Οποιοσδήποτε είχε επισκεφθεί την Κίνα στις αρχές της δεκαετίας του 1990 θα μπορούσε να σας πει ότι όλα αυτά είναι πολύ καινούργια. Πράγματι, αυτή δεν είναι ψεύτικη εντύπωση: τα στατιστικά δείχνουν το ίδιο. Γύρω στο 1990, η Κίνα ήταν μικρό ψάρι στο παγκόσμιο εμπόριο. Οι εξαγωγές των Ηνωμένων Πολιτειών και της Γερμανίας ήταν σχεδόν δέκα φορές περισσότερες. Αλλά το 2009, η Κίνα έγινε ο μεγαλύτερος εξαγωγέας του κόσμου ˙ είναι επίσης ο δεύτερος μεγαλύτερος εισαγωγέας. Αυτό δεν είναι τυχαίο. Η θεαματική είσοδος της Κίνας στην παγκόσμια εμπορική σκηνή ήταν μία από τις τελευταίες πράξεις της οικονομικής μεταρρύθμισης της.
Περισσότερα... →Στην Ελλάδα όμως η πρόληψη είναι ιδιαίτερα υποβαθμισμένη στις προτεραιότητες της πολιτείας, στην πρακτική των γιατρών και στη συνείδηση των πολιτών. Και κυρίως, είμαστε η μόνη ευρωπαϊκή χώρα χωρίς οργανωμένη Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, που αποτελεί τη ραχοκοκαλιά κάθε συστήματος Υγείας και το προνομιακό πεδίο για την άσκηση της πρόληψης και της προαγωγής υγείας. Με αποτέλεσμα να χάνουμε κατά μέσα όρο 10 χρόνια από το προσδόκιμο ζωής μας. Αλλά ακόμη και όσοι ασχολούνται με την πρόληψη κάνουν συχνά το λάθος να ταυτίζουν την πρόληψη μόνο με τις προληπτικές εξετάσεις.
Περισσότερα... →Κανένας πολίτης δεν αποδέχεται τουλάχιστον στις φιλικές του συζητήσεις ότι η ψήφος του είναι μία λευκή επιταγή διαρκείας 4 ετών , με την οποία ο εκλεκτός του μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, άσχετα με τι έχει υποσχεθεί, επικαλούμενος ότι δεν ήταν δυνατόν να κάνει κάτι άλλο (αυτά μπορούσε, αυτά έκανε) ή ότι ακολούθησε την γραμμή του κόμματος (γιατί δεν ψήφισε κατά συνείδηση αν και ο ψηφοφόρος του για την ηθική του και την συνέπειά του τον ψήφισε) κλπ.
Περισσότερα... →Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις όταν δημιουργούνται και μέχρι να μπουν σε παραγωγικές διαδικασίες, αφού προσαρμοσθούν στη λειτουργία των αγορών δεν είναι δυνατόν να μπορέσουν να λειτουργήσουν σε αυτό το νηπιακό τους στάδιο με τις ίδιες νομικές, φορολογικές και ανταγωνιστικές συνθήκες, τις οποίες έχει διαμορφώσει η αγορά και το κράτος.
Και αν επιζήσουν θα μπουν στο στίβο της αγοράς αρρωστημένες και αν ορθοποδήσουν θα γίνει πολύ καθυστερημένα, αλλά θα είναι λίγο απαξιωμένες ή για να ορθοποδήσουν χρησιμοποιούν κάθε αθέμιστο ή θεμιτό μέσον.
Περισσότερα... →Είμαι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος, αλλά υπάρχουν πράγματα στη ζωή μου που με εξοργίζουν και που θα ήθελα να είναι διαφορετικά. Θα ήθελα να μην είμαι υποχρεωμένος να ξοδεύω αρκετά χρήματα για να αναβαθμίζω το λογισμικό του υπολογιστή μου κάθε ένα-δυο χρόνια. Θα ήθελα να μπορούσα να εμπιστεύομαι τους γιατρούς μου ότι μου δίνουν την κατάλληλη φαρμακευτική θεραπεία όταν είμαι άρρωστος. Θα ήθελα οι δρόμοι του Λονδίνου να μην είναι πηγμένοι στην κίνηση και γεμάτοι ατμοσφαιρική ρύπανση.
Περισσότερα... →Ωραία παπούτσια για τρέξιμο! Δεν σας κάνουν όμως να νιώθετε, έστω λίγες, ενοχές;
Αρκετές πολυεθνικές έχουν κατηγορηθεί ότι εκθέτουν εργάτες σε αναπτυσσόμενες χώρες σε κακές συνθήκες εργασίας. Για παράδειγμα, η Nike είναι συχνός στόχος τέτοιων κατηγοριών. Για να δούμε ένα μόνο ιδιαίτερα καλό παράδειγμα, ο Jonah Peretti, ένας δραστήριος σπουδαστής του ΜΙΤ, επωφελήθηκε από μια προσφορά της Nike για να δημιουργήσει ειδικά παπούτσια για τον ίδιο. Με τα δικά του λόγια:
Όταν είδα την πανηγυρική διακήρυξη της Nike περί ελευθερίας στη δημιουργία και τον ισχυρισμό της ότι «αν θέλετε να γίνει σωστά, κάντε το μόνοι σας», δεν μπορούσα παρά να σκεφτώ τους ανθρώπους που συνωστίζονται στα εργοστάσια της Ασίας και της Νότιας Αμερικής, δηλαδή εκείνους που κατασκευάζουν στην πραγματικότητα τα παπούτσια της Nike. Για να προκαλέσω τη Nike, παρήγγειλα ένα ζευγάρι παπούτσια ειδικά για εμένα με την επιγραφή «κάτεργο» (sweatshop).
Περισσότερα... →Κάθε δημόσιος υπάλληλος, υπηρετεί σε μια θέση μιας δημόσιας (κρατικής υπηρεσίας) για να παρέχει τις υπηρεσίες του σε θέματα αρμοδιότητάς του, που απασχολούν τον κάθε πολίτη.
Για να μπορεί ο κάθε υπάλληλος να είναι σωστός απέναντι στο θέμα του πολίτη, πρώτα απ’ όλα πρέπει να γνωρίζει πολύ καλά τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που έχει ο πολίτης όσον αφορά το συγκεκριμένο θέμα που τον αφορά.
Επ ευκαιρία θα ρωτήσω αν υπάρχει τρόπος να είναι βέβαιοι οι πάντες, ότι ο κάθε συγκεκριμένος υπάλληλος γνωρίζει αυτά που αφορούν τον πολίτη και μήπως θα πρέπει ο κάθε υπάλληλος για να πάρει έναν ανώτερο βαθμό ή θέση, θα πρέπει να εξετάζονται γραπτά και αμερόληπτα οι γνώσεις του.
Πέραν όμως αυτού είναι συνηθισμένο, πολλά ερωτήματα (που συχνά αφορούν το μέλλον των δραστηριοτήτων του πολίτη) να μένουν αναπάντητα ή απαντώνται τελεσιγραφικά, μονολεκτικά και προφορικά ή αν απαντώνται εγγράφως, δεν αναφέρονται στην νομική ή διοικητική διάταξη, βάσει της οποίας η απάντηση είναι θετική ή αρνητική.
Περισσότερα... →Η γνώση μόνο μπορεί να φέρει την σωστή κριτική και από αυτήν αποκαθίστανται οι σωστές σχέσεις εμπιστοσύνης. Το κράτος έχει λοιπόν ιερό καθήκον να δίνει με απλό τρόπο στοιχεία στον κάθε πολίτη για να μπορεί αυτός να κρίνει σωστά. Μέχρι σήμερα το κράτος μας δημοσιεύει περιληπτικά οικονομικά ή κοινωνικά στοιχεία ή αναλυτικότερα σε πίνακες λαβύρινθους στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ, τα οποία ο απλός πολίτης δεν μπορεί να προσεγγίσει και πολλές φορές δεν μπορεί να καταλάβει. Ας απλουστεύσουμε λοιπόν την πληροφόρηση του πολίτη. Πρώτα απ’ όλα είναι γνωστό ότι το κράτος έχει σε όλη την επικράτεια εκατοντάδες (ή χιλιάδες) καταστήματα όλων των δραστηριοτήτων όπως׃ εφορίας, πολεοδομίας, υγιεινής, πρόνοιας, αστυνόμευσης, εκπαίδευση υγείας, υποδομών κλπ. Κάθε κατάστημα λειτουργεί στην περιφέρειά του για να παράγει έργο είτε κοινωνικό είτε οικονομίας. Το κάθε κατάστημα του κράτους έχει βιβλίο (στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ πλέον) πρωτοκόλλου και καταγράφει (τουλάχιστον έχει την υποχρέωση) την εξέλιξη της υπόθεσης του κάθε πολίτη. Επίσης το κάθε κατάστημα έχει έξοδα λειτουργίας του για μισθους, ενοίκια, αγορές υλικών, συντήρηση, κατανάλωση ενέργειας κλπ. Πρέπει λοιπόν κάθε κρατικό κατάστημα να γνωρίζει τι έξοδα κάνει κάθε έτος και τι όφελος έχει η κοινωνία και το ίδιο το κράτος από το κάθε κατάστημα. Είναι ηθικό, τίμιο και πρέπει να γίνει υποχρεωτικό κάθε κατάστημα να δημοσιεύει για κάθε χρόνο τα πεπραγμένα του, όπως κάνει κάθε σοβαρή επιχείρηση. Δηλαδή να δημοσιεύει όλα τα έξοδά του, τα έσοδα που εισέπραξε για λογαριασμό του κράτους, τον αριθμό των πολιτών που εξυπηρέτησε ή όχι, για διάφορες δραστηριότητες. Οι πολίτες και διαβάζουν και καταλαβαίνουν και έχουν έμπειρη κρίση.
Περισσότερα... →Οι εργαζόμενοι (και ασφαλισμένοι) του κόσμου καταθέτουν κάθε μήνα για 30-40 χρόνια τις ασφαλιστικές τους εισφορές σε ανάλογα ταμεία. Τα ταμεία αυτά ή άλλοι φορείς, διαφορετικά σε κάθε κράτος, διαχειρίζονται τα χρήματα των εισφορών είτε πληρώνοντας συντάξεις παλαιών συνταξιούχων ή να εκμεταλλεύονται με κέρδη ή ζημίες ,όταν αυτά περισσεύουν. Τα χρήματα αυτά αναμφισβήτητα ανήκουν στους συνταξιούχους με την ελπίδα ότι στον συνταξιοδοτικό τους βίο θα έχουν εξασφαλίσει μία βιώσιμη σύνταξη. Δεν κρίνουμε στο παρόν αν το σύστημα εισφορών και συντάξεων είναι επαρκές και δίκαιο. Είναι όμως χρυσός κανόνας της ελεύθερης αγοράς, όποιος διαθέτει χρήματα για αξιοποίησή τους, από άλλους, να λαμβάνει ένα τόκο. Ένα ελάχιστο τόκο έστω 1%. Οι εισφορές των εργαζομένων επιβάλλεται να λαμβάνουν τον τόκο αυτόν, ο οποίος θα υπολογίζεται για όσα χρόνια παραμένουν οι εισφορές σε χέρια τρίτων. Δηλαδή για παράδειγμα για 35 έως την ημέρα της σύνταξης και για τα υπόλοιπα χρόνια μέχρι αποβίωσης του δικαιούχου, οπότε το συσσωρευμένο κεφάλαιο μειώνεται μηνιαίως κατά το ποσόν της μηνιαίας σύνταξης. Και βέβαια σταδιακά για τις επόμενες γενιές οι εισφορές επιβάλλεται να κατατίθεναι σε τραπεζικό δεσμευμένο και εγγυημένο από το Κράτος λογαριασμό, ώστε τον τόκο να τον πληρώνουν οι Τραπεζίτες με αποτέλεσμα αντί των Κρατών να επιβαρύνονται οι Τραπεζίτες οι οποίοι έτσι και αλλιώς ζητούν δάνειο από το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Περισσότερα... →Οι Ρωμηοί πνευματικά και οικονομικά είχαν γίνει ένα ιδιαιτέρως ζωντανό στοιχείο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και όχι μόνον. Ηταν έμποροι και ναυτικοί, είχαν δημιουργήσει ανθηρές παροικίες στη Νότιο Ρωσία, στη Βιέννη, σε πολλές γερμανικές πόλεις, στο Λονδίνο, στη Μασσαλία.
Πολλοί είχαν αποκτήσει σημαντική οικονομική επιφάνεια.
Μια καλύτερη τύχη άξιζε στο Γένος των Γραικών, μια πατρίδα, ένας τόπος δικός τους …
Ναι, αλλά πώς;
Ενας ήταν ο φαναριώτικος τρόπος ελισσόμενοι μέχρι που οι Οθωμανοί θα κατέρρεαν από μόνοι τους .
Ο άλλος τρόπος ήταν αυτός που επεχείρησε ο Καποδίστριας׃ διά της διπλωματικής οδού και με τη βοήθεια της Ρωσίας.
Υπήρχε κι ένας τρίτος τρόπος׃ ο ανοιχτός πόλεμος, η ένοπλη Επανάσταση.