Τις τελευταίες δεκαετίες οι κοινωνίες όλης της γης λειτουργούν μέσα σε ιστορικά πρωτοφανείς συνθήκες. Οι συνθήκες αυτές διέπονται από έναν υπέρτατο νόμο, αυτόν της αυτορρύθμισης, που σημαίνει ότι ο καθένας μπορεί να ρυθμίζει τις δραστηριότητές του, από τις οποίες προσδοκά κάποιο όφελος, κυρίως κέρδος ή εξουσία.
Η απόλυτα ελεύθερη δράση, αν και ακούγεται αρχικά ευχάριστα, ουσιαστικά δίνει το δικαίωμα στους δυνατότερους να δρουν ασύδοτα, ελεύθερα, τις περισσότερες φορές εις βάρος των ασθενέστερων, καθώς μπορούν επιπρόσθετα να νομοθετούν και να νομιμοποιούν, μέσω της όποιας εξουσίας, τις πράξεις τους, στο όνομα μιας ανεμπόδιστης ελευθερίας. Έτσι επιβάλλονται στις κοινωνίες οικονομικά πρότυπα, με θεωρίες καζίνου πολλές φορές, δημοκρατίες ανήμπορες και ελάχιστα ελεγκτικές, ισοπεδωτικές μορφές παιδείας, τέχνης και συμπεριφοράς, που κατεδαφίζουν την ιδιαιτερότητα της κάθε κοινωνίας και τέλος δημιουργούνται λαοί- έρμαιο μιας παντοδύναμης προπαγάνδας που ονομάζεται διαφήμιση.. Και διερωτόμαστε:”Είναι ελευθερία αυτή, η οποία καταπιέζει την ελευθερία του άλλου”;
Θα την λέγαμε ασυδοσία. Οι κοινωνίες δεν μπορούν δυναμικά να γκρεμίσουν την παντοδυναμία των δυνάμεων της αυτορρύθμισης. Πρέπει όμως να συνειδητοποιήσουν ότι οι οργανωμένες κοινωνίες γίνονται η κυρίαρχη δύναμη της ανθρωπότητας, όταν οργανωθούν, καθώς μπορούν να γίνουν ένα σεβαστό λειτουργικό μέρος των παγκόσμιων δυνάμεων, με σκοπό να επέλθει μια λειτουργική ισορροπία, ωφέλιμη για όλους. Αυτήν την κοινωνική οργάνωση δεν την προσφέρει ο τρόπος που λειτουργούν στην πράξη οι σημερινές δημοκρατίες. Αναπόφευκτα οι λαοί πρέπει να προχωρήσουν, να οργανώσουν και να ισχυροποιήσουν όσο ποτέ την θέση τους. Ήλθε η εποχή για την ολοκλήρωση της δημοκρατίας με την συντεταγμένη συμμετοχή των πολιτών κάθε κοινωνίας καθημερινά και παντού.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
– Οι ενήλικες δεν πρέπει να είναι πια στο περιθώριο. Μπορούν να προσφέρουν από εκλεγμένα μεταξύ τους σώματα, τις συμβουλές τους και τις παρατηρήσεις τους και θα δικαιούνται αναλυτικές απαντήσεις άμεσα, από τα σώματα των πολιτικών αντιπροσώπων όλων των επιπέδων, τα οποία δημοκρατικά έχουν εκλεγεί για να αποφασίζουν ως αντιπρόσωποι της κοινωνίας.
– Οι εθελοντές, οι οποίοι με ευγενή αισθήματα, προσφέρουν υπηρεσίες στον τόπο τους, αφιλοκερδώς και ανιδιοτελώς, δεν πρέπει να είναι πια επαίτες, αλλά συντεταγμένα θα εκπροσωπούν τους συλλόγους τους, θα δημιουργούν εκλεγμένα σώματα και θα προσφέρουν στους εκλεγμένους πολιτικούς αντιπροσώπους της κοινωνίας, συμβουλές και παρατηρήσεις και θα δικαιούνται ( με θεσμικό δικαίωμα) άμεσα αναλυτικές απαντήσεις.
– Τα Δημοτικά συμβούλια και οι Περιφερειακές βουλές , εκτός των εκλεγμένων μελών τους, οι οποίοι είτε είναι άτομα ικανά ή όχι, είναι κυρίως στρατευμένα άτομα ιδεολογιών ή συμφερόντων, θα πρέπει να απαρτίζονται κατά 30-40% από άτομα αδέσμευτα από πολιτικά κόμματα και προτεινόμενα από ένα καθορισμένο αριθμό συμπολιτών και κατά τις εκλογικές διαδικασίες θα κληρώνονται, χωρίς να χρειάζεται η πρόταση κανενός κόμματος και ως κληρωτοί θα γίνονται μέλη στο Δημοτικό Συμβούλιο ή τη Βουλή της Περιφέρειας.
Ειδικές επιτροπές θα επεξεργάζονται και θα εισηγούνται όλα τα θέματα που εισέρχονται για έγκριση ή όχι σε κάθε Δημοτικό Συμβούλιο ή Περιφερειακή Βουλή. Στις επιτροπές αυτές θα συμμετέχουν ως μέλη, εκλεγμένοι εκπρόσωποι για τον σκοπό αυτό, των επαγγελματικών συλλόγων και πολιτικών ομάδων που εκπροσωπούνται στο Δημοτικό Συμβούλιο ή την περιφερειακή Βουλή.
Ως προς τις παραπάνω αυτές προτάσεις μας, θα μπορούσε ο καθένας να ρωτήσει γιατί τα κάνουμε και ποιο θα είναι το όφελος στην κοινωνία;
Η μόνη αρχή στην οποία προσπαθεί να μας μυήσει το υπάρχον σύστημα της ονομαζόμενης Δημοκρατίας είναι το δίκαιο του ισχυρότερου, του οποίου όμως μόνο πολύ αιχμηρές γωνίες προσπαθεί να στρογγυλέψει. Το μέσον επιβολής που χρησιμοποιεί είναι ένας αέναος και συνήθως ευπρόσδεκτος δανεισμός, με σκοπό την κυριαρχία των ισχυροτέρων πάνω στον πλούτο των κοινωνιών και των πολιτών, τους οποίους προσπαθούν να διαμορφώσουν σε άβουλους και υπάκουους.
Η κοινή γνώμη των κοινωνιών για κάθε θέμα της καθημερινότητας είναι πιο αλάθητη και πιο παραγωγική.
Η κοινή γνώμη των λαών αναδεικνύει την ουσία με την συμμετοχή της και η συμμετοχή φέρνει την ικανοποίηση του τρόπου ζωής και η ικανοποίηση φέρνει την αύξηση της αποδοτικότητάς τους.
Η συμμετοχή των κοινωνιών στην καθημερινότητα θα στήσει τους οργανωμένους λαούς δίπλα από τους δυνατούς. Έτσι, ισοδύναμα και όλοι μαζί θα λειτουργούν επωφελέστερα για την παγκόσμια κοινότητα.
ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
Ερώτηση: Διαβάζοντας το άρθρο για την κοινωνία διαπιστώνω μια αντίληψη, η οποία προσπαθεί να πείσει τον αναγνώστη, ότι οι ισχυρότεροι στην κοινωνία, είναι δικαιότερο και πιο ωφέλιμο, να ακούν την γνώμη των ανθρώπων της καθημερινότητας. Είναι σίγουρα χρησιμότερο;
Απάντηση: Αγαπητέ φίλε, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία, ότι ένα μέρος των πολιτών περισσότερο και ένα μέρος λιγότερο, βελτιώνουν τις υλικές τους ανάγκες σε κάθε μορφής δημοκρατικό πολίτευμα. Οι πλουσιότεροι όμως ζουν ικανοποιώντας με περίσσεια απληστία τις επιθυμίες τους και επιδεικνύουν την ευδαιμονία και την υλική ανωτερότητά τους προκαλώντας στους φτωχότερους αίσθημα στέρησης αλλά και ελπίδας να γίνουν πλουσιότεροι με κάθε τρόπο θεμιτό ή αθέμιτο πολλές φορές. Οι τρόποι που χρησιμοποιούν οι πολίτες να γίνουν πλούσιοι και αυτοί να γίνουν πλουσιότεροι, περιβάλλονται και καλύπτονται από νόμους, τους οποίους πέτυχαν να νομοθετήσουν μαζί με τους νομοθέτες . Έτσι όλη η νομοθεσία δημιουργεί ένα νομοθετικό σύμπλεγμα, που παράγει πλούτο για τους ισχυρότερους, από τους οποίους προσδοκούν να επιζήσουν οι φτωχότεροι.Αυτά, λοιπόν, τα νομοθετήματα, πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τη γνώμη των πολιτών, οι οποίοι με την βαθιά διαχρονική εμπειρία της καθημερινότητας και επιζητώντας την κατάκτηση της ευτυχίας τους, που απορρέει μέσα από την φύση τους, προσφέρουν προτάσεις χρησιμότερες για το σύνολο της κοινωνικής νομοθέτησης.
Ερώτηση: Σεβαστή η άποψή σου, αλλά οι πολίτες ίσως δεν αντιλαμβάνονται πάντα την χρησιμότητα μιας εντυπωσιακά μεγάλης ιδέας ενός ανθρώπου. Σε αυτήν την περίπτωση η παρέμβαση των μελών μιας κοινωνίας μπορεί να μειώσει την απόδοσή της ενώ άλλοι λαοί που υπακούουν σε ένα κεντρικό σχεδιασμό ολίγων ειδικών ατόμων μπορεί να προοδεύσουν περισσότερο. Επομένως, ενδέχεται ως αποτέλεσμα να έχουμε επιβίωση ενός λαού εις βάρος άλλου λαού.
Απάντηση: Σωστά. Θα πρέπει όμως να διαχωρίσουμε τις μεγάλες ιδέες σε υλικές και σε ιδεολογικές για την κοινωνική οργάνωση. Δεν γνωρίζω καμία ιδεολογία κοινωνικής οργάνωσης, την οποία να μην έχει προσαρμόσει σε βάθος χρόνου η κοινωνία στις συνήθειές της, ώστε η ιδεολογία να μένει πάντα ανεκπλήρωτη. Θεωρώ ότι μία εφικτή κοινωνική ιδεολογία πρέπει να αναδεικνύεται μέσα από τη φύση της κοινωνίας για να την απορροφά ευκολότερα και να ωφελείται διαχρονικά από αυτήν. Οι δε υλικές ιδέες καταντούν κατακτητικές και τις επικαρπούνται λίγοι. Εάν η εφαρμογή τους δεν είναι χρήσιμη για το σύνολο της κοινωνίας, θα το αντιλαμβάνονται ακούγοντας την γνώμη της κοινωνίας, πριν νομοθετηθεί και εφαρμοσθεί κάθε ιδέα μεγάλων υλικών έργων.
Ερώτηση: Ας δεχτούμε λοιπόν ότι η κοινή αντίληψη ομάδων της κοινωνίας είναι χρησιμότερη και διαχρονική σε κάθε θέμα. Είναι εύκολο να διαμορφωθούν οι κοινωνικές αντιλήψεις σε συγκεκριμένες προτάσεις και ποιοι θα αποφασίζουν για την τελική νομοθέτησή τους;
Απάντηση: Οι γέροντες είναι οι σοφότεροι εκφραστές μιας κοινωνίας και οι εθελοντές πολίτες είναι οι πλέον ανιδιοτελείς. Μπορούμε όταν ψηφίζουμε τους αντιπροσώπους μας, παράλληλα οι γέροντες, δηλαδή οι συνταξιούχοι, και οι εθελοντές (τα ενεργά μέλη μη επαγγελματικών συλλόγων), να μπορούν ταυτόχρονα να ψηφίζουν αντίστοιχα σώματα στους Δήμους, τις Περιφέρειες και το Κράτος. Ένα λειτουργικό σύστημα για τους αντιπροσώπους αυτούς θα αναλύσουμε σε ένα ιδιαίτερο άρθρο. Τα σώματα αυτά προτείνουν και συμβουλεύουν τα εκλεγμένα συμβούλια των Δήμων, τις Βουλές των Περιφερειών και του Κράτους, τα οποία είναι υποχρεωμένα να απαντούν αναλυτικά και να δικαιολογούν τις τελικές τους αποφάσεις όταν βρίσκονται σε αντιδιαστολή με τις προτάσεις που δέχτηκαν. Με αυτόν τον τρόπο ο λαός θα μπορεί να κρίνει διότι για κάθε νόμο θα επικρατεί διαφάνεια και πληροφόρηση για τις αιτίες που εξυπηρετεί κάθε νόμος.
Ερώτηση: Και οι κληρωτοί, γιατί να υπάρχουν και τι θα εξυπηρετούν;
Απάντηση: Στη λειτουργία του Δημοκρατικού πολιτεύματος νομοθετούν οι βουλευτές και κυρίως εκείνοι των κομμάτων που έχουν την πλειοψηφία. Στην πράξη έχει γίνει σαφές ότι οι βουλευτές επιλέγονται και επιλογή σημαίνει εξάρτηση. Συνήθως αυτή η επιλογή γίνεται από τις ηγετικές ομάδες. Εν τέλει, οι περισσότεροι βουλευτές δεν νομοθετούν αλλά ψηφίζουν. Είναι σωστό λοιπόν να ενισχυθεί και η ανεξάρτητη άποψη βουλευτών, οι οποίοι δεν είναι εκλεγμένοι σε κόμματα. Έτσι η κοινωνία θα έχει την ικανότητα να αναγνωρίζει προσωπικότητες που δεν ανήκουν σε πολιτικά κόμματα. Κατά τη διενέργεια των εκλογών οι εκπρόσωποι ανεξάρτητης άποψης πρέπει να προτείνονται απ’ το λαό με έναν λειτουργικό και απλό τρόπο.
Ερώτηση: Καλά με όλα αυτά που αναλύθηκαν, καταλαβαίνω ότι αμφισβητείτε τον σημερινό τρόπο λειτουργίας των Δημοκρατικών διαδικασιών και ναι μεν δεν τον ακυρώνετε αλλά τον επαναφέρετε σε άλλη βάση. Δέχομαι ότι έτσι η κοινωνία θα ζει πληρέστερα την αλήθεια της ζωής, την χαρά ίσως της ζωής και την πραγματικότητα. Αυτό όμως, νομίζετε, ότι δεν μπορεί να γίνει με το υπάρχον σύστημα;
Απάντηση: Το σύστημα της Δημοκρατίας δεν αλλάζει αλλά ολοκληρώνεται με σκοπό οι κοινωνίες να μπουν ουσιαστικότερα μέσα στον παραγωγικό πλούτο, να ελέγχουν με διαφάνεια καθημερινά και έτσι να απελευθερώνονται και οι αντιπρόσωποι του λαού και ο κάθε πολίτης να ζει την χαρά της ζωής, ως ένα προσωπικό άθλημα, προτρέποντάς τον, το ίδιο το σύστημα να έχει την δυνατότητα να την κάνει προσωπικό κατόρθωμα.
Κοινή Πρόταση: Τα μέλη μιας κοινωνίας είναι σημαντικό, παράλληλα με τις καθημερινές τους ασχολίες, να μπορούν να μεταφέρουν τις σκέψεις τους θεσμικά και οργανωμένα σε αυτούς που αποφασίζουν. Ο τρόπος λειτουργίας της καθημερινότητας δεν είναι πολιτική άποψη όταν εκφράζει τους ανθρώπους που επηρεάζει. Είναι μια δοκιμασμένη αλήθεια. Δικαιούνται λοιπόν οι άνθρωποι της καθημερινότητας να ακούγονται και να παίρνουν αναλυτικές απαντήσεις υποχρεωτικά.
Ερώτηση: Αναφέρθηκε στο άρθρο που διαβάσαμε για την κοινωνία ότι το υπάρχον σύστημα Δημοκρατίας προσπαθεί να μυήσει στην αποδοχή του δίκαιου του ισχυρότερου και ένα μέσον επιβολής είναι ο δανεισμός. Νομίζουμε ότι στην ιστορία της ανθρωπότητας πάντα ίσχυε το δίκαιο του ισχυρού και εάν δεν υπήρχε, τον δημιουργούσε η ίδια η κοινωνία, η οποία ίσως έχει ανάγκη. Γιατί κατακρίνετε κάτι που έχει ανάγκη μια κοινωνία;
Απάντηση: Η συζήτησή μας θα γίνει πιο ωφέλιμη για όλους, αν αναλύσουμε, επιγραμματικά προς το παρόν, τους ισχυρισμούς μας. Βεβαίως, στην παγκόσμια ιστορία έχουμε κοινωνίες που δημιουργούσαν ισχυρούς ή που αυτοί τούς επιβάλλονταν στις κοινωνίες. Συνήθως γινόταν με την δύναμη των όπλων σε μικρές, σε σύγκριση με τα σημερινά κράτη, κοινωνίες. Στα χρόνια μας ( και ειδικά τα τελευταία 30 χρόνια περίπου) ισχυροί είναι οι έμποροι και διαχειριστές χρημάτων ή τίτλων που εκφράζουν αξίες ( εμπράγματες ή πνευματικές). Διαχειρίζονται μυθικά χρηματικά ποσά, που συνήθως δεν είναι όλα δικά τους, και για να δείξουν ότι είναι καλοί διαχειριστές γίνονται αδίστακτοι, μη σεβόμενοι τους εκπροσώπους του λαού. Με τον δανεισμό Κρατών- Επιχειρήσεων και με ένα τρόπο σκέψης και πράξης παίκτη καζίνου υπερχρεώνουν και στη συνέχεια απομυζούν τα Κράτη και τις επιχειρήσεις. Η κοινωνία δεν έχει ανάγκη τέτοιους ισχυρούς διαχειριστές καθώς δεν γνωρίζει τον τρόπο λειτουργίας τους, ο οποίος συνεχώς μπορεί να αναπροσαρμόζεται και να μεταλλάσσεται χωρίς κανόνες, εν ονόματι μιας ιδεολογίας της ασύδοτης ελευθερίας ( αυτορρύθμισης), χάριν της οποίας οι πολιτικοί εκπρόσωποι νομοθετούν θετικά.
Δεν υπάρχει εχθρός. Δεν υπάρχει παρανομία. Όλα νομιμοποιούνται και γίνονται για το καλό του λαού. Η αποτελεσματικότερη και φυσιολογικότερη συμπεριφορά του λαού είναι να συμμετάσχει στο οικονομικό αυτό παιχνίδι στον βαθμό που του αναλογεί. Το μερίδιό του, αντιπροσωπεύει την πλειοψηφία του πλούτου.
Ερώτηση: Θα πρότεινα, αφού ο λαός κατέχει την πλειοψηφία του πλούτου, να αποσύρει τον πλούτο του και να δημιουργήσει καινούριες δομές.
Απάντηση: Η πράξη αυτή ακούγεται αποτελεσματική. Όμως θα κριθεί παράνομη και θα επιφέρει άγριες παρεμβάσεις εις βάρος της κοινωνίας. Η δημοκρατία δίνει δικαιώματα. Η δημοκρατία είναι ένα κοινωνικό σύστημα συμμετοχής. Ο λαός δεν πρέπει να αδιαφορεί και να χάνει τα δικαιώματα συμμετοχής του στην διαμόρφωση του πολιτεύματος, στην διαχείριση της λειτουργίας της κοινωνίας και στη διαχείριση του χρήματος. Πρέπει να είναι ο ίδιος ο λαός πολύπλευρα αντιπροσωπευτικά παρών σε όλα και όχι μόνο οι πολιτικοί αντιπρόσωποί του, διότι όταν τους αφήνει ο λαός μόνους, γίνονται ανίσχυροι και ευάλωτοι απέναντι στους ισχυρούς.