ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ
Ο πολιτισμός έχει ως βασικό συστατικό την λέξη <<πόλις>> η οποία ανάγεται στο ρήμα <<πελω>> που σημαίνει συναναστρέφομαι και συμβιώνω. Άρα βασικό χαρακτηριστικό του πολιτισμού είναι η διάθεση του ατόμου για <<ΟΜΑΔΙΚΗ ΣΥΜΒΙΩΣΗ>> με την αποδοχή της θεμελιώδους αρχής της εξέλιξης της ευγενούς συμπεριφοράς και της εξωτερίκευσης της ηθικής του ατόμου.
ΠΡΟΤΑΣΗ
Σε ξενοδοχεία παραθερισμού στην Ελλάδα και άλλες χώρες κάνω διακοπές εδώ και πολλά χρόνια. Εις τα ξενοδοχεία αυτά διαμένουν τουρίστες από διάφορα Κράτη. Θεωρώ ότι η πολυεθνική συνάθροιση ανθρώπων και μάλιστα σε περίοδο διακοπών θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, εάν στους ανθρώπους αυτούς προσφερόταν στοιχεία του πολιτισμού και των παραδόσεων του λαού, τον οποίο επισκέφτηκαν. Ένα στοιχείο είναι η διατροφή ( πράγματι η Ελληνική διατροφή διαφημίζεται πολύ και εφαρμόζεται λίγο, αλλά οπωσδήποτε άρχισε να αναγνωρίζεται) και πρόσθετα το θέατρο, η μουσική, ο χορός, κλπ.
Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν αναδεικνύεται ο Πολιτισμός της χώρας μας, μέσα από θεατρικές ή άλλες παραστάσεις , με κωμωδίες και άλλα δημιουργήματα, τα οποία άλλωστε αναγνωρίζουν και σέβονται τουλάχιστον οι λαοί της Ευρώπης. Η ίδρυση σχολής (έστω σε επίπεδο ΤΕΙ) θα δώσει εργασία σε μερικές χιλιάδες ηθοποιούς, διασκεδαστές και σίγουρα θα ανανεώσει την μνήμη και την αγάπη όλων των λαών για τον Ελληνικό Πολιτισμό.
Αντί αυτού οι Διασκεδαστές σήμερα είναι εργαζόμενοι νέοι από άλλους λαούς, προσφέροντας ρηχή διασκέδαση έξω από την Ελληνική κουλτούρα.
Άραγε τα ξενοδοχεία παραθερισμού δεν θα πρέπει να είναι εστίες γνωριμίας των πελατών τους, με τις παραδόσεις και τον Πολιτισμό της χώρας που επισκέπτονται; Θεωρώ ότι οι επισκέπτες θα το ήθελαν με πολύ ενδιαφέρον και μάλιστα όταν τους προσφέρεται με ευχάριστο και διασκεδαστικό τρόπο.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΕΤΗ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ
Η Αρετή είναι ανώτερη από τον πλούτο και χρησιμότερη από την υψηλή καταγωγή.
Γιατί, όσα είναι αδύνατα για τους άλλους, αυτή τα καθιστά δυνατά.
ΠΡΟΤΑΣΗ
Είμαι ένας πολίτης μίας κοινωνίας μέσα στην οποία ζω.
Ο τίτλος του Πολίτη με κάνει υπερήφανο και εύχομαι ο κάθε συνάνθρωπος μου να αισθάνεται υπερήφανος, που έχει τον σεβαστό αυτό τίτλο, του Πολίτη.
Εχω την απορία, πως γίνεται σεβαστός ο τίτλος του πολίτη; Και ενώ βρίσκω, ότι εγώ θα ήθέλα να με αισθάνονται ότι είμαι σημαντικός και σεβαστός ως πολίτης, πολλές φορές όμως συλλαμβάνω τον εαυτό μου να συμπεριφέρεται σε άλλους πολίτες με ένα τρόπο σαν να μην είναι σημαντικοί και σεβαστοί οι άλλοι.
Όταν εκ των υστέρων σκέφτομαι την συμπεριφορά μου, η συνείδησή μου δεν είναι ικανοποιημένη, αλλά το ίδιο λάθος το ξανακάνω.
Έτσι με τα χρόνια κατάλαβα, ότι για να σέβομαι τους συνανθρώπους μου, πρέπει να είμαι συνεπής με τη συνείδηση μου. Δηλαδή οι πράξεις μου να ανταποκρίνονται με τα λόγια μου και αυτά με τις σκέψεις μου και τα αισθήματα μου.
Θέλει θάρρος να είσαι συνεπής, γιατί οι συνθήκες σε αναγκάζουν πολύ συχνά άλλα να σκέφτεσαι άλλα να λες και άλλα να πράττεις.
Όταν όμως συμπεριφέρθηκα με συνέπεια, ακόμα και σε κακές μου πράξεις , δεν είχα παρεξηγήσεις, γιατί οι συνάνθρωποι μου γνώριζαν τον σκοπό μου και την ανάλογη συμπεριφορά μου.
