Το σημαντικότερο ίσως κίνητρο για ανάπτυξη δραστηριότητας, είναι αυτό της επιβίωσης.
Αυτή η δραστηριότητα εμπεριέχει το στοιχείο της αναζήτησης, δηλαδή της ζήτησης και της απόκτησης του αγαθού που είναι αναγκαίο.
Συχνά για να αποκτηθεί το αναγκαίο αγαθό, το διεκδικούμε, ενώ παράλληλα το ίδιο αγαθό, το διεκδικούν και άλλοι.
Η προσπάθεια λοιπόν, και το αποτέλεσμα της, είναι νόμος της φύσης όχι μόνο για επιβίωση, αλλά και για ικανοποίηση επιθυμιών, για την δημιουργία υλικών και άυλων αγαθών, την παραγωγή, κλπ.
Το αποτέλεσμα λοιπόν, μάλλον είναι ο σκοπός, της κάθε δραστηριότητας.
Θα αναλύσουμε λοιπόν στοιχεία των αποτελεσμάτων, στις οικονομικές και κοινωνικές δραστηριότητες.
Α) ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Τα οικονομικά αποτελέσματα δεν έχουν αυτοσκοπό το κέρδος.
Το κέρδος είναι το μέσον, δια του οποίου μπορούν να επιτευχθούν:
Α) Κυριαρχία
Β) Ανάπτυξη ή Μεγέθυνση
Γ) Κοινωνικοί σκοποί
Δ) Βελτίωση συνθηκών εργασίας
Ε) Κάλυψη ζημιών, κλπ.
Το κέρδος λοιπόν είναι ένα αποτέλεσμα, η ύπαρξη του οποίου δίνει το δικαίωμα στον δημιουργό του, να το διαθέσει κατά βούληση ή όπως τον προτρέπουν με κίνητρα ή όπως του επιβάλλουν με θεσμούς.
Η ύπαρξη ενός λογικού κέρδους, είναι πολύ ωφελιμότερο, από την ανυπαρξία κέρδους.
Θα πρέπει να αναλογιστούμε, ότι η ανυπαρξία κέρδους σημαίνει ότι οι δαπάνες κάλυψαν το προσδοκόμενο ποσόν του κέρδους.
Είναι λοιπόν καλύτερα να καλύπτονται όλα τα έσοδα με δαπάνες ή να περισσεύουν έσοδα παρουσιάζοντας κέρδος, το οποίο θα είναι ένα κίνητρο που δίνει την δυνατότητα, επιλεκτικής διάθεσης του, για πολλούς σκοπούς.
Τα παραπάνω, ως βάση ανάλυσης, περιμένουμε να γεννήσουν καινοτόμες προτάσεις, πιο χρήσιμες για την πρόοδο και την κατανόηση των δραστηριοτήτων των πολιτών.
Β) ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Το κοινωνικό αποτέλεσμα ενός οργανισμού ή μιας επιχείρησης (ιδιωτικής ή κρατικής) είναι έμμεσο ή άμεσο.
Άμεσο κοινωνικό αποτέλεσμα, επιτυγχάνουν οι πάσης φύσεως δραστηριότητες, οι οποίες έχουν σκοπό την επίτευξη ενός κοινωνικού αποτελέσματος..
Έμμεσο κοινωνικό αποτέλεσμα, επιτυγχάνουν επίσης οι κάθε μορφής επιχειρήσεις ή οργανισμοί διότι:
Οι δαπάνες, που είναι υποχρεωμένες να κάνουν, είναι έσοδα ή ωφέλεια άλλων πολιτών ή επιχειρήσεων.
Παράδειγμα, η προσφορά θέσεων εργασίας, η αγορά υλικών, η προμήθεια γνώσεων, κλπ.
Από κοινωνικής πλευράς βλέπουμε θετικά λοιπόν όλες τις δραστηριότητες, αρκεί βέβαια να λειτουργούν οι δραστηριότητες αυτές μέσα σε κανόνες που δεν επιτρέπουν την αυθαιρεσία, την απληστία, την ασυδοσία.
Ακόμα και το κέρδος μπορεί να έχει καλά κοινωνικά αποτελέσματα άμεσα ή έμμεσα.
Θα ήταν λοιπόν πολύ ωφέλιμο να είναι μετρήσιμο το κοινωνικό αποτέλεσμα, όπως μετρήσιμο είναι και το οικονομικό αποτέλεσμα.
Η μέτρηση αυτή μπορεί να γίνει απλά, καταγράφοντας όποια κοινωνική ωφέλεια δημιουργεί μία δραστηριότητα εν σχέση με το κόστος που απαιτείται.
Ίσως έτσι, να πέσουν πολλά ταμπού, που δημιουργεί η άγνοια και η ημιμάθεια και να βασίσουμε τους προβληματισμούς μας και τις προτάσεις μας, σε ουσιαστικά θέματα τα οποία επηρεάζουν την ηθική λειτουργία κάθε δραστηριότητας.
Πριν όμως παραθέσουμε μερικά ουσιαστικά θέματα, θα πρέπει να συμφωνήσουμε σε μία βασική αρχή, αν θέλουμε.
Η αρχή αυτή ξεκαθαρίζει ότι η ελευθερία δεν σημαίνει ασυδοσία.
Όταν λέμε π.χ. ελεύθερη αγορά δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι καθένας μπορεί να κάνει ότι θέλει όπως θέλει, και να προσδοκούμε, ότι αν παρανομεί θα τιμωρηθεί και τους διώκτες του θα τους κάνουμε ήρωες.
Για να παράγουν κοινωνικά αποτελέσματα όλες οι δραστηριότητες πρέπει να γίνουν αποδεκτοί μερικοί βασικοί κανόνες και ενδεικτικά παραθέτουμε.
- Η ανωνυμία των ιδιοκτητών, διαφόρων μορφών εταιρειών πρέπει να καταργηθεί, τουλάχιστον ως ανεξήγητη.
- Οι τράπεζες και άλλες χρηματοδοτικές εταιρείες πρέπει να είναι συνυπεύθυνες, για την αποπληρωμή των δανείων τους, διότι πρώτον είναι μία επαγγελματική επιλογή τους και δεύτερον πρέπει να ενεργούν με συμπαράσταση στον δανειολήπτη, για να είναι ικανός να τους επιστρέψει τα δάνεια.
- Για την υγεία της ανθρωπότητας και την επιβίωση όλων των λαών, οι μεταφορές φρέσκων προϊόντων, πρέπει να μεταφέρονται στις κεντρικές αγορές κατανάλωσης άμεσα και δωρεάν , με συνεισφορά Διεθνούς Οργανισμού.
- Αντί βοηθημάτων σε φτωχότερους λαούς να παρέχονται εκπτώσεις επί των τιμών των αγαθών και τεχνογνωσία παραγωγικής δημιουργίας. Έτσι θα απεξαρτητοποιηθούν από την αρρώστια της επαιτείας.
- Πλήρη και αποτελεσματική εφαρμογή νόμων κατά του Αθέμιτου Ανταγωνισμού, με έλεγχο της πηγής των κεφαλαίων, της παραπλανητικής διαφήμισης, της κάτω του κόστους πώλησης ,της φορολόγησης ανάλογα της πολυτέλειας, την καθιέρωση ελάχιστης τιμής κλπ.
- Ο Ανταγωνισμός είναι παράνομος όταν γίνεται μεταξύ έστω και ελάχιστα διαφορετικών προϊόντων, χωρίς να αναδεικνύεται η ποιοτική διαφορά. Ετσι νεφελώδης ανταγωνισμός προσφέρει φθηνότερες τιμές για ποιοτικά κατώτερα προϊόντα, με αποτέλεσμα να εκφυλίζεται συνεχώς η ποιότητα της ζωής.
- Οι μικρομεσαίες και πολύ μικρές επιχειρήσεις να έχουν την ίδια εύκολη πρόσβαση, στην πληροφόρηση, την τεχνογνωσία και την ίδια αντιμετώπιση νομικά και χρηματοδοτικά.
Οι παραπάνω προτάσεις, αναφέρονται ενδεικτικά, για να τονίσουμε ότι μόνο μέσα σε τέτοιες συνθήκες λειτουργίας, όλες οι δραστηριότητες ιδιωτικές, κοινωνικές και κρατικές θα αναδείξουν τα κοινωνικά αποτελέσματα που παράγουν άμεσα ή έμμεσα.
ΓΙΑ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ
ΟΙ ΜΙΣΘΟΦΟΡΟΙ ΤΩΝ ΚΕΦΑΛΑΙΩΝ
Στην καθημερινότητα οι πολίτες και οι επιχειρήσεις τους, παρέχουν τις νόμιμες υπηρεσίες τους ή προϊόντα και τα ανταλλάσουν με το καθαρό χρήμα.
Αυτό είναι η Πραγματική Οικονομία. Πόσο μεγάλο μέγεθος έχει μέσα στο σύνολο των Παγκόσμιων συναλλαγών; Μόνο το 1%
Εάν θέλουμε να βάλουμε στην Πραγματική Οικονομία και τα Τραπεζικά δάνεια τα οποία είναι το 6% των Παγκόσμιων συναλλαγών, τότε γνωρίζουμε ότι η Πραγματική Οικονομία είναι το 7% των Παγκόσμιων συναλλαγών.
Όλες οι υπόλοιπες συναλλαγές, δηλαδή το 93% των Παγκοσμίων συναλλαγών, είναι συμβόλαια και τίτλοι τα οποία κατέχουν οι Παγκόσμιοι Επενδυτές και έχουν υπό την διαχείριση τους , το συσσωρευμένο Παγκόσμιο Χρήμα (Κρατών, Ασφαλιστικών Ταμείων, Ταμιευτηρίων, Ασφαλίστρων κινδύνων, κερδών επιχειρήσεων, κλπ) το οποίο διακινούν ως Διαχειριστές μισθοφόροι, ονομαζόμενοι <<καρχαρίες>> (hedge funds) ή γύπες (vulture funds) ή αρπακτικά (equity funds).
Όλοι αυτοί βρίσκονται σε μόνιμη επιφυλακή, επιδιώκοντας να επωφεληθούν από τυχόν ξεπούλημα κάθε είδους περιουσιακών στοιχείων.
Στην κατάσταση αυτή, αλλοίμονο σε αυτόν ή την κοινωνία που βρίσκεται στην ανάγκη να ξεπουλήσει. Ή είναι άτυχος , ή επιπόλαιος, ή Κοινωνικός προδότης.
Ένας διακρατικός νόμος για την φορολόγηση των Παραγώγων και των τιτλοποιήσεων ως και η υποχρεωτική επένδυση τους στην παραγωγή και την ανάπτυξη, τουλάχιστον ενός ποσοστού αυτών, θα άλλαζε την Παγκόσμια οικονομία προς όφελος των λαών.
ΔΙΑΛΟΓΟΣ: ΗΘΙΚΗ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ, ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΗ ΠΡΟΟΔΟΥ
ΕΡΩΤΗΣΗ: Είμαι ένας καλός και απλός άνθρωπος, που το μόνο που θέλω είναι τα βασικά μιας ευπρεπούς ζωής, και προτιμώ να υπάρχουν κάποιοι άλλοι ικανοί, δραστήριοι, νευρώδεις και κινητικοί στο σώμα και το μυαλό, να δημιουργούν ανάπτυξη και εγώ να απολαμβάνω την ζωή μου εργαζόμενος με ηρεμία, κρίνοντας τα πάντα στις εκλογές, αποφασίζοντας για το καλύτερο, έστω και εάν την απόφαση μου δεν την πολυσέβονται οι κοινωνικοί αντιπρόσωποι μου και να μπορώ έτσι να απολαμβάνω στην καθημερινότητα μου, όλες τις ιδιαίτερες προσωπικές επιθυμίες μου. Γιατί να συμμετέχω, να διαπληκτίζομαι, να προβληματίζομαι και τελικά χωρίς να είμαι σίγουρος ότι η συμμετοχή μου είναι ωφέλιμη;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Όποια κοινωνία λειτουργεί με δημοκρατικό πολίτευμα σίγουρα διέπεται από βασικούς νόμους ηθικής. Στην λειτουργία όμως της κοινωνίας καθημερινά δημιουργούνται οικονομικές δράσεις, βασισμένες σε σκέψεις και επινοήματα των ανθρώπων, οι οποίες νομοθετούνται από την πολιτική Αντιπροσωπεία προκειμένου να λειτουργήσουν νόμιμα. Αυτοί οι λειτουργικοί νόμοι, πολλές φορές δεν ανταποκρίνονται στο κοινό αίσθημα δικαίου αλλά νομιμοποιούν δράσεις, οι οποίες αντιτίθενται σε αυτό, με αποτέλεσμα να μην υπηρετούν μια κοινή ηθική συμπεριφορά. Καθιερώνοντας λοιπόν, ως υπέρτατο νόμο την ΗΘΙΚΗ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ δεν καταστρέφουμε ότι υπάρχει, δεν απαγορεύονται οι δράσεις που δημιουργούνται, αλλά όλοι οι νόμοι, οι Διοικητικές και δικαστικές αποφάσεις πρέπει να υπακούουν στην κοινή ηθική της κοινωνίας που διέπει όλους τους ανθρώπους και κάθε νόμος ή πράξη να ακυρώνεται ως αντισυνταγματικός με την αιτιολογία ότι δεν ανταποκρίνεται σε αυτήν.
Όσον αφορά την ηρεμία και την ευτυχία που θέλεις να κατακτήσεις στην καθημερινότητα σου πρέπει να σκεφτούμε πως θα την κερδίσεις εσύ και κάθε άνθρωπος. Εάν έχεις τους αντιπροσώπους σου στην διαχείριση όλων των θεμάτων της κοινωνίας, αυτοί αποφασίζουν μεν μόνοι τους, αλλά έρχονται συνήθως σε δύσκολη θέση υπακούοντας ή ταυτιζόμενοι με τους κομματικά ή οικονομικά ισχυρότερους,. Αυτό συμβαίνει γιατί για κάθε θέμα υπάρχουν διαφορετικές απόψεις και συμφέροντα και σε αυτές τις αποφάσεις δεν ρωτάτε ο πολίτης.
Δεν μπορείς λοιπόν, να είσαι πάντα σύμφωνος με τις αποφάσεις και όταν αυτές σε επηρεάζουν αρνητικά αγανακτείς και δεν είσαι ήρεμος και ευτυχής. Είναι λοιπόν, πολύ καλύτερα να συμμετέχεις να ακούγεται θεσμικά η κάθε άποψη σου για κάθε θέμα, γιατί ο καθένας στον τομέα του, γνωρίζει περισσότερα για τα θέματα που τον απασχολούν. Υποχρεωτικά λοιπόν θα σου δοθούν εξηγήσεις, και αν ακόμη απορρίψουν τις απόψεις σου, θα σου τις αιτιολογήσουν και αυτή ακριβώς η αιτιολογία, εάν είναι πλήρης, θα σου δώσει ηρεμία και ευτυχία. Τότε μόνο θα ενεργοποιηθείς συνειδητά με κέφι για πρόοδο.
ΔΙΑΛΟΓΟΣ: ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΩΝ
ΕΡΩΤΗΣΗ : Καταρχάς, όποιο δημοκρατικό σύστημα έχει μια κοινωνία, το οργανώνει με τρόπο ώστε οι πολίτες να μπορούν να εκφράζονται ελεύθερα και ανεπηρέαστα κατά το δυνατόν.
Το δικαίωμα του πολίτη να εκφράζει την γνώμη του μόνος του ή με άλλους μαζί μέσα από απλές ομάδες επαγγελματικές ή μη, ή συλλόγους κλπ πρέπει η κοινωνία να το κατοχυρώσει και η μεν γνώμη ή πρόταση των πολιτών πρέπει να είναι τεκμηριωμένη, τα όργανα όμως της πολιτείας (Δημοτικό Συμβούλιο ή Βουλή του Κράτους ή της Περιφέρειας) επιβάλλεται να τα συζητούν και να απαντούν επίσης τεκμηριωμένα.
Αυτή η βασική αρχή, με την ανάλογη οργάνωση της πολιτείας και με απλές διαδικασίες, ολοκληρώνει την δημοκρατική λειτουργία μιας πολιτείας και τους πολίτες αυτής. Πέραν όμως του τρόπου λειτουργίας πρέπει να υπάρχουν και θεσμοί απαράβατοι, οι οποίοι με την καθιέρωση τους από την κοινωνία θα υποχρεώνουν τον κάθε πολίτη αυτής, να τους σέβεται.
Ενδεικτικά θα αναφέρω σε μια ουσιαστική λειτουργία των οικονομικών δραστηριοτήτων, όπως είναι η σχέση και η ευθύνη που αφορά τον ιδιοκτήτη ενός αγαθού και τον διαχειριστή αυτού.
Ο ιδιοκτήτης του αγαθού, έχει ηθική υποχρέωση το αγαθό που κατέχει να λειτουργεί χρήσιμα για την κοινωνία. Ο διαχειριστής του αγαθού αυτού (άσχετο εάν είναι το ίδιο ή άλλο πρόσωπο) πρέπει να διαχειρίζεται το αγαθό αυτό χρήσιμα για τον ιδιοκτήτη, τον ίδιο και την κοινωνία. Είτε το αγαθό είναι ατομικής ιδιοκτησίας είτε αυτό είναι κοινωνικής ιδιοκτησίας. Ο ιδιοκτήτης με τον διαχειριστή δεν έχουν σχέση ιδεολογίας αλλά έχουν σχέση ωφέλιμης λειτουργίας του αγαθού. Θα πρέπει λοιπόν να ξεκαθαρίσουμε με το πλέον ηθικό τρόπο την ευθύνη που έχει ο ιδιοκτήτης, την ευθύνη που έχει ο διαχειριστής ή και οι δύο μαζί.
Τοποθετούμαι λοιπόν, με ένα ερώτημα: εάν σε ένα αγαθό ιδιοκτήτης είναι η κοινωνία, τι ευθύνη έχει στην διαχείριση των αγαθών η ίδια η κοινωνία ή τι ευθύνη έχει ο διαχειριστής ο οποίος ορίζεται έστω και έμμεσα από την κοινωνία και εάν έχουν ευθύνη και οι δύο, από ποιόν και πώς θα αποδοθούν οι ευθύνες;
Επειδή η ανευθυνότητα δεν ικανοποιεί το κοινό αίσθημα της ηθικής για την διαχείριση της οικονομίας, θα πρέπει να τοποθετηθείς με την άποψης σου.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Πρώτα θέλω να σας πω ότι σπούδασα οικονομικά και έχω άποψη γιατί πέραν από τις σπουδές μου έχω μελετήσει πολλά βιβλία διακεκριμένων οικονομολόγων. Οι απόψεις των οικονομολόγων αναλύουν πως λειτουργεί ή πως πρέπει να λειτουργεί ένα σύστημα, το οποίο εκπροσωπεί μία πολιτική ιδεολογία. Εδώ δεν συζητάμε για τον τρόπο της οικονομικής οργάνωσης, ενός πολιτικού συστήματος. Είμαι ευτυχής γιατί συζητάμε, τον χρήσιμο και ηθικό τρόπο της ατομικής ή κοινωνικής οικονομικής διαχείρισης, ανεξάρτητα την οικονομική κατεύθυνση, που επιβάλλει ο λαός, μέσω ενός πολιτικού κόμματος. Πράγματι δεν μπορώ να αρνηθώ ότι μια ΗΘΙΚΗ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ πρέπει νομοθετημένη συνταγματικά να διέπει κάθε οικονομική πράξη. Επίσης, δέχομαι ότι η διαχείριση ενός οικονομικού οργανισμού ή επιχείρησης δεν είναι θέμα πολιτικό όσο είναι θέμα χρηστής, χρήσιμης και ηθικής διαχείρισης, η οποία πρέεπι να διέπεται από Κοινωνική Ευθύνη. Εάν όμως η διαχείριση έχει κακά αποτελέσματα σημαίνει ό τι το κακό έγινε, έστω και αν υπάρχουν πολλοί νόμοι που δεν επιτρέπουν ή τιμωρούν τους υπευθύνους για τα κακά αποτελέσματα., όμως διαχειριστές πάντα έχουν δικαιολογημένα ή όχι, μια δικαιολογία.
Μάλλον αγαπητέ μου ότι πρέπει να ολοκληρώσουμε την Δημοκρατία μας, στο θέμα της διαχείρισης των οικονομικών δραστηριοτήτων και να προλαβαίνουμε, κατά το δυνατόν, το κακό και συμμετέχοντας να είμαστε όλοι υπεύθυνοι. Θα παρακαλούσα μάλιστα μια νέα συζήτηση και με άλλους πολίτες για να αναλύσουμε Συνταγματικούς Νόμους που θα αποτελούν Ηθική Πειθαρχία στην οποία πρέπει να υπακούει κάθε οικονομική δραστηριότητα.
Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
ΤΡΟΠΟΙ ΣΚΕΨΗΣ
ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΦΙΛΟΔΟΞΟΥΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΒΙΟΛΟΓΙΑ
O ΧΑΣΑΠΗΣ ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΕΙ ΚΡΕΑΣ ΕΠΕΙΔΗ ΕΣΕΙΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΑΤΕ ΑΛΛΑ ΕΠΕΙΔΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΑΕΙ ΕΚΕΙΝΟΣ.
ΑΝ ΟΙ ΧΩΡΕ ΠΑΡΑΓΟΥΝ ΑΥΤΟ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ – ΜΑΓΚΟ, ΨΑΡΙΑ, ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ-ΘΑ ΒΓΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΚΕΡΔΙΣΜΕΝΟΙ.