ΤΑ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ, επιδιώκοντας να διαφοροποιηθούν και να προσελκύσουν καταναλωτές, προωθούν προιόντα που αποπνέουν παράδοση. Της Μαρίας Σιδέρη Οι μικροί παραγωγοί τροφίμων και ποτών έχουν μέλλον. Η τάση των καταναλωτών για προιόντα που αποπνέουν παράδοση από την μία και η ανάγκη των μεγάλων δικτύων κερδίσουν το στοίχημα
Περισσότερα... →από την Ιωάννα Ραχούτη #1. Ανέπτυξα τις επικοινωνιακές μου δεξιότητες Η συμμετοχή μου σε δράσεις με έκανε να βγω από του καβούκι μου, καθώς ήρθα σε επαφή με πάρα πολλά άτομα διαφορετικών ηλικιών και background με τα οποία συνεργάστηκα, αντάλλαξα απόψεις, γέλασα και κυρίως μοιράστηκα στιγμές που
Περισσότερα... →Ο εξτρεμισμός δεν είναι ακτιβισμός Γράφει ο Χρήστος Παπαγιάννης «Δεν πρέπει να συγχέουμε τους ακτιβισμούς σε όρια επιτρεπτά από τον νόμο και τις επιθέσεις με σπασίματα ή με προσβολή πρεσβειών άλλων χωρών», ήταν χαρακτηριστικά τα λόγια του πρώην υποστράτηγου και νυν υπουργού για την επίθεση του Ρουβίκωνα στην πρεσβεία του Ισραήλ. Έτσι, μέσα σε μόλις 20 λέξεις κατάφερε να συνδέσει τον ακτιβισμό με την εγκληματικότητα. Ο ακτιβισμός αποτελεί μια μορφή αντίδρασης στην καθεστηκυία τάξη πραγμάτων με τη στράτευση ποικίλλων μεθόδων δράσης, όπως η αρθρογραφία, το μποϋκοτάζ προϊόντων, οι ειρηνικές διαδηλώσεις, οι απεργίες και πολλές άλλες πρακτικές, οι οποίες όμως κινούνται στο πλαίσιο της νομιμότητας και δεν περιλαμβάνουν βίαια μέσα. Μέχρι σήμερα λοιπόν, η Ελληνική Δικαιοσύνη έχει αποφασίσει σε πολλές περιπτώσεις, ότι η συγκεκριμένη ομάδα κινείται στα όρια αυτής της νομιμότητας, Με λίγα λόγια, η εκτελεστική και η δικαστική εξουσία αποδέχονται τον πρότερο βίο του Ρουβίκωνα ως νόμιμο και συνάμα «ακτιβιστικό». Επομένως, ο Ρουβίκωνας όπως και ο Μοχάτμα Γκάντι θα μπορούσαν να βρίσκονται στην ίδια κατηγορία σύμφωνα με τον παραπάνω λογισμό
Περισσότερα... →Στον απόηχο του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ στην Αθήνα γίνεται περισσότερο επίκαιρη η επισήμανση ότι τα κοινωνικά θέματα αποκτούν όλο και περισσότερο στρατηγική σημασία για τις εταιρείες και ότι η ένταξη της ανάλογης ευαισθητοποίησης στην εταιρική στρατηγική τους αποκτά υψηλή προτεραιότητα. Μπορεί, βέβαια, να θεωρηθεί ακραίο -και όντως είναι- το ότι ένα πρόβλημα κοινωνικό -και όχι μόνο-, θα πρέπει μια εταιρεία να το εντάξει στις πολιτικές ευαισθητοποίησής της. Ο λόγος είναι ότι, στην αντίθετη περίπτωση, αν δηλαδή «οι εταιρείες, όπως και τα στελέχη, καθυστερήσουν να το αντιληφθούν είτε αμφισβητήσουν τη σημασία και τις συνέπειες των κοινωνικοπολιτικών θεμάτων της εποχής μας στις επιχειρήσεις τους, τότε θα το μετανιώσουν».
Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγει η πρώτη για το 2006 τριμηνιαία έρευνα της παγκόσμιας εταιρείας Συμβούλων McKinsey, Οπως προκύπτει, η πλειονότητα των στελεχών αναγνωρίζει ότι ο ρόλος των εταιρειών, ασφαλώς, δεν σταματά στη μεγιστοποίηση των αποδόσεων προς τους επενδύτες – «έστω κι αν αυτό από μόνο του είναι πολύ σημαντικό». Το πλέον εκπληκτικό εύρημα είναι ότι θεωρούν τις ανησυχίες για το περιβάλλον, το offshoring, την προστασία των προσωπικών δεδομένων, την ασφάλεια των φαρμακευτικών προϊόντων και άλλα ευαίσθητα θέματα πιθανές απειλές και, με κάθε ειλικρίνεια, παραδέχονται ότι οι εταιρείες τους τα θέματα αυτά δεν τα χειρίζονται ικανοποιητικά.
Περισσότερα... →Όσοι, κουνώντας μελαγχολικά το κεφάλι ή υψώνοντας τη φωνή με οργή, αρνούνται την ηθική πρόοδο του ανθρώπου κατά τους μακρούς αιώνες της ιστορικής του διαδρομής, μιλούν συνήθως με αδιαφορία, ή και με περιφρόνηση, για την αξία της “υλικής” προόδου, των κατακτήσεων δηλαδή της επιστήμης και της τεχνικής, που άλλαξαν στους χρόνους μας τη μορφή του κόσμου.
Περισσότερα... →Ι ΩΦΕΛΕΙΑ ΕΧΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΟΜΩΣ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΩΝ ΔΑΣΩΝ; ΑΝ ΘΕΛΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΤΙΤΛΟ στις ΩΦΕΛΕΙΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΠΟΥ ΕΠΙΤΕΛΟΥΝ, ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΗΤΑΝ : «ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΚΑΙ ΕΥΗΜΕΡΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ». ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΙΔΕΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΣΑ ΚΑΛΑ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ.
1 Παραγωγή ξύλου: «Το ξύλο είναι ένα οικολογικά παραγόμενο προϊόν, χωρίς κατανάλωση πρόσθετης ενέργειας είναι δηλαδή ένας βιολογικά ανανεώσιμος φυσικός πόρος. Το δασικό οικοσύστημα προσφερει ποικίλα προϊόντα με οικονομική αξία, όπως ο φλοιός, το ρετσίνι, το μέλι, τα μικρά φρούτα του (αγριοφράουλες, βατόμουρα, σμέουρα, κράνα, μύρτιλλα) αλλά και τα αρωματικά φύλλα (δάφνη), τα μανιτάρια, τα φαρμακευτικά βότανα, τα θηράματα, η βοσκήσιμη ύλη κλπ.».
2. Υδρονομική επίδραση: Η μεγάλη ταμιευτική ικανότητα του δασικού εδάφους, το μετατρέπει σε μια τεράστια ρυθμιστική δεξαμενή, η οποία συγκρατεί το νερό κατά την περίοδο των βροχών και το αποδίδει κατά την περίοδο της ανομβρίας.
«Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΛΟΙΠΟΝ, ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ,
ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΘΕΛΟΥΜΕ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΑΜΕ. Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΓΑΠΙΕΤΑΙ ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΔΩΡΙΖΕΤΑΙ, ΔΕΝ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΕΤΑΙ, ΔΕΝ ΚΑΤΟΧΥΡΩΝΕΤΑΙ, ΑΛΛΑ ΚΕΡΔΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ».
Ηγέτης είναι αυτός που ηγείται, που προηγείται και δείχνει το δρόμο στους άλλους για να μη χαθούν. Το κριάρι δεν ασκεί εξουσία στο κοπάδι, απλώς ηγείται του κοπαδιού. Μια μικρή ή μεγάλη ομάδα Ανθρώπων εύκολα δέχεται ως φυσικό ηγέτη αυτόν που αναδεικνύεται φυσικά, μέσα από φυσικές, μη καταναγκαστικές, αυτόματες διαδικασίες. Οι άνθρωποι, ακόμα κι όταν δεν το δείχνουν, πάντα δυσφορούν όταν ο ηγέτης έρχεται έτοιμος απέξω ή πέφτει με αλεξίπτωτο από πάνω. Αναρχία, λοιπόν, είναι η άρνηση κάθε μορφής εξουσίας που δεν είναι φυσική και κοινά αποδεκτή από όλους και όχι μόνον
από την πλειοψηφία. Η αναρχία και η ελευθερία είναι σχεδόν συνώνυμα. Οι προσπάθειες των Φιλοσόφων να τοποθετήσουν τα όρια της ατομικής ελευθερίας ενός ανθρώπου δίπλα στα όρια της Ατομικής ελευθερίας τουκάθε ανθρώπου, δεν είναι παρά μια θεωρητική επιβεβαίωση του κύριου αιτήματος του αναρχισμού για σεβασμό της ατομικότητας και της προσωπικότητας του καθένα.
Η διάταξη του άρθρου 4 παράγραφος 1 του Συντάγματος «οι ΄Ελληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου» είναι η πρώτη διάταξη των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων και επιπλέον περιλαμβάνεται και στις ελάχιστες μη αναθεωρητέες διατάξεις του Συντάγματος. Συνεπώς, κάθε συνταγματική διάταξη, που έρχεται σε αντίθεση με αυτόν τον υπέρτερο κανόνα «Οι ΄Ελληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου» είναι ανίσχυρη και δεν τυγχάνει εφαρμογής. Τέτοιες ανίσχυρες συνταγματικές διατάξεις είναι και αυτές του άρθρου 86 του Συντάγματος περί της ποινικής ευθύνης υπουργών και υφυπουργών της κυβέρνησης, όπως ισχύει σήμερα σύμφωνα με το Ψήφισμα της Ζ΄ Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων, κατόπιν της σχετικής πρότασης του Ευάγγελου Βενιζέλου, συνταγματολόγου, που παρά τη συνταγματική επιταγή «Οι ΄Ελληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου», καθιερώνουν διαφορετικούς όρους και προϋποθέσεις για την ποινική ευθύνη υπουργών και υφυπουργών σε σχέση με την ποινική ευθύνη των υπόλοιπων Ελλήνων.
Περισσότερα... →Η δημοσιοποίηση της πληροφόρησης είναι μία έκφραση αλληλεγγύης και μία πράξη ελευθεριότητας του ατόμου, στοιχεία που βοηθούν την παιδεία της κοινωνίας και την ολοκλήρωση της δημοκρατίας.
Ο κάθε πολίτης πρέπει να έχει εύκολη και βατή για τις γνώσεις του, δωρεάν πληροφόρηση για κάθε διοικητική, γενική ή ειδική απόφαση ή πράξη ή γνωμοδότηση, είτε τον αφορά άμεσα ή όχι.
Σε ειδική εφημερίδα (Εφημερίδα Διοίκησης) υποχρεωτικά δημοσιεύονται όλες οι Διοικητικές Αποφάσεις περιληπτικά, κάθε φορέα στον οποίο ολοκληρωτικά ή μερικά ή άμεσα ή έμμεσα ή βοηθητικά συμμετέχει κάθε κρατικός ή κοινωνικός φορέας Διοίκησης.
Η περιληπτική έκδοση της εφημερίδας της Διοίκησης εκδίδεται μηνιαία για άμεση ενημέρωση της κοινωνίας, η οποία αναρτάται σε εμφανή χώρο, σε όλα τα κοινοτικά γραφεία, τα Δημαρχεία, τις έδρες Περιφερειών και Αντιπεριφερειών, τα ΚΕΠ και τα κατά ύλη γραφεία των φορέων του Κράτους.
Οι εφημερίδες της Διοίκησης αναρτώνται σε ειδική ιστοσελίδα, με το πλήρες περιεχόμενο των Νόμων και πάσης φύσεως Διοικητικών Διατάξεων, αποφάσεων, πράξεων και γνωμοδοτήσεων ταξινομημένες σε ένα ευδιάκριτο σύστημα κωδικών.
Ο πολίτης δικαιούται δωρεάν αντίγραφο από το ΚΕΠ και επί πληρωμή φωτοτυπία από άλλες υπηρεσίες.
Η ισχύς των αποφάσεων αρχίζει από την ημέρα δημοσίευσή τους στην εφημερίδα Διοίκησης και εξαιρούνται δημοσίευσης μόνο αποφάσεις που χαρακτηρίζονται «Εθνικού Δημοσίου Συμφέροντος», οι οποίες τίθενται υποχρεωτικά σε γνώση όλων των πολιτικών ομάδων που εκπροσωπούνται στην Νομοθετική Βουλή.
Περισσότερα... →