Επιπλέον με την συνέπεια κέρδισα την εμπιστοσύνη των συνανθρώπων και τον σεβασμό.
Τότε ένοιωσα ως μία σεβαστή προσωπικότητα.
Ένιωσα περήφανος πολίτης και μπορούσα να διεκδικώ την καλή και ευγενική συμπεριφορά από τους άλλους.
Και τότε είχα το θάρρος να απαιτώ το δίκιο μου αποφασιστικά και τότε αναρωτήθηκα, ότι ο άνθρωπος ο οποίος άλλα λέει και άλλα κάνει μάλλον θα πρέπει, από τον Νόμο, να θεωρείται ότι παρανομεί και να καταδικάζεται από από το Νόμο και την κοινωνία, σε υποχρεωτική Κοινωνική Υπηρεσία, ως ποινή και μάλιστα βαρύτερη, όταν ο λόγος του ανθρώπου είναι δημόσιος.
ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ
Είμαι ένας πολίτης που ζει μέσα σε μία κοινωνία, την οποία θεωρώ ότι υπηρετεί ένα Κράτος, το οποίο διαχειρίζονται άνθρωποι, που εμείς οι πολίτες υποτίθεται ότι επιλέξαμε ελεύθερα.
Θεωρώ λοιπόν ότι είμαι ένα μικρό συστατικό μέρος της Κοινωνίας και του Κράτους και δεν μπορώ να καταλάβω πως είναι δυνατόν το Κράτος να πηγαίνει κακά και εγώ μαζί με όλους τους πολίτες να περνάμε καλά, όπως δεν μπορώ να καταλάβω το αντίθετο.
Δεν μπορώ να δεχτώ τους θριάμβους των πολιτικών αντιπροσώπων μας όταν παρουσιάζουν αριθμούς που ευημερούν για το Κράτος και οι συμπολίτες μου, κατά πλειοψηφία, δυστυχούν.
Μας παρουσιάζουν οικονομικούς δείκτες για το ΑΕΠ, για το κατά κεφαλή εισόδημα, για πλεονάσματα ή ελλείμματα, για ποσοστά χρέους, για αναλογίες οικονομικών δεικτών και άλλα πολλά, όλα σχετικά με τον συνολικό πλούτο, ο οποίος επιβαλλεται να μας φοβίζει, όταν δεν πηγαίνει καλά, και ενθουσιάζει λίγους, όταν πηγαίνει καλά.
Για την καθημερινή ζωή των πολιτών, δεν υπάρχουν στατιστικές, δεν υπάρχουν δείκτες, δεν μετρούν αν η ποιότητα ζωής μας είναι καλή ή κακή, δεν μετρούν αν υπάρχει ευτυχία ή δυστυχία.Και όμως όλα αυτά μετρούνται, και πρέπει να δημοσιεύονται για να αναδεικνύουν τα πραγματικά προβλήματα των πολιτών και όχι μόνο τον συνολικό πλούτο, που άλλωστε δεν γνωρίζει ο πολίτης πως διανέμεται και που συσσωρεύεται.
Πολλοί κοινωνικοί παράγοντες που επηρεάζουν τους πολίτες στο σύγχρονο τρόπο ζωής, όπως η μοναξιά, το χαμηλό εισόδημα, η ανεργία, ο κοινωνικός αποκλεισμός, και στο αντίβαρο τους ο ατομικισμός, ο καταναλωτισμός και άλλα επηρεάζουν την ποιότητα ζωής, στην οποία πρέπει να συμπεριλάβουμε την ποιότητα του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο ζει το άτομο. Ένα ποιοτικό περιβάλλον, το οποίο
1) Διασφαλίζει βασικές ανάγκες (τροφή, στέγη, εθνική και δημόσια ασφάλεια, περίθαλψη, υποδομή και ανάπτυξη, ανθρώπινα δικαιώματα)
2) Προσφέρει ευκαιρίες στα πλαίσια των δυνατοτήτων του ατόμου (εργασία, μόρφωση, εισόδημα, πρόσβαση σε νέες τεχνολογίες και στην πληροφορία γενικά)
3) Προσφέρει στο άτομο την δυνατότητα να ελέγχει και να επιλέγει τις αποφάσεις του (Δημοκρατία, Ελευθερία)
Όλα τα παραπάνω στοιχεία είναι μετρήσιμα και δείχνουν αναλυτικά την ποιότητα ζωής των πολιτών. Και όλοι οι διαχειριστές, αντιπρόσωποι των πολιτών, πρέπει να απολογούνται και να βάνουν στόχους, αναλυτικά, με τα στοιχεία αυτά που καθορίζουν την ποιότητα ζωής των πολιτών και να μην φοβερίζουν ή να ενθουσιάζουν τους πολίτες μόνο με δείκτες που αφορούν τον πλούτο, συνήθως μάλιστα των ολίγων.
Όταν οι δείκτες της ποιότητας ζωής είναι καλοί και αναλυτικοί, τότε μπαίνει η βάση της ευτυχίας των πολιτών.