Η θεσμική ύπαρξη Ανωνύμων Τίτλων, θυρίδων φύλαξης και Απόκρυψης αξιών, Κρατών που επιτρέπουν την απόκρυψη των ιδιοκτητών του χρήματος και μη φορολόγησης, καταδεικνύει τη βούληση των κοινωνιών, να αποδέχονται την ύπαρξη παράνομου χρήματος, του οποίου οι ιδιοκτήτες και ο τρόπος απόκτησης, πρέπει να αποκρυφτούν. Πρέπει να δεχτούμε
Περισσότερα... →Οι ιδιοκτήτες χρημάτων επιβάλλεται να αποφασίζουν για την χρησιμοποίηση των χρημάτων τους. Έτσι οι ιδιοκτήτες χρημάτων ως καταθέτες σε ταμιευτήρια των τραπεζών, πρέπει να συναποφασίζουν αναλογικά με τους μετόχους κάθε τράπεζας για τις δραστηριότητες της τράπεζας.
2) Αυτοί που καταθέτουν εισφορές από την εργασία τους και μόνο, για να έχουν μια σύνταξη, πρέπει να καταθέτουν τις εισφορές τους έντοκες σε δεσμευμένο λογαριασμό σε μία τράπεζα, εγγυημένο από το Κράτος, και το κεφάλαιο που θα συσσωρεύεται μπορούν να το παίρνουν, όταν σταματήσουν οριστικά να εργάζονται, σε μηνιαίες αναλήψεις υπολογισμένες με κριτήριο ότι θα ζήσουν για εκατό χρόνια ( όσο είναι το απώτερο προσδόκιμο της ζωής).
Περισσότερα... →Είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον να δει κανείς πιο αναλυτικά την κατηγοριοποίηση 138 χωρών ως προς
την ανταγωνιστικότητα των οικονομιών τους και την φιλικότητα προς την επιχειρηματικότητα που
μελετά και δημοσιεύει κάθε χρόνο η Παγκόσμια Τράπεζα Γιατί το κατάλληλο περιβάλλον για την διευκόλυνση και στήριξη της ανταγωνιστικότητας είναι προϋπόθεση για την οικονομική ανάπτυξη κάθε
χώρας. Επιλεκτικά θα δούμε τις επιδόσεις χωρών με αριστη βαθμολογία το 7 και χειρότερη το 1 σε ορισμένους παράγοντες που έχουν καθοριστική σημασία για να επιτευχθεί θετικό αναπτυξιακό περιβάλλον παρόλο που από πρώτη ματιά δεν φαίνονται όλοι να είναι στενού οικονομικού ενδιαφέροντος. Εδώ φαίνεται καθαρά το μοναδικό στο κόσμο φαινόμενο της ελληνικής κοινωνίας όπου όλοι οι μαθητές της υποχρεωτικής εκπαίδευσης προσπαθούν να περάσουν στην τριτοβάθμια, το οποίο και επιτυγχάνουν με προσπάθειες ακόμα και ετών. Αυτή η κοινωνική τάση για πανεπιστημιακή εκπαίδευση έχει ως αποτέλεσμα η Ελλάδα να κατατάσσεται πρώτη στον κόσμο στο «ποσοστό εγγραφής σπουδαστών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση».. Παρά λοιπόν τη μεγάλη αιμορραγία η Ελλάδα συνεχίζει να διαθέτει υπερεπάρκεια επιστημόνων. Ο μεγάλος αριθμός πανεπιστημιακών αποφοίτων και επιστημόνων είναι ένας σημαντικότατος παράγοντας που βοηθά την ανάπτυξη. ‘Ομως αυτό το τόσο μεγάλο αυγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας μας αποδυναμώνεται από τους άλλους αρνητικούς παράγοντες. 1. Εμπιστοσύνη των πολιτών στους πολιτικούς τους Ένας πολύ σημαντικός παράγοντας ανάπτυξης είναι η «εμπιστοσύνη των πολιτών μιας χώρας στους πολιτικούς της».
Στις μέρες μας η πολιτική έχει αλλάξει εντελώς μορφή . Εκτός από το ότι πλέον δεν έχει κανένα ρόλο σε ότι αφορά την άσκηση εξουσίας, μπορούμε να ορίσουμε πως έχει αφήσει πίσω, τους παλιούς ιδεολογικούς αγώνες και επικεντρώνει το ενδιαφέρον της στη διαχείριση και τη διοίκηση από «ειδήμονες». Η πολιτική έχει περάσει στη φάση της βιοπολιτικής. Η βιοπολιτική, ορίζει ως πρωταρχικό σκοπό της τη ρύθμιση της ασφάλειας και της ευημερίας των ανθρώπινων ζωών. Από τη στιγμή που δεν έχουμε ιδεολογικούς προσανατολισμούς, στόχους ή οράματα το μόνο που απομένει είναι η διαχείριση της ίδιας της ζωής. Έχοντας ένα, επί της ουσίας, αποπολιτικοποιημένο πλήθος, που ενδιαφέρεται μόνο για την «τακτοποίηση των συμφερόντων» του, ο μόνος και ποιο εύκολος δρόμος να μπορείς να το διαχειρίζεσαι, κινητοποιώντας το προς την κατεύθυνση που θέλεις, είναι μέσω του φόβου. Πρέπει να συναινέσεις σε αυτό που κάνουμε γιατί αλλιώς … «υπάρχουν οι μετανάστες, τα φορολογικά μέτρα, η ανεργία, η περιβαλλοντική καταστροφή, η εγκληματικότητα, η σεξουαλική διαστροφή» κλπ, κλπ . Η «δια φόβου συναίνεση» πετυχαίνει εκτός των άλλων να ενσωματώσει το πλήθος στις ιδεολογικές δομές της εξουσίας. Η «δια φόβου κινητοποίηση και συναίνεση» στις πρακτικές της εξουσίας δεν είναι όμως αρκετή. Ο φόβος από μόνος του δεν φτάνει γιατί οδηγεί υποχρεωτικά στον καταναγκασμό. Χωρίς την ελάχιστη αποδοχή των θεσμών από τον πληθυσμό ή από το μεγαλύτερο μέρος του, ο καταναγκασμός είναι κατά βάση άχρηστος.
Περισσότερα... →Στην σύγχρονη κοινωνία αναπτύσσονται και δραστηριοποιούνται διάφορες επιχειρήσεις. Με τον όρο
επιχείρηση ονομάζουμε μια κοινωνική οργάνωση, που ξεχωρίζει όμως από αυτή, καθώς συνδέεται άμεσα με την έννοια της επιχειρηματικότητας. Η επιχειρηματικότητα είναι το ρίσκο που παίρνει κάποιος ο οποίος δημιουργεί και διευθύνει μια επιχείρηση. Οι οικογενειακές επιχειρήσεις έχουν αρκετά οφέλη. Αρχικά, επειδή οι μικρές εταιρίες διοικούνται από λίγα άτομα και συνήθως γνώριμα μεταξύ τους υπάρχει σαφέστατα μια ελευθερία κινήσεων και πρωτοβουλιών αλλά και οι αποφάσεις παίρνονται πολύ πιο εύκολα. Επίσης ένα ακόμα σημαντικό στοιχείο είναι ότι οι νόμοι είναι πιο ελαστικοί για την δημιουργία και για την λειτουργιά μικρό – οικογενειακών επιχειρήσεων. Αν και οι περισσότερες είναι πολύ μικρές, οικογενειακές επιχειρήσεις, εκτιμάται ότι παράγουν περισσότερο από το σαράντα τις εκατό(40%) του εκάστοτε Εθνικού Προϊόντος και απασχολούν περισσότερο από το τριανταπέντε τις εκατό (35%) των εργαζομένων.
Το 85% των καθαρών νέων θέσεων εργασίας1 στην ΕΕ μεταξύ του 2002 και του 2010 δημιουργήθηκαν από τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις (ΜΜΕ). Το ποσοστό αυτό είναι σημαντικά υψηλότερο από το 67% που είναι το μερίδιο των ΜΜΕ στη συνολική απασχόληση. Κατά τη διάρκεια της εν λόγω περιόδου, η καθαρή απασχόληση στην οικονομία των επιχειρήσεων της ΕΕ αυξήθηκε σημαντικά, με τη δημιουργία 1,1 εκατομμυρίων νέων θέσεων εργασίας κατά μέσο όρο ετησίως. Αυτά είναι τα κύρια αποτελέσματα μελέτης σχετικά με την ουσιαστική συμβολή των ΜΜΕ στη δημιουργία θέσεων εργασίας που παρουσίασε σήμερα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Εντός της τάξης μεγέθους των ΜΜΕ, οι πολύ μικρές επιχειρήσεις (με λιγότερο από 10 εργαζομένους) είναι υπεύθυνες, με 58%, για το υψηλότερο ποσοστό της συνολικής Δεύτερον, οι νέες επιχειρήσεις (κάτω των πέντε ετών) είναι υπεύθυνες για τη συντριπτική πλειονότητα των νέων θέσεων εργασίας. Ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, κ. AntonioTajani, αρμόδιος για την επιχειρηματικότητα και τη βιομηχανία, δήλωσε: «Την κρίσιμη αυτή στιγμή για την ευρωπαϊκή οικονομία, βλέπουμε τις μικρές επιχειρήσεις να διαδραματίζουν και να επιβεβαιώνουν τον ρόλο τους ως κύριων δημιουργών νέων θέσεων εργασίας.
Περισσότερα... →Η ευημερία και ανάπτυξη μιας κοινωνίας εάν δεν στηρίζονται στη Δικαιοσύνη, είναι πρόσκαιρες, γιατί δεν αρκεί η διάθεση κεφαλαίων (και μάλιστα δανείων). Το Κράτος πρέπει να αποκαθιστά με δίκαιους νόμους, μια ισότιμη δυνατότητα στις μικρές επιχειρήσεις, απέναντι στις μεγάλες, για να υπάρξει έτσι ένας τίμιος συναγωνισμός μεταξύ τους, με αποτέλεσμα να λειτουργούν όλες μαζί με όρους και συνθήκες επιβίωσης και παντοτινής ανάπτυξης. Βασικές συνθήκες μιας ελεύθερης πραγματικά αγοράς περιέχονται στις παρακάτω προτάσεις:
Περισσότερα... → Ο χώρος, ο χρόνος και ο τρόπος που λειτουργεί η οικονομία δημιουργεί ένα σύστημα που ονομάζουμε αγορά. Η αγορά δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή. Είναι ένα σύστημα, δηλαδή ένα εργαλείο, το οποίο ο άνθρωπος χρησιμοποιεί καλά ή κακά. Οι ιδιοκτήτες χρημάτων, ως καταθέτες σε ταμιευτήρια των τραπεζών, πρέπει να συναποφασίζουν, αναλογικά με τους μετόχους κάθε τράπεζας, για τις δραστηριότητες της τράπεζας. Ο πολίτης που αποκτά ένα αγαθό πρέπει να γνωρίζει την τιμή πώλησης από το εργοστάσιο η τον παραγωγό κάθε προϊόντος και η τιμή πρέπει να αναγράφεται ευκρινώς και υποχρεωτικά πάνω στο προϊόν.
Αποδεχόμαστε την άποψη ότι η υποστήριξη των ασθενέστερων και των νέων δεν είναι πράξη προστασίας εκ μέρους της πολιτείας, αλλά πράξη ισονομίας και ισοτιμίας εκ μέρους της πολιτείας, για την λειτουργία μιας εξίσου για όλους ελεύθερης αγοράς. Οι συναλλαγές άνω των 3000 ευρώ να γίνονται στο Ταμείο Συναλλαγής με την παρουσίαση της φορολογικής δήλωσης του συναλλασσόμενου.
Η καθιέρωση πάγιων κανόνων λειτουργίας του πρωτογενούς παραγωγικού τομέα, ρυθμίζει σε μεγάλο βαθμό την λειτουργία του συνόλου, μιας πραγματικά ελεύθερης αγοράς. Ξεκινούμε το μεγάλο αυτό θέμα, περιμένοντας προτάσεις των αναγνωστών μας, και παραθέτουμε τους παρακάτω κανόνες.
Περισσότερα... →– Οι παραγωγοί των πνευματικών και υλικών αξιών, οι διανοούμενοι, οι επιστήμονες και οι καλλιτέχνες της σύγχρονης Ελλάδας, θέλουν κλίμα ελευθερίας, ηθικής και υλικής υποστήριξης και μια Πολιτεία αλληλέγγυα που να γνωρίζει να τιμά τα έργα τους και να τους εμπνέει.
– Σήμερα περισσότερο από ποτέ είναι αναγκαίο η χάραξη και υλοποίηση της πολιτιστικής πολιτικής της χώρας να στηριχτεί στους εργαζόμενους στο χώρο του Πολιτισμού και μία διαρκή επικοινωνία με την κοινωνία και τους φορείς της.
– Μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει καμία κίνηση, καμία ορατή προσπάθεια που να δείχνει, σε κάποιο τομέα έστω, ότι δρομολογείται ο σχεδιασμός και η υλοποίηση ενός σύγχρονου Προγράμματος Πολιτισμού που έχει ανάγκη η κοινωνία.
– Το ζήτημα των μεταρρυθμιστικών αυτών παρεμβάσεων στον Πολιτισμό, δεν αφορά ένα κόμμα ή κάποιες κοινωνικές ομάδες μόνο, αλλά είναι υπόθεση ολόκληρης της οργανωμένης κοινωνίας και των δομών της.
Περισσότερα... →