελείται συνήθως από δύο μέχρι πέντε μέλη. Τα κριτήρια συγκρότησης των ομάδων ποικίλλουν και ως τέτοια μπορούν να χρησιμοποιηθούν η φιλία, οι συμπάθειες, η γειτνίαση του τόπου κατοικίας, τα κοινά ενδιαφέροντα, οι κλίσεις, το πνευματικό επίπεδο, η διδακτές ύλη,κλπ. Ο δάσκαλος δίνει σαφείς και κατά το δυνατόν γραπτές οδηγίες για τον τρόπο εργασίας και ορίζει τον χρόνο παράδοσης ή παρουσίασης της εργασίας. Μετά από το πέρας των εργασιών των ομάδων πρέπει να καλούνται οι εκπρόσωποι τους, να εκθέτουν τα αποτελέσματα των εργασιών τους. Κατά την παρουσίαση ακούν όλοι οι μαθητές προσεκτικα ή παρακολουθουν τυχόν οπτικοακουστικο υλικο. Έπειτα ασκείται καλοπροαίρετη κριτική των εργασιών από τους μαθητές και έτσι δημιουργείται γόμνιμος διάλογος. Γίνεται επίσης συνήθως και μια σύντομη συζήτηση επί των αποτελεσμάτων και μια σύνοψη από τον δάσκαλο στο τέλος σχετικά με ότι έχουν μάθει από την ομαδική εργασία. Με τον τρόπο αυτό πιστεύουν ότι αναπτύσσουν το άομο, αλλά ταυτοχρονα υπηρετουν και την κοιωνική αποστολή του σχολείου, που αποβλέπει στο να καταστήσει ικανούς τους μαθητές να εισέλθουν στην κοινωνική και οικονομική ζωη του ενήλικα.
Η ΗΘΙΚΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΟΚΡΑΤΙΑΣ
Η οικογενειοκρατία συνήθως υπάρχει παντού. Στη τέχνη, στο εμπόριο, στην επιστήμη, στην εργασία, στο κεφάλαιο και στην πολιτική. Αυτό ακριβώς επικαλούνται οι πολιτικοί και δημιουργούν οικογενειακές δυναστείες, οι οποίες διαιωνίζουν και υπηρετούν σύμφωνα με αυτά στα οποία τους μύησε η οικογένεια. Η σύγκριση αυτή όχι μόνο δεν είναι αληθινή, αλλά και υποκρύπτει ασέβεια και λαθροχειρία. Ο τεχνίτης, ο έμπορος, ο επιχειρηματίας κλπ. μαθαίνουν το παιδί τους, το οποίο εργάζεται στο επάγγελμα του γονέα και αναλαμβάνει όταν έχει μάθει τη δουλειά του, επιφορτισμένο με όλα τα βάρη που έχει η επιχείρηση. Ο γιος πολιτικός έχει υποχρέωση να γνωρίζει και αυτός τη δουλειά του πριν αναλάβει να εκπροσωπεί την κοινωνία.
Πρέπει να γνωρίζει, εργαζόμενος μέσα στην κοινωνία, πως λειτουργεί κάθε τομέας στην κοινωνία, να βιώσει την καθημερινότητα της κοινωνίας και με τις εμπειρίες του μαζί με την οικογενειακή πείρα να έχει αποκτήσει την ικανότητα να την εκπροσωπήσει έχοντας την ικανότητα πλέον με την πολιτική παρουσία του να αναδεικνύει την καθημερινότητα και να εκφράζει για κάθε θέμα τις επιθυμίες και τις απόψεις της κοινωνίας και μόνο με την μύησή του στην κοινωνία θα μπορεί συνειδητά να γίνει η έκφρασή της. Η πολιτική δεν μαθαίνεται , δεν διδάσκεται, κυρίως είναι μύηση και έκφραση. ΄Ετσι οι εγκάθετοι γόνοι δεν μπορούν να αντιληφθούν την κοινωνική λειτουργία της καθημερινότητας. Σπουδάζουν σε σημαντικά Πανεπιστήμια πως πρέπει να διαχειριστούν τους πολίτες και την κοινωνία, επιβάλλοντας σε αυτούς τους τρόπους που διδάχθηκαν. έτσι εγκαθίσταται μέσα τους το αίσθημα της επιβολής τους στην κοινωνία με προκάτ διαδικασίες. Οι λαοί μεταλλάσσονται, είναι διαφορετικοί, τα προβλήματά τους είναι διαχρονικά διαφορετικά και δεν είναι τα ίδια σε όλες τις κοινωνίες. Για τους λόγους αυτούς δεν αρκούν τα στερεότυπα μαθήματα οποιουδήποτε Πανεπιστημίου. Τότε οι σύμβουλοι οι πατρονές του, μπορεί να τον οδηγήσουν σε κάποιες επιτυχίες για μέρος της κοινωνίας ή αποτυχίες για ένα άλλο μέρος. Σε κάθε περίπτωση δε θα λειτουργεί το δίκαιο για όλους. Αλλά για τις αποτυχίες δε θα πληρώσει ποτέ, όπως του επιχειρηματία ο γιος, απλά θα εναλλαχθεί στην εξουσία με κάποιους άλλους, συνήθως ομοίους του.
ΠΡΟΤΑΣΗ : ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΚΑΙ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΑΡΧΗ
Η Εκτελεστική Αρχή είναι ένα Σώμα, το οποίο απαρτίζεται από εκλεγμένα από τους πολίτες, μέλη που τα διακρίνει η πείρα τους, στην λειτουργία της κοινωνίας. Το Σώμα αυτό έχει σκοπό την επίβλεψη, τον έλεγχο και την προσαρμογή όλων των υπηρεσιών του Κράτους στους Νόμους, τους θεσμούς, το Σύνταγμα και τις δικαστικές αποφάσεις, με στόχο ο πολίτης να γίνεται αποδέκτης, με διαφάνεια όλων των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, χωρίς οι υπηρεσίες του Κράτους να διαστρεβλώνουν ή να ακυρώνουν τις προθέσεις των Νομοθετών. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προΐσταται της Εκτελεστικής Αρχής. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας σε γενικές εκλογές εκλέγεται απευθείας από τους πολίτες. Ο Πρόεδρος ως υποψήφιος προτείνει για κάθε τομέα του Κράτους ( Υπουργεία) στο ψηφοδέλτιο του, τρεις υποψηφίους για κάθε τομέα, οι οποίοι επίσης ψηφίζονται. Οι πολίτες ψηφίζουν Πρόεδρο και ένα άτομο για κάθε τομέα, από αυτούς που προτείνει ο Πρόεδρος. Ο πολίτης μπορεί να ψηφίσει ένα Πρόεδρο, αλλά έχει και την δυνατότητα να ψηφίσει έναν υπεύθυνο ενός τομέα, τον οποίο προτείνει ένας άλλος υποψήφιος Πρόεδρος. Η δυνατότητα αυτή δίνει την ευκαιρία στον πολίτη να αξιολογεί, ανεξάρτητα συνδυασμών των υποψηφίων και έτσι σπάει η μονολιθικότητα των κομμάτων και μάλιστα σε θέματα Ελέγχων και Διαχείρισης των Κρατικών υπηρεσιών, όπου το θέμα δεν είναι πολιτικοϊδεολογικό. Ο εκλεγών Πρόεδρος είναι ο Ανώτατος Άρχων της Δημοκρατίας με δεύτερο στην τάξη τον Πρωθυπουργό, ο οποίος είναι ο αρχηγός της πλειοψηφίας της Νομοθετικής Βουλής. Η υπηρεσία ελέγχου της Κρατικής και Περιφερειακής λειτουργίας υπάγεται απευθείας εκ των Πρόεδρο.
ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΕΝΟΣ ΠΑΠΑ ΜΕ ΕΝΑ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ
Πριν κάποια χρόνια. Συνταξιδεύαμε με λεωφορείο από Αθήνα για Αγρίνιο. Και, σαν με είδε παπά, άρχισε να απαγγέλλει τον «Ύμνο της Αγάπης» του Αποστόλου Παύλου.
-Είστε εκπαιδευτικός; τον ρώτησα. Μια και έμοιαζε με παραδοσιακό δάσκαλο, απ’ αυτούς, που συνηθίζουν, στα χωριά, να κάνουν και τους ιεροψάλτες.
–Όχι, μου αποκρίθηκε, είμαι εισαγγελέας!
-«Στον ουρανό σε ζήταγα και στη γη σε βρήκα»! του είπα.
-Και πώς έτσι; με ρώτησε αιφνιδιασμένος. Μήπως έχεις προηγούμενα με κάποιον εισαγγελέα;
-Όχι! Απλά θα ήθελα, αν έχετε την καλοσύνη, να συζητήσουμε κάποιες απορίες, που έχω, σχετικά με τους δικαστικούς λειτουργούς.
-Ευχαρίστως, μου αποκρίθηκε, αν και δεν έδειχνε να νιώθει και τόσο ευχαριστημένος.
-Πρώτα-πρώτα δεν μπορώ, του είπα, να καταλάβω, ποια μπορεί να είναι η σχέση σας με τη δικαιοσύνη.
-Μα είμαστε ακριβώς αυτοί, που υπηρετούμε τη δικαιοσύνη!
–Κι όμως φοβούμαι μήπως ισχύει και στην περίπτωσή σας το «πάσα η δικαιοσύνη υμών ως ράκος αποκαθημένης(= όλη σας η δικαιοσύνη είναι ένα κουρελόπανο)», όπως λέει ο προφήτης Ησαΐας, σχετικά με την ανθρώπινη δικαιοσύνη.
-Δεν σας καταλαβαίνω.
-Πρώτα-πρώτα οι νόμοι, με βάση τους οποίους δικάζετε, είναι, σε ένα μεγάλο ποσοστό, άδικοι. «Κατ’ εικόνα και ομοίωση» της εκάστοτε άρχουσας τάξης: Οι βασιλιάδες νομοθετούσαν σύμφωνα με τα συμφέροντά τους. Οι φεουδάρχες ομοίως. Και οι τωρινοί τσιφλικάδες, οι βουλευτάδες με την λοιπή άρχουσα αναρχία νομοθετούν κι αυτοί σύμφωνα με τα συμφέροντά τους. Και είναι και το άλλο: Την ηγεσία των λειτουργών της Δικαιοσύνης την επιβάλλει η εκάστοτε εκτελεστική εξουσία. Που ασφαλώς επιλέγει τους «ημέτερους». Και ακόμη είναι και το σκάνδαλο της προνομιακής σας μισθοδοσίας. Το οποίο σας καθιστά εκ προϋποθέσεως άδικους απέναντι στο κοινωνικό σύνολο. Συνεπώς, για ποια δικαιοσύνη να μιλάμε;
-Σχετικά με τα δύο πρώτα-τη νομοθεσία, δηλαδή, και την ηγεσία της Δικαιοσύνης-συμφωνώ μαζί σας, είπε ο εισαγγελέας. Όμως γι’ αυτά δεν ευθυνόμαστε εμείς, αλλά η νομοθετική και η εκτελεστική εξουσία, που μας τα επιβάλλει. Θα διαφωνήσω όμως σχετικά με την προνομιακή μισθοδοσία. Η οποία έχει σκοπό να καθιστά τους δικαστικούς λειτουργούς απρόσβλητους από δωροδοκίες.
-Κι όμως, του είπα, στην πραγματικότητα η προνομιακή μισθοδοσία κάνει το ακριβώς αντίθετο απ’ αυτό, που φαίνεται ότι θέλει να αποτρέψει. Γιατί, σε τελική ανάλυση, δωροδοκεί, με την προνομιακή μισθοδοσία, για λογαριασμό της, τους δικαστικούς λειτουργούς. Και γι’ αυτό παρατηρούμε ότι κάθε φορά, που οι εξουσιαστές είναι αντιμέτωποι με απλούς πολίτες, οι δικαστικοί λειτουργοί αλληθωρίζουν, κατά κανόνα, προς την πλευρά της άρχουσας αναρχίας.
Και, όσο κι αν φαίνεται παράδοξο, ο εισαγγελέας συμφώνησε μαζί μου.
Η μόνη αχτίδα φωτός, στο σκοτεινό αδιέξοδο, φαίνεται να είναι η στάση κάποιων, ελάχιστων. Νομικών και δικαστικών λειτουργών. Οι οποίοι φαίνονται να διαθέτουν ακόμη κάποια ζώπυρα ευψυχίας. Και δεν κατάντησαν και αυτοί-κατ’ εικόνα και ομοίωση του κατεστημένου.
Αφού κατορθώνουν, παρόλα τα πλοκάμια της ξεπουλημένης νομοθετικής, εκτελεστικής και μιντιακής εξουσίας, να διατηρούν άγρυπνη και αδούλωτη τη συνείδησή τους.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ
Επειδή ο θεσμός του κόμματος προσπαθεί να αντικαταστήσει μέσω εκλεγμένων οργάνων, την άμεση παρουσία των πολιτών στα κέντρα λήψης αποφάσεων και ελέγχου, η δημοκρατική τους συγκρότηση και λειτουργία αποτελεί τον θεμέλιο λίθο του δημοκρατικού πολιτεύματος. Η πραγματικότητα απογοητεύει. Η πιο ουσιαστική και αναγκαία κοινωνική παρέμβαση που πρέπει να επιχειρηθεί, , είναι η θεσμική παρέμβαση στη δομή και λειτουργία των κομμάτων, ως φορέων της αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας.
΄Ετσι θεσμικά πρέπει να κατοχυρωθούν κανόνες, μερικούς τους οποίους αναφέρουμε παρακάτω :
- Tα καταστατικά των κομμάτων πρέπει να καταστούν θεσμικά, ως δεσμευτικά έγγραφα λειτουργίας τους και κάθε καταστρατήγησή τους να αντιμετωπίζεται αυστηρά από το πολίτευμα, ως πολιτειακό ολίσθημα.
- Να αναβαθμιστεί ο ρόλος του «μέλους του κόμματος» καθότι επιτελεί πολιτικό λειτούργημα, ίσης σημασίας με εκείνο οποιουδήποτε εκλεγμένου. Το πολίτευμα πρέπει να εγγυάται και να καθορίζει τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα των μελών των κομμάτων.
- Δεν πρέπει να υπάρχουν μέσα στο κάθε κόμμα όργανα που δεν έχουν εκλεγεί με άμεσο τρόπο,
- Οι υποψήφιοι για όλα τα αξιώματα ψηφίζονται από τα μέλη και τους δηλωμένους φίλους του κόμματος,
- Οι υποψήφιοι επιβάλλεται : α) να μην έχουν δικαστεί ή εκκρεμούν δίκες για βαριά πλημμελήματα και κακουργηματικές πράξεις, β) έχουν 8ετή πραγματική επαγγελματική προϋπηρεσία, γ) καταθέτουν όλα τα τυχόν αφανή έ εμφανή περιουσιακά στοιχεία της οικογένειάς των και συγγενών Α΄ βαθμού, δ) δεν δικαιούνται να γίνονται Υπουργοί ή Κρατικοί Αξιωματούχοι, ε) δεν δικαιούνται να εκλεγούν πέραν των οκτώ (8) ετών ή το μέγιστο σε τρεις εκλογές, στ) εκλεγείς βουλευτής αποβάλλεται του αξιώματός του, εάν με δημοψήφισμα ζητηθεί από το λαό με διπλάσιους ψήφους από αυτούς που εκλέχτηκε